Externe Competitie 2013/2014
Onderstaande links brengen u naar de website van de NHSB welke een uitgebreid overzicht geeft van de klasse waar de geselecteerde Uilen in spelen.
- De Uil 1 (NHSB klasse 1B)
- De Uil 2 (NHSB klasse 2D)
- De Uil 3 (NHSB klasse 3F)
- De Uil 4 (NHSB klasse 3E)
- De Uil 5 (NHSB klasse 4I)
De Uil drie sluit goed af
Bij Het Spaarne aan de Laan van Berlijn 1 was alles weer goed geregeld donderdag 10 april behalve de parkeerplaatsen.
Er waren er genoeg en bij meesten stond een paaltje met een nummerbord. Nochtans waren ze die voor onze chauffeurs Peter en Ad vergeten.
Bij deze geef ik mijn nummerbord 01-GXT-6 door voor de volgende keer. Gaarne even noteren.
Anderzijds mag de praktische deuropener in het gebouw niet onvermeld blijven. Dit is een briljante constructie. Aan het plafond bij de bar is een touw oftewel hendel bevestigd, waarmee de toegangsdeur naar de schaakzaal langzaam wordt opengedaan. Een mechanisme dat voor ieder zaaltje -dat meestal apart is van de bar is gesitueerd- een aanwinst moet zijn. Een ieder kent het probleem. Je haalt 2 drankjes voor jou en je tegenstander, maar dan is de deur van de zaal dicht en moet je 1 consumptie neerzetten om de deur te openen. Bij het ontmoetingscentrum aan de Laan van Berlijn hebben ze daar dus een leuke technische vondst op verzonnen. Je trekt aan de hendel. Deur gaat open. Je kan met 2 consumpties naar binnen en pas daarna gaat de deur weer dicht. Jammer voor Het Spaarne 3 waren de technische vondsten op het schaakbord bij hen deze avond op 1 hand te tellen zo niet afwezig.
Nadat ik buiten even een luchtje was gaan scheppen, kwam ik terug en aanschouwde achter het grote raam de denkers in het licht vanuit het donkere buiten. Het leek een schilderij. De denkers bewogen niet. Toch gebeurde er veel deze avond. In het hoofd en op het bord. Ik zal hier kort verslag van doen.
Piet Muller kon op het laatste moment invallen aan bord 1. Hij won materiaal , maar gaf dit later weer terug. Zo kwamen we achter, maar gelukkig haalde Peter de Haas zijn eerste dik verdiende score binnen met een remise. Peter Kaptein stond goed tegen Gerda Schiermeier, won een pion en later een stuk. Pim verloor in de opening een pion, maar kwam terug met een prachtig kwaliteitsoffer. Dat gaf zoveel spel dat het uiteindelijk een fraaie winst opleverde. De tegenstander probeerde nog een remise aanbod, maar dat mocht niet baten. Pim gaat zich nu richten op het vaderschap. Wij hopen dat die weer snel het schaken zal oppakken. Ron van der Linden stond een toren voor. Echter de Dame en de pionnen van John Post waren dermate sterk dat ook hier een remise een goed resultaat was. Rest Stepfan, die een puike partij speelde. Dit nota bene op een kleiner bord met kleinere stukken. Hij won een kwaliteit tegen het loperpaar, gaf de kwal terug voor een overzichtelijke stelling en won met een sterk paard en 2 verbonden vrijpionnen in het centrum. Een gedegen winst voor de Uil 3 na een gedegen seizoen. Het kon beter, het kon slechter.
Volgend seizoen weer nieuwe kansen voor dit team in welke samenstelling dan ook.
Het Spaarne 3 – De Uil 3: 2 - 4
Ad Reijneveld
Richard Nigten de held van De Uil 4.
De Uil 4 moest zijn laatste competitiewedstrijd spelen tegen Kennemer Combinatie 6. De Uil 4 moest in deze wedstrijd 1 bordpunt halen om niet te degraderen. De Kennemer Combinatie 6 moest 5½ bordpunten halen om kampioen te worden. Omdat er 6 bordpunten te verdelen zijn was er geen compromis mogelijk en moest er echt voor gespeeld worden. Piet Muller opperde het lumineuze idee om de spelers van bord 1 en bord 6 te wisselen. Dit betekende dat Richard Nigten aan bord 1 zou spelen en zeer waarschijnlijk zou verliezen en Piet Muller makkelijk zou winnen.
Hoe anders kan het gaan. In K.C. 6 spelen een paar jonge talentjes en dat heeft Gerard Draaisma gemerkt. Hij speelde tegen een zeer jonge man, die het spelletje goed door had. Gerard raakte op een, voor hem, knullige manier, een stuk kwijt en kwam er daarna niet meer aan te pas. Om half tien legde Gerard zijn Koning om. Jacob van Aalst kwam goed uit de opening en in het middenspel stond alles naar wens. Helaas door een onoplettendheid verloor Jacob een stuk en ook de partij. Richard Nigten speelde rustig aan en deed alleen maar verstandige zetjes, terwijl de tegenstander in de aanval ging.
Anton Warmerdam bouwde zijn partij degelijk op en de stukken stonden goed. Anton had een dubbelschaak in gedachten, maar dan moest de zwarte loper verdreven worden. Anton heeft het geprobeerd en won een pion, maar de loper bleef staan, waarmee de partij in evenwicht bleef en het remise werd. Richard ging door op de ingeslagen weg en hield de partij onder controle.
Piet Muller die wel even zou moeten winnen, kreeg het moeilijker dan iedereen verwachtte. Geen walk-over dus. Piet ruilde zijn toren voor een paard waarna remise werd overeengekomen, een halfje minder dan verwacht. Richard bracht zijn stukken meer en meer in het spel en er begon dreiging te ontstaan.
Jan Plomp speelde met zwart tegen een jong talentje, rating 1771, zijn vertrouwde b6 en Lb7, wat hem in het begin van de partij een pion winst opleverde. Jan ruilde daarna de stukken die dreigend werden, de tegenstander moest een toren ruilen voor een paard om de nodige dreiging weg te nemen. Echter Jan kreeg hetzelfde probleem en loste dat ook op door een toren te ruilen voor een paard. Hierna won Jan nog een paar pionnen en werd de partij alsnog remise. Richard had inmiddels de druk zo opgevoerd dat de dame gedwongen werd zijn verdediging te verlaten, waarna Richard mat in twee kon geven en daarmee de held van de avond werd.
Uitslag 3½ – 2½, De Uil gered, De Kennemer Combinatie 6 geen kampioen.
Jan Plomp
Tweede plaats voor De Uil 2
De promotie- en degradatieplaatsen waren al verdeeld: KC 4 won maandag in en tegen De Vennep en werd kampioen. Het Spaarne 2 en Hoofddorp hebben te weinig punten om zich nog te kunnen redden en degraderen. De tweede plaats kon ons niet meer ontgaan en daarom kon er vrijuit worden gespeeld in De Sociëteit “Vereeniging” in Haarlem. Het zaaltje waarin we speelden was echter niet bijster goed verlicht, ondanks het bijplaatsen van een lamp. Aan de wand kon men nog vaag foto’s ontwaren van besturen uit een grijs verleden van de Sociëteit, heren in driedelige kostuums, met snorren en baarden.
Op de borden werd ook niet alles meer goed gezien. Zo raakte Nico na een aanvallende opening en een terugtrekkende beweging in de problemen. Toen zwart niet doorpakte kon hij als een ware fenix herrijzen en werd tot remise besloten. Zo ook bij Jan, die na een roekeloos f7-f5 een witte toren verwoestend zijn stelling zag binnenkomen. Ook hier was de tegenstander mild en gaf de veroverde pion terug, waarna de stelling gelijk was. Bij Cok ging het mis toen hij een paard naar het witte kamp dirigeerde en te laat bemerkte dat de terugtocht was afgesneden. Zijn tegenstander had geen moeite om de overige stukken te neutraliseren en een gewonnen eindspel in te gaan.
Invaller Peter had een degelijke stelling opgebouwd. Met het idee om een stel lopers te ruilen werd een loper op h3 gezet. Om daarna te moeten toezien dat de tegenstander na Lxh3 Txh4 Lh4 de terugtocht van de toren afsneed en daardoor de kwaliteit won. Martin had een actieve stelling opgebouwd. Enige nadeel was een dubbelpion op de c-lijn. Toen daarna alle stukken werden afgeruild en een pionneneindspel ontstond hield ik mijn hart vast. Toch bleek dat nog net remise te houden.
Mark maakte goed gebruik van de halfopen f-lijn en won een pion. Het toreneindspel gaf zwart echter tegenkansen, zodat remise de terechte uitslag was. Hennie trok veel tijd uit voor het middenspel, waarin hij een licht overwicht had. Toen de tegenstander meende een pion te kunnen pakken kon Hennie met een combinatie de kwaliteit winnen. Om die een paar zetten later in tijdnood weer weg te geven. De tegenstander bood remise aan en met een pion minder koos Hennie eieren voor zijn geld. Bij Gerie ging het in het middenspel om de damevleugelpionnen. Uiteindelijk kreeg hij een vrijpion op b7 en vervolgens won hij een kwaliteit. De tijd deed hem tenslotte de das om. De tegenstander kreeg de gelegenheid voor een uitval met de dame en dat had succes.
Eindstand 5½-2½. Desondanks was dit toch een geslaagd seizoen, waarbij we tot de laatste ronde bovenin mee streden.
Jan Havenaar
De Uil 1 verslaat kampioen.
Laten we het seizoen voor de Uil 1 positief afsluiten. Qua score en qua benadering van onze uitslag tegen het grote en sterke Krommenie 1.
De winst was goed in de laatste ronde van de 1e klasse B van de NHSB, die gezamenlijk met alle teams werd gespeeld in onze Hoeksteen in Hillegom op maandag 31 maart. Kniesoren laten we links liggen. Zij zullen aanstippen dat Krommenie al kampioen was en daardoor minder gemotiveerd. Om de Keizers baard en de kat zijn staart. Bovendien had Krommenie op het laatste moment 2 invallers nodig voor de topborden Cor van Dongen en Simon Groot.
Bij aanvang offreerde de thuisclub een schamel bloemetje aan de kampioen. Ik zag ook een immens bloemstuk staan op het podium en even dacht ik dat de Uil dit pronkstuk aan Krommenie wilde schenken. Niet dus. Een klein ruikertje was hen wel gegund, maar de wedstrijd zelf wilden we toch niet zo maar weggeven. Ad offerde een paard op h7, alhoewel dubieus sloeg de aanval door. Andre Breedveld (die nu speelde tegen Jan Havenaar) vertrouwde mij toe, dat hij zich op mij had voorbereid. Zo wilde hij mijn partij uit 2007 Guernsey tegen Epishin wel naspelen, maar dan zonder het hotel af te breken. De betreffende partij werd namelijk remise en dat was tegen het zere been van de grootmeester, die zich toen afreageerde op het meubilair.
Ondertussen had Richard ook gewonnen. En hoewel het punt eerder binnen was, had hij daar meer zetten voor nodig. Jan Vreeburg werd onze 2e topscoorder met 6 uit 7. Hij speelde een puike partij en gaf zijn tegenstander geen kans. Ook Tejo won toen zijn opponent een verkeerde afruil koos. Zo werd het 4-0. Een weelde, maar daarmee was de winst nog niet binnen.
Dick stond een stuk achter en de andere Jan een pion en kwaliteit. Zij konden het tij niet keren. Fred miste een pion en speelde tegen het loperpaar en Edwin stond zeer gedrukt. Gelukkig haalde Edwin toch nog snel na de tijdscontrole een remise en ook Fred had een mazzeltje. Hij won de pion terug en zo werd het 5-3.
Afsluitend mag gezegd worden dat we beter kunnen. Kijk ik met een schuin oog naar de TPR dan hebben alleen Jan Vreeburg en Richard Copier uitstekend gescoord, (ver) boven hun verwachte score. Als de anderen dit goede voorbeeld kunnen volgen ligt er iets moois in verschiet voor de onzen.
Leg het ruikertje- ik bedoel bloemstuk met veel kleuren- alvast maar klaar.
De Uil 1 - Krommenie 1: 5–3
Ad Reijneveld
De Uil drie komt ruimte te kort
Zonder teamleider Ad heeft De Uil 3 weinig punten aan de totaalscore kunnen toevoegen.
Vrijdag 7 maart vond hij buikdanseressen in Amsterdam belangrijker en maandag 17 maart speelde hij een partij voor de interne en werd het een soort duo leiderschap met Cok. Dit experiment eindigde in een ongekend fiasco. Aan het begin van de avond werd duidelijk dat wij -wegens een schoolschaak gebeuren- niet konden beschikken over genoeg ruimte voor de gebruikelijke grote tafels. De ruimte in de zaal was te krap, zodat Ad en Cok besloten dat het maar met kleinere tafels moest lukken. Dat hebben we geweten. Het werd een tranendal.
Dat begon al met de file voor Marcel. Hij zat vast en kon niet op tijd zijn. Tijdens de match bleek dat niet alleen de tafels te klein waren voor de fraaie speelborden en andere benodigheden, de spelers wisten ook niet goed waar ze aan toe waren. De ene leider zei zus, de ander zo. Doorspelen of tot remise besluiten. Het werd een quo vadis dat De Uil 3 in ernstige verwarring bracht. Dat begon al met de speech van Ad, die luid verkondigde dat de spelers van De Uil hun tegenstanders wel iets wilden aanbieden. En dat hebben ze gedaan. Sander bood een paard aan op e6 en Pim van der Aar op c2. Het keurige Het Witte Paard 8 uit Haarlem stelde zich beleeft op en nam de gestes zonder scrupules aan. Onder het motto: een gegeven paard moet je niet in de bek kijken. Ook het vervolg zag Cok met lede ogen aan.
Invaller Ron van der Linden deed zijn best tegen Frits Bakkes, maar dat was niet genoeg en Pim liet zich -zoals gemeld- tactisch verrassen. Een pleister op de wonde was dat dat plaats vond tegen de bevallige Amy van Zuthpen. Daarbij heeft de aanstaande vader andere zaken aan zijn hoofd.
Peter van Bakel verloor een pion en zijn stelling bood geen perspectieven meer. De andere Pim (Redeker) stond de hele partij gelijk en slechts Stefan wist zich tegen het einde te bevrijden met de zet c5. Dit waren 2 schamele halfjes.
Eerder in Haarlem was het 3-3 geworden met winst voor Marcel en chauffeur Pim Redeker en remises voor Pim van der Aar en Ron van der Linden.
Dit voor de statistieken. We spelen nu nog 1 keer en wel in Haarlem/ Schalkwijk tegen het Spaarne. Ik voorspel een 3-3 of een klinkende winst, want zoals bekend aan de Laan van Berlijn krijgen we de ruimte.
KC 8 – De Uil 3: 3 - 3
De Uil 3 – HWP 8: 1 – 5
Ad Reijneveld
De Uil 1 heeft de ruimte
De Uil 1 heeft vrijdag 21 maart uit tegen de Pion uit Wormer met 2-6 gewonnen. Overtuigend was het niet.
Weliswaar boekte Dick Roosa een snelle winst door 2 verdwaalde stukken van zijn opponent op te peuzelen, op een aantal andere borden ging het 1 en ander mis. Invaller Cok speelde een kwaliteit kwijt en topscoorder Richard zag plots geen velden meer voor zijn aangevallen Dame. De stelling van Jan Vreeburg vertrouwde ik niet. Zwart had een ijzersterke loper op g7 tegenover een dame op e5. Ik zag iets als Dc5xf2 en Pg4. Martin stond zo’n beetje pat, althans positioneel verloren. Jan Havenaar stond mijns inziens zeker niet beter met weinig materiaal op het bord. Alleen Edwin en Ad hadden uit de opening een pion gewonnen.
Ad speelde in het vervolg verre van optimaal, zodat hij een weinig gerust was op de tussenstand zo tegen 11.00. Een scorebord was er niet en ook op het wedstrijdformulier stonden geen uitslagen. Gelukkig had Dick zich na zijn snelle winst ook op een ander punt nuttig gemaakt. Hij had de score bijgehouden en tot mijn grote opluchting was ik de enige die nog speelde en was de stand 2-5 voor de Uil. Cok was nog dicht bij remise geweest in een pionneneindspel, maar Richard stond te veel materiaal achter.
Jan Vreeburg wist daarentegen materiaal voor te komen en won net als Martin toen zijn tegenstander een vergiftigde pion sloeg. Vooral bij Martin had ik dit niet meer verwacht. Jan Havenaar won in het eindspel en dat deed ook Edwin. Zodoende kon Ad rustig wachten op beslissende fouten en de winst op 2-6 bepalen.
Zo krap als wij in Hillegom in onze zaal op de maandag de schaaksport moeten beoefenen – wij hebben veel leden en jeugd-, zo ruim was de zaal in Wormer. Wormer heeft nauwelijks schaakleden. Het is er stil. Je kan er een speld horen vallen. Er wordt gezwegen. Mededelingen worden met briefjes gedaan. Ritselen van papier of het iets harder neerzetten van een schaakstuk levert boze blikken op van de zwijgers. Een gilde waar de schaker zich graag mee wil vereenzelvigen. De Wormerveerder in het bijzonder bleek deze avond. Op de grote tafels met de kleine borden stonden mededelingen als: ” als u de tafel verplaatst wilt u die dan weer op deze plek terugzetten” Deze onderstreept, een andere plek voor juist die tafel wordt niet op prijs gesteld.
“Als u de kachel lager zet, wilt u die dan op stand 3-4 zetten”. Kijk, dat zijn nog eens huishoudelijke mededelingen, die aan duidelijkheid niets te wensen overlaten. Later hoort Dick op het nieuws dat in het Noord-Hollandse Kwadijk overlast wordt veroorzaakt door een aggressieve Uil. In Wormer kunnen ze hier inmiddels ook van meepraten. Geef een Uil niet te veel te veel ruimte. Hij wordt agressief en peuzelt je op met huid en haar.
De Pion - De Uil 1: 2 – 6
Ad Reijneveld
Nog kleine hoop op kampioenschap De Uil 2
Na 4 rondes met winst te hebben afgesloten restten ons de laatste 3 rondes alleen nog achtervolgers: KC 4, De Vennep 1 en HWP 6. De laatste haakte in de 5e ronde al af door te verliezen van Aalsmeer 2.
De 5e ronde dus Kennemer Combinatie 4, dat 1 punt achterstond. Het werd voor ons een deceptie: 5½-2½. Alleen Jan van den Bergh (tegenstander ging in gelijke stand op pionjacht, waardoor Jan in de tegenaanval kon winnen), Mark (na pionwinst speelde hij het toreneindspel actief naar winst) en Gerie (hij was eigenlijk te ziek om te spelen, maar hield Sacha Schiermeier netjes op remise).
Met nog 2 ronden te gaan hadden we het niet meer in eigen hand. Wel was het zaak niet te verliezen van De Vennep, want dan waren we bij voorbaat uitgeschakeld. De Vennep stond in punten gelijk, maar had anderhalf bordpunt meer dan wij.
De Vennep had Peter Poncin, tot dan steeds eerste-bord-speler, verrassend aan bord 2 gezet. Hierdoor gingen uren voorbereiding van Jan van den Bergh verloren, Jan kreeg Dik Brink als tegenstander. Peter kwam al snel naar mij toe: “Niet op gerekend, hè, dat ik aan bord 2 zou spelen?”. En na anderhalf uur spelen: “Wordt een kleine overwinning voor ons, Jan”. In mijn hart moest ik dat beamen: Stefan stond wat beter, maar Cok, Nico en Mark stonden slecht.
De eerste beslissing viel aan bord 8, waar Stefan een matzet overzag. Bij Martin echter ging wit op pionnenroof en Martin strafte dat al combinerend goed af.
Mark, die 2 pionnen was kwijtgeraakt, won er 1 terug. Hij dreigde ook de 2e terug te winnen, maar zijn tegenstander gaf de voorkeur aan zetherhaling, dus werd het remise.
De volgende remise kwam van Gerie. Met alleen pionnen en zware stukken speelden beiden op winst. Gerie leek dit spel te beslissen, maar wit kon alle dreigingen pareren en had een remisemechanisme achter de hand.
In de tijdnoodfase hield Jan aan bord 1 steeds de stelling dicht en toen hij een pion kon winnen ging wit door zijn vlag.
Nico kreeg vanuit de opening een ontwikkelingsachterstand die hij niet te boven kwam. Uiteindelijk offerde hij een kwaliteit om zijn stelling te bevrijden. Dit had onverwacht succes: Zijn tegenstander wist niet beter dan de kwaliteit terug te offeren en daarna was de stelling remise.
Cok vroeg aan mij wat de stand was: “3½-2½, maar Hennie staat slecht”. Sein voor Cok om in een eindspel van paard tegen loper toch nog naar een winstmogelijkheid te zoeken. Hij speelde zijn koning om van e3 naar c7. Zwart had dat te laat in de gaten, anders was hij zelf wel met de zwarte monarch naar c7 gegaan. De stelling in het diagram hier rechts kwam op het bord.
De laatste zetten waren 50.c3-c4 Lg6-h7. Dit lijkt remise, maar is het niet! Cok speelde 51.Pd3! en zwart nam de pion: 51…Lxe4. Er volgde 52.Pxc5 (sterker is zelfs 52.Pxe5, omdat zwart dan 53.Pc6+, 54.Kxd6 en 55.Kxc5 niet meer kan verhinderen en blijft wit 2 pionnen voor). Nu kan het paard niet worden geslagen, omdat dan de witte d-pion doorloopt tot dame. Zwart ging even later zelf met de e-pion lopen, maar toen wit die met een schaakje op f5 kon winnen gaf hij op.
Hennie speelde actief, offerde een pion op a5 en ging via de g-lijn in de aanval. De zwarte verdediging hield echter stand en uiteindelijk ging Hennie in slechte stand door zijn vlag.
Eindstand 4½-3½. De laatste ronde staan De Vennep – KC 4 en HWP 6 – De Uil 2 op het programma. Onze hoop is op De Vennep gevestigd…
Jan Havenaar
De Uil 5 zet stap vooruit.
Maandagavond 3 maart brak de lente aan in De Hoeksteen in Hillegom. De bloemen ontsproten uit de knoppen, de lammetjes dartelden in de wei en De Uil 5 pakte zijn eerste punt tegen de Vennep 3. Naar mijn bescheiden, maar toch van grote wijsheid getuigende mening, had dat meer kunnen zijn. Maar daarover later meer.
De avond leek niet goed te beginnen. Wederom werd mijn gestel geteisterd door hevige ongemakken, toen ik het bord van heer Kaptein aanschouwde, nadat hij de Prütservariant van het Konings-Indisch had ontvouwd. Deze variant, genoemd naar de Pruisische grootmeester Johann Ullrich Prütser, werd herhaaldelijk gespeeld in zijn befaamde tweekamp tegen de Russische geweldenaar Leonid Sergejewitsch Wattunsof in het Apenijnse bergdorpje Santa Maria in Miseria in 1920. De arme Pruis verloor die tweekamp jammerlijk met 10 – 0, waarna hij zich terugtrok in een nabijgelegen klooster en sindsdien is niets meer van hem vernomen. Het moge duidelijk zijn, mijn waarde lezers en lezeressen, dat, met deze voorgeschiedenis, het spelen van deze variant een heilloze weg is. Deze wijsheid was aan het uilskuiken niet besteed en het was enkel aan de hoffelijkheid van zijn tegenstander te danken, dat hij niet jammerlijk sneefde. Op het juiste moment wist heer Kaptein de vijandelijke koning op te jagen met zijn Dame en deze in een matnet te drijven. Het was daarna dus 1-0 voor De Uil 5.
Vlak daarna pakte heer Nigten ook het volle punt. In een stelling, die remise leek, was zijn tegenstander in zetdwang gekomen, waarna hij een kostbaarheid zou verliezen. Het leek de Meerbonk toen maar beter om op te geven. Heer Nigten toont zich een waardig eerste bordspeler. Uit vier wedstrijden heeft hij drie punten gepakt en is de ware topscorer. Vergeet Alfred Finnbogasson, vergeet Graziano Pellè, vergeet Christiano Ronaldo, vergeet wie dan ook. Er is er maar één die telt: Richard Nigten.
Dit jaar is volgens de Chinese astrologische kalender het Jaar van het Paard. Het erelid Ippel heeft daarom het paard tot centrale schaakstuk uitgeroepen en daardoor geinspireerd had heer De Kooker twee paarden tegenover twee lopers staan. Nu stoten doorgaans de gedachtenspinsels van de Grote Oehoeboeroe van De Uil zwabberende vibraties in de ether waardoor het denkraam van briljante , doch gevoelige geesten zoals die van heer De Kooker, in ernstige mate wordt ontregeld. Als u begrijpt wat ik bedoel. En dit keer was het ook zo. De Koene Coen verloor en de schuld hiervan zat een aantal borden verderop te spelen tegen de wedstrijdleider van De Uil. De stand was 2-1.
Heer De Groot had een loper tegenover een dame. Nu moet u weten dat de loper van oudsher bisschop heette. In de Engelse taal wordt loper niet voor niets ‘bishop’ genoemd. Als heer van stand weet ik wel de keuze te maken tussen een bisschop en een dame.. Waarschijnlijk u ook. Als goed katholiek koos heer De Groot voor de bisschop. Ongetwijfeld levert dit een punt op bij het Opperste Gezag, maar in dit wrede aardse bittere tranendal leidt dit enkel tot een treurniswekkende nul. Slinkse pogingen om een pat uit te lokken (het handelsmerk van deze wijze uil) konden de rampspoed niet afwenden. De eindstand kwam dus uit op 2-2.
Dit werd gevierd als een overwinning. Heer de Groot trakteerde zijn teamgenoten, inclusief de geblesseerde basisspeler Fons Spaapen die mentale steun had verleend, op een verfrissing. Doch uw verslaggever verkeerde in een poel van smart en droefgeestigheid. Er had meer in gezeten. En er is maar één die blaam treft: Cornelis Jan Ippel!
Hoe vreselijk is dit alles!
Uw toegenegen verslaggever Olivier B. Bommel.
Bekeravontuur De Uil ten einde
Opnieuw was Ad de zwakke schakel tegen Purmerend. Nu in onze thuiswedstrijd maandag 24 februari voor de beker.
Gedeelde smart: hij was niet de enige die verloor.
Jan zat deze keer aan de verkeerde kant van het bord in vergelijking met de stelling die hij had tegen KTV in de 1e Bekerronde.
Nu had hij zwart en een onverdedigbare koningsstelling tegen een overvloed aan witte stukken.
Zo stonden we snel met 0-1 achter.
Hiertegenover had Ad na een onduidelijk begin een goede stelling, Edwin stond ook goed en Fred won een pion met gewonnen stelling. Overwinningen van Fred en Ad zouden voldoende zijn voor de winst bij 2-2. Dan valt het laatste bord af. Fred won inderdaad en Edwin speelde remise. Een remise van Ad was toen niet voldoende. Zie hier rechts de stelling van de kwade genius.
Hij speelde Torenxg6. Spectaculair, niet goed, niet slecht.
Echter langzaam de druk op voeren met Dg2 en dan Le2 of Tf5 verdiende de voorkeur.
Immers mijn tegenstander was in tijdnood en er was geen way of return.
Elke zet moest vanaf nu precies de goede zijn.
En u raadt het al. Dat gebeurde dus niet.
In onderstaande stelling versmaadde Ad de zet Dc5 (en na Te8 Dc7):
Iedereen zag deze zet.
Richard Copier en Cok Ippel natuurlijk.
Marcel Bolhuis.
Tilly Vissers.
Ze was er en haar verschijning maakte deze avond toch nog tot een feestelijk gebeuren.
Een Dame, die je graag op een voetstuk plaatst, niet op c5.
Ondertussen kwam een er schaaltje bitterballen langs van Henk en Jopie met als opschrift: “Dame c5”.
Ad zag het niet.
2 jaar geleden zag hij – toevallig ook tegen Purmerend- de zet Loper h6 en mat in 2 niet. Het verschijnsel schaakblindheid komt meer voor en doet mij denken aan een geval enige jaren geleden op Guernsey. Cok kon mat geven in 2 zetten, te beginnen met de zet Dame h3. De zet gonsde door de zaal. Iedereen zag. Het werd omgeroepen. “De heer Ippel kan na Dame h3 mat in 2 geven”. Cok draaide de zetten om en het werd remise. Nog beweert hij dat dat ook goed was. Gelukkig is er voor ons binnenkort een schaaktoernooi voor de ouderen van dagen. In Zetten met potten jam. Met als smaken: Dame ha drie of Dame cee vijf.
Beker NHSB: De Uil - Purmerend: 1½ – 2½
Ad Reijneveld
Een gezellige avond in Haarlem.
Dinsdagavond 4 februari toog De Uil 5 naar de sfeervolle Sociëteit ‘De Vereeniging’ aan de Zijlweg in Haarlem om de strijd aan te binden tegen HWP10. Omdat deze ambiance een Heer van Stand deugd doet, vatte ik welgemoed de reis van Slot Bommelstein naar Haarlem in mijn trouwe ‘Oude Schicht’ aan.
Daar aangekomen bespeurde ik een zorgelijke ontwikkeling. Het vaste teamlid Fons Spaapen was afwezig en werd nu vervangen door non-playing en nu dus playing teamcaptain Peter Kaptein. Dit intellectuele heerschap mocht dan wel op dat moment in de top 10 van de clubcompetitie vertoeven, maar hij maakt deze status in de bondscompetitie geen moment waar. De vrijdag ervoor ging hij als gastspeler van De Uil 4 in IJmuiden de mist in in het eindspel, nu had de brave borst bedacht deze manoeuvre te herhalen in de opening. Zoals mijn goede vader al zei: “ Ollie, jongen, een goed begin is het halve werk” en daar houd ik mij aan. ‘Grootmeester’ Kaptein redeneerde daarop logischerwijs dat een slecht begin dus het andere halve werk is. Dat klopt inderdaad, alleen het is het wel het halve werk voor de tegenstander. Met dit aspect had deze bolleboos geen rekening gehouden. Hoe vreselijk is dit alles. Na 1. e4 , c5 2. f4 , d6 3. Pf3, Pc6 4. Lc4 is het toch wel handig om e6 te spelen en niet Lg4. Nu volgde Lxf7+ , Kxf7, Pg5+, Ke8, Dxg4. Zwart is een pion en de rochade kwijt en in het vervolg van de spel had de loper op de koningsvleugel ook niks in te brengen. Sidderingen van ontzetting trokken door mijn arme botten en vol droefenis wendde ik mijn blik naar de andere borden.
Coen de Kooker had toen al een half punt te pakken. Wellicht had hij een iets betere stelling, maar zoals de Britten zo mooi zeggen: “Time was not on his side”, dus hij koos verstandig eieren voor zijn geld. De niet zo grijze eminence grise Hans de Groot stond zo mooi, maar Vrouwe Fortuna liet hem achter in kommer, kwel en nog meer van dat soort onaangenaamheden, dus hij moest berusten in verlies.
Een absolute glansrol was er die avond voor bord 1-speler Richard Nigten. Met de hem zo karakteristieke opening 1. e4 , gevolgd door 2. c4, geef je je tegenstander wat te denken. En dat deed zijn tegenstander ook. En maar denken, en maar denken en de klok tikte niet (want het was een digitale klok) maar hij liep wel af. Er ontstond een stelling, die voor beide spelers niet makkelijk was, maar in de razende tijdnood liet Richards tegenstander zich verschalken in een matmanoeuvre.
Al met al had De Uil 5 progressie geboekt. Na twee keer mer 3-1 verloren te hebben, was het nu 2½–1½. Maar de belangrijkste les van de avond werd gegeven door de wijze jonge man Hans: ‘Ik heb een hele gezellige avond gehad’. En kijk, mijn beste vrienden, daar gaat het in het schaken om.
Met dit filosofische pareltje in mijn hart gesloten, hervatte ik de thuisreis en liet ik mij met een glimlach om de lippen meevoeren in Dromenland.
Uw toegewijde verslaggever,
Olivier B. Bommel.
De Uil 1 wint met 7-1 dankzij Ad
Als verslaggever ben je volgens de etiquette bescheiden over je eigen prestatie. Hoe bijzonder de gebeurtenis ook is, je kan er niet te lang stil bij blijven staan. Echter de wedstrijd van de Uil 1 tegen Purmerend 3 kende een dermate opmerkelijke uitslag dat een eervolle vermelding op zijn plaats is. Hulde aan Ad Reijneveld. Dankzij hem viel er een uitslag van 7-1 winst voor De Uil 1 te noteren. Hulde niet omdat hij won, maar omdat hij als enige verloor. Dat klinkt natuurlijk flauw en dat is het ook, maar zijn nederlaag was onvermijdelijk omdat zijn tegenstander met de naam Paul Meijer was gezegend.
Paul Meijer is de lijsttrekker van Forza Haarlemmermeer en de kans is niet ondenkbeeldig dat hij de verkiezingen gaat winnen. Ondergetekende moest dus op zijn tellen passen, vooral omdat het deltaplan Economie van deze partij door het bestuur naar de prullenbak werd verwezen. Zodoende stond en staat deze Paul Meijer op scherp en dat heb ik als ambtenaar van de gemeente Haarlemmermeer geweten. De schaker van Purmerend was een naamgenoot en -hoe flauw ook- ongezouten ging ik er vanaf. Nog wat extra zout in de wonde kreeg ik toen ik de rating van de goede man zag. 1574. Niet eerder heb ik verloren van een speler met een dermate lage rating. Aan zijn spel was dit niet af te lezen. In feite maakte hij maar 1 fout en toen won ik een pion. Echter na een aantal mindere zetten gaf ik plots een kwaliteit weg maakte de heer Meijer het technisch onberispelijk af.
Op dat moment leek het 5-3 te worden. Jan aan bord 1 ontwikkelde zijn damevleugel niet. Zijn tegenstander wist daar niet van te profiteren. Pas op het eind kwam de ware klasse van Jan boven drijven en pakte hij het punt. Richard aan bord 8 stond lang gelijk. Onze topscoorder wachtte lang op zijn kans. Die kwam er en hij pakte zijn 5e overwinning. Fred was de 1e Uil die een fraai punt wist te drukken. Hij overspeelde zijn opponent in de aanval.
Een zelfde spelbeeld zag ik bij Tejo met wit. Aanvalluh en scoren. Ook Jan Vreeburg hield van zijn tegenstander geen spaan heel, zodat de winst zeker was. Bleven over Edwin en Dick. Beiden stonden een kwaliteit achter, maar hadden compensatie. Deze werd steeds concreter naarmate de tijd vorderde. In de uitvluggerfase waren zij handiger en toen de kruitdampen waren opgetrokken stond daar een fraaie uitslag van 7-1 op het scorebord. 1 keer hebben we met 7½-½ gewonnen tegen Kijk Uit. Een 8-0 hebben we –althans al de 30 jaren dat ik in het 1e speel- niet eerder bewerkstelligd. Ook deze avond is dat niet gelukt. Dankzij Ad.
Bedremmeld stond ik na afloop in het luchtledige te turen.
De teamleider kwam naar mij. Ongetwijfeld om mij moed in te spreken:
“Kop op, volgende keer beter”.
Integendeel:
“Je hebt heel slecht gespeeld. Het leek nergens op”.
Gelukkig was daar even later de voorzitter om mij een hart onder de riem te steken. Hij kwam naar mij toe met de troostende woorden:
“Zou je die stukken en borden niet eens een keer opruimen”.
De Uil 1 – Purmerend 3: 7–1
Ad Reijneveld
Uil bekert verder
Als ik Cok mag begrijpen heeft hij bijgedragen aan het streven om de NHSB beker competitie nieuw leven in te blazen. Of dat ook inhoudt dat verre uitwedstrijden niet geschuwd mogen worden weet ik niet. Feit is dat een reis naar bij wijze van spreken Nova Zembla niet echt blij maakt. Nu is het prettig als er veel schaakcompetities worden gespeeld, maar de verre uitwedstrijden op een doordeweekse dag zijn niet bepaald een lolletje.
In de 1e ronde had de Uil een uitwedstrijd geloot tegen KTV uit Enkhuizen. Om 18.15 haalde ik Edwin op in Hillegom om 01.45 was hij weer thuis. Zodoende waren we 7 en half uur in de weer. Tussendoor haal de ik Jan op in Lisse en Martin in Hoofddorp en bracht ze vice versa weer thuis. Op de terugweg was het slecht weer, maar op de heenweg was het prettig rijden over de A5 en uiteraard de gouwe ouwes uit de luidsprekers in de auto van Ad. Shirley Bassey, Ennio Morricone. Ze gaan nooit verloren.
Daarnaast was het prettig toeven aan de Dorpsstraat 2 in Enkhuizen. Een ruime zaal, fraaie borden en een hapje en een drankje van de aardige barjuffrouw. Voorwaar geen verloren avond. Ook het scoreverloop maakte ons blij.
Jan wist snel een punt te drukken aan bord 1. Zijn opponent was wat al te dameverliefd en vergat zijn ontwikkeling. Jan gooide al zijn stukken en pionnen in de richting van de zwarte koning, die dit niet overleefde.
Ad had een voordeeltje aan bord 2 en meer tijd. Martin had veel meer tijd, maar geen voordeel en Edwin had minder tijd. Daarbij speelde hij een Siciliaanse ruilvariant niet optimaal en kreeg een mindere stelling en verloor een pion. Martin verloor ook een pion. En toen ging het aparte tempo een rol spelen. Bij iedere zet 10 seconden erbij.
Dit nu heeft Edwin gered, maar Martin de das om gedaan. Op een gegeven moment was zijn tijdsvoordeel verdwenen en na een fout moest hij opgeven. Edwin daarentegen wist de ogenschijnlijk verloren stelling te keepen. Een belangrijk halfje, waardoor Ad rustig op winst kon spelen. Dit lukte zo rond twaalven, waardoor wij naar de volgende ronde gaan en wellicht thuis spelen een volgende keer. Dat mag ik hopen.
Beker NHSB: KTV - de Uil 1½ – 2½
Ad Reijneveld
De Uil drie drie-drie
De Uil 3 heeft 3-3 gespeeld in de 4e ronde van klasse 3f NHSB tegen een club met een te lange naam. Hoe kan het anders. 3-3 voor de 3e keer. Het heeft zo moeten zijn. Stefan (winst aan bord 1) en Sander (remise met kwaliteit minder aan bord 2) wisten het vertrouwen, dat de teamleider in hen had gesteld, waar te maken. Zij scoorden deze punten, die ik in een 1e prognose van een 3-3 had meegenomen. Net als een remise voor Aad Vledder. Nochtans dreigde hij roet in het eten te gooien, want na een fraaie combinatie stond hij glad gewonnen. De 3-3 was in gevaar. Jammer voor Aad deed hij daarna een aanlokkelijke zet, die precies verkeerd was. Hans Drost was er blij mee en incasseerde de buit.
Immers 3-3 moest het worden en de 2e invaller Ron van der Linden kon de winst toch niet ontgaan. Reeds snel stond hij een stuk voor. Gaf daarna wat terug en nog wat en zette een paard buitenspel op h3. Zo bleef het spannend. Ik vermeldde 2 invallers, want door omstandigheden misten wij onze sterspelers Marcel Bolhuis en Pim van der Aar en onze super sub Peter de Haas.
Terug naar de serieuze verslaggeving over de gebeurtenissen deze maandagavond de 27e januari 2014. Na enige tijd werd duidelijk dat er iets ontbrak. Terecht maakte Stefan mij hierop attent. Het schoolbord waar altijd netjes de opstelling staat opgekalkt was er even niet. De taak om dit bord op een houtenstelling neer te zetten, was mij stiekem even ontschoten. Daarbij blijft het een crime om de namen van de schaakclubs en de spelers met krijt op dit onhandige schoolbord neer te kalken.
Neem de schaakclub met een onmogelijke naam als Chess Society Zandvoort/ Jopen. Met al die fusies van de laatste tijd rijst het aantal letters en woorden van een willekeurige bondsclub tegenwoordig de pan uit. Het zou verboden moeten worden. Ze passen niet op het bord en dat wordt dus een rare afkorting. Wat dat betreft mag een voorbeeld worden genomen aan een korte naam als De Uil met 2 woorden en vijf letters. Zo hoort het. Ook met een naam als Koek valt te leven. Van Delden wordt al lastig. Zandvoort had spelers als Kok en Drost. Ook dat zie je graag. Een speler met een achternaam als Cors de Jonge zou je willen weigeren, ware het niet dat achter deze naam een fraaie Dame schuil gaat. U begrijpt: voor deze Caroline gaan de deuren open. Figuurlijk en letterlijk als ze buiten een sigaretje rookt. Daarnaast kan zij goed schaken zal onze man Peter van Bakel grif willen toegeven. Peter -nog geblesseerd aan het been- offerde een Loper op h2 met daarna Pg4 en Kg3. Ik denk dat dit bij goed spel remise wordt. In de partij liet Peter de Koning van Caroline ontsnappen en kwam hij er niet meer aan te pas.
Terug naar het scoreverloop. Pim Redeker heeft 1 keer een kans gehad op a2 een pionnetje te snoepen, maar over de gehele partij genomen en ook gezien de slotstelling was de remise het hoogst haalbare. Stefan had ondertussen 2 pionnen en een paard geïncasseerd en toen hij Dames kon ruilen was het kat in het bakje. Sander liet Pxf2 toe. Dat koste niet alleen een pion maar ook een kwaliteit, Daarna verdedigde hij zich goed en net nadat zijn opponent een winst had laten liggen was hij er als de kippen bij om zetten herhaling af te dwingen. Zodoende stonden we weliswaar de hele avond achter in de score en bleef het lang 2 tegen 3, maar nog altijd was daar Ron. Hij ploegde onverstoorbaar voort en uiteindelijk kon ik de verlossende 1 en de 3-3 op het schoolbord neerzetten.
Deze schaakavond smaakt naar meer. Schaken blijft leuk tegen deze club met meer letters als leden.
Laten we een soort fuseren, dat is goed voor de aandelen. We verdelen de winst en drinken een biertje. Een Joop.
De Uil 3 – Chess Society Zandvoort/ Jopen 3: 3 – 3
Ad Reijneveld
De Kooker redt eer De Uil 5
Van de eerste wedstrijd van De Uil 5 op 11 november werd verslag gedaan door Herr Doktor Hans Otto Spielvergnügen, correspondent van het gerenommeerde Duitse schaakmagazine ‘Der Lustige Schachspieler’ . Helaas bereikte de redactie van deze website het bericht dat dit tijdschrift inmiddels failliet is verklaard en de curator naarstig op zoek is naar Herr Doktor, omdat deze met de kleine (en overigens ook met de grote) kas ervandoor is gegaan. Wij zaten toen met onze handen in het haar. Want wie zou nu verslag gaan doen van de wedstrijden van De Uil 5? Gelukkig meldde zich een heer van stand, die bereid was, zoals hijzelf het verwoordde, om “kond te doen van de wederwaardigheden van dit fabuleuze team”. Hieronder volgt dan het verslag van Heer Olivier B. Bommel te Rommeldam:
Waarde schaakvrienden en –vriendinnen,
Op het moment dat ik gewaar werd dat ‘Der Lustige Schachspieler’ geen verslag meer zou uitbrengen over De Uil 5, dacht ik: “Olivier, hier ligt een mooie taak“. En zoals een heer van stand betaamt, voegt hij de daad bij het woord. Zo toog ik op 2 december in mijn trouwe Oude Schicht vanuit slot Bommelstein naar De Hoeksteen in Hillegom. En daar werd ik geconfronteerd met een bittere teleurstelling. De tegenstander S.C. Aalsmeer 4 was de ontmoeting vergeten en kwam niet opdagen. Hoe vreselijk is dit alles.
Zoals de grote filosoof J. Cruijff ooit eens zei: “Elk nadeel hep een voordeel”, kon ik nu eens het team monsteren. En hierbij overvielen mij warme gevoelens. Alleen mijn kleine teen kriebelde, toen ik de teamleider aanzag. En dat is een veeg teken: als mijn kleine teen kriebelt. Dus met een lichte zweem van ongerustheid hernam ik de terugreis naar Rommeldam.
Een week later, 11 december, betrad uw verslaggever wederom de lokaliteit Karel Doormanplein 2. Gelukkig waren de Aalsmeerders nu wel present en kon ik getuige zijn van het edele spel.
Aan bord 1 belandde Richard Nigten in een ongemakkelijke stelling. Zo ongemakkelijk, dat hij een stuk verloor. Verder spelen had geen zin meer en de vaandeldrager van De Uil 5 gaf dus terecht op. Bij bord 2 waren de billen van uw verslaggever samengeknepen en dat is niet des heer van stands, kan ik u zeggen. Alles leek erop dat Coen de Kooker een verwoestende mataanval met de twee torens zou ondergaan. Zoals mijn goede vader al zei: “Als het spannend wordt, moet je kalm blijven” en daar houd ik mij aan. En heer De Kooker hield zich daar ook aan. Hij doorstond het gevaar, veroverde een stuk en offerde toen twee stukken voor een Damepromotie. Zeer goed gedaan en een 1 voor De Uil 5 kon op het bord worden geschreven.
Op bord 3 was Fons Spaapen in een precaire situatie beland en hij beproefde toen een strategie die mijn betovergrootvader Frederik. B. Bommel, die generaal was en met de latere Koning Willem II heeft gestreden in de slag van Waterloo, heeft ontwikkeld: de alles of niets strategie. Hij offerde een toren om een mataanval in gang te brengen. Helaas, zijn tegenstander pareerde alles en de arme Fons sneuvelde, om in militaire termen te blijven. Aan bord 4 zat Hans de Groot. De wijze eminentie van het team had al snel door dat de teamleider niet veel soeps was en alleen geschikt was om de consumptie voor zijn tegenstander te halen, wat Hans hem ook liet doen. Hans streed een moedige strijd, maar een pluspion van zijn tegenstander werd hem fataal. Dus volgde een deprimerende 1-3 nederlaag voor De Uil 5.
Met bezwaard gemoed reed ik terug naar Bommelstein, alwaar mijn trouwe bediende Joost een hartversterkertje inschonk die mijn getroffen inborst verkwikte.
Op 4 februari 2014, nadat wij talloze kopjes erwtensoep hebben genuttigd in Wijk aan Zee, ontmoet De Uil 5 HWP Haarlem 10 in de Sociëteit ‘Vereeniging’, een plaats waar een heer van stand zich thuis voelt.
Rest mij nog u fijne kerstdagen en een voorspoedig nieuwjaar te wensen.
Uw toegenegen dienaar,
Olivier B. Bommel,
heer van stand
Hoofddorp met minimale cijfers verslagen
Het scheelde niet veel of Hoofddorp had de eerste punten gehaald tegen De Uil 2. In De Nieuwe Silo, waar de koffieautomaat oude prijzen rekende, bleek de tegenstander niet zo zwak als de vorige uitslagen deden geloven. Dat ondervonden Gerie Opgenhaffen en Cok Ippel, die pijnlijke nederlagen moesten incasseren. Cok speelde een paard om van c3 naar g3, maar die tijd benutte de tegenstander om paard f3 te pennen. Dit resulteerde in een dubbelpion en een koningsstelling van gatenkaas. Een stukoffer en even later een kwaliteitsoffer gaf alleen de tegenstander voordeel, namelijk van een volle toren. Gerie liet witte pionnen oprukken naar f6 en g5, zodat hij de keus had zijn loper tot het eind van de partij op h8 te laten of de loper te offeren voor 2 pionnen. Hij koos voor het laatste, maar na een blunder ging meer materiaal verloren.
Daarvoor had Mark van der Ploeg al het eerste punt binnengehaald. In een Slavische Verdediging won hij met wit een pion. Zijn tegenstander werkte mee met de afwikkeling naar een pionneneindspel en dat was nog vrij eenvoudig gewonnen.
Martin Zegstroo speelde tegen het Frans de Doorschuifvariant. Zijn tegenstander offerde een pion om zijn toren naar b2 te brengen en zijn a-pion naar a3. Martin won een tweede pion met een leuk schijnoffer. Hij dacht met Te1 een aanval te krijgen, maar dat bleek na Lh3 een blunder. Pionnen a2 en c3 gingen verloren, maar omdat zwart niet zuinig was op zijn materiaal werden weer enkele pionnen teruggewonnen. Er ontstond een lopereindspel met 2 pionnen meer en dat wilde zwart zich niet meer laten bewijzen.
Jan van den Bergh won weer eens ouderwets. Gewoon een pionnetje snoepen, eigen materiaal dekken en toen wit zijn schepen achter zich had verbrand sloeg Jan toe met een dameuitval die stukwinst opleverde.
Bij Nico van der Plas leek het ook zo te gaan. Hij won een pion, daarna een stuk, maar zijn tegenstander kon in open stelling zetherhaling afdwingen.
Een open e-lijn leek voor Jan de Jong, wiens koning op e8 stond, fataal te worden, maar hij bleek het net te kunnen verdedigen. Er ontstond een gelijke stelling, maar een al te optimistische opmars van de g-pion kostte hem een pion en uiteindelijk de partij.
Hennie van Eeuwijk offerde in het Loperspel een pion en kreeg een gevaarlijk initiatief. Hij focuste echter op een aanval op Pc6, maar zwart kon dat eenvoudig verdedigen en zijn ontwikkeling voltooien. De dames werden geruild en plots was daar de grote kans: nonchalant speelde zwart Tad8, maar dat bleek een blunder. Hennie pakte met zijn loper het paard op b6 dat gedekt stond door paard d5. Maar die kon niet terugslaan, omdat dan de toren op d8 verloren ging. Die meevaller hadden we echter nodig om te winnen met 3½-4½.
Concurrenten Kennemer Combinatie en De Vennep spelen later deze week tegen respectievelijk Santpoort en Aalsmeer, terwijl HWP en Het Spaarne onderling gaan uitmaken wie tot de subtop gaat horen.
Jan Havenaar
Gekluns de Uil 1
Een volledige off-day heeft de Uil 1 genekt in zijn aspiraties tot promotie. Op dit moment overheerst de teleurstelling, zodat ik het verslag kort moet houden en flauwe grappen achterwege laat. Daarvoor ben ik niet in de stemming.
Richard won op het eind nog in een positie, die -ondanks een paard meer- remise was, maar zijn tegenstander ging door de vlag. Toen was het leed echter al geschied. Jan kreeg aan bord 1 een mindere stelling. Met zetten herhaling wist hij nog remise af te dwingen. Ook de andere Jan en Tejo hadden bepaald geen voordeel, zodat ook hier een gelijkspel het resultaat werd.
Ad bereikte weinig tot niets tegen de talentvolle Paul de Rooi. Hij stond eerder slechter dan beter. Edwin kreeg in de Aljechin-Chiatard een loper offer op h7 over zich heen. Objectief misschien niet goed, maar in de praktijk kreeg wit kansen. Op het moment dat Edwin het ergste achter de rug leek te hebben, ging hij alsnog in de fout. Ad maakte het helemaal bont. Met h6 had hij goede kansen kunnen creëren. In plaats daarvan liet hij gxh5 toe en was de samenhang tussen zijn stukken zoek. Hij verloor materiaal en het was geen eeuwig schaak tegen de eeuwig jeugdige de Rooi. Ook Dick zag zijn fraaie stelling als sneeuw voor de zon verdwijnen en vocht tegen de bierkaai. Het beslissende punt voor de Beverwijkers was onafwendbaar. Invaller Henny bereikte in een minder eindspel nog een remise nadat ook hij zijn voordeel zag verwateren.
Het is jammer voor onze teamleider Cok, die altijd zo meeleeft en alles goed organiseert. Hij zag het gekluns met lede ogen aan. Het is over en uit. Schaken is leuk, maar verliezen niet. Individueel en met het team is het nog erger.
De felicitaties zijn voor de Wijker Toren. De overwinning is hun van harte gegund, maar het verzoek is dit niet meer tegen ons te herhalen. We gaan uithuilen en opnieuw beginnen. Op naar de volgende schaakpartij. Gekluns of niet.
De Uil 1 – De Wijker Toren 3: 3 – 5
Ad Reijneveld
Excelsior, Excelsior? Schaakclubs en namen.
Hier volgt een kleine uiteenzetting hoe die tot stand komen.
Neem nou Het Paard van Ree. Ree, een beroemd schaker ging altijd met zijn paard naar Wijk aan Zee en iedereen in Wijk aan Zee kenden het paard van Ree. Op een dag wilde een groepje mensen een schaakclub opstarten en moesten ze natuurlijk een naam verzinnen. Ze spraken af dat het eerste wat ze zagen als ze buiten kwamen dat dat de naam van de club zou worden en inderdaad daar kwam die net op vier benen aangelopen, het paard van Ree.
Ergens in het zuiden van het land, Limburg om precies te zijn gebeurde ook zoiets met dit verschil, de schaker was niet beroemd en ook nog eens armlastig. Hij kon zich niet méér veroorloven dan een stokpaard en nog een kleintje ook. Bij het naar buiten gaan van de oprichters van de nieuwe club konden ze het niet missen want de armlastige schaker had net het stokpaardje aan de wilg in de voortuin gehangen.
In Amsterdam is het nog fraaier wat namen betreft. Tijdens wedstrijden van een bepaalde voetbalclub is het soms zo spannend dat veel mensen langs de lijn roepen dat het wel een schaakwedstrijd lijkt. Een stel fanatieke voetbal supporters wilden nog meer spanning en richten daarom een schaakclub op, ze konden echter niet zonder de lucht van het gras.
Aangezien toen nog bijna wekelijks de grasmat werd vernieuwd mochten ze zo’n mat meenemen en schaken ze nu op het grasmat en noemen ze zich ook zo.
In Den Haag hebben ze een schaakclub Haegse Ooievaar, heel logisch maar in het noordelijkste dorp van Zuid Holland hebben ze een schakende ornitholoog die ook wel een beroemd vogeltje wist te noemen, hij zag hem elke avond op televisie, meneer de uil. De Uil en schaken, ook logisch toch?
Excelsior, wisten we maar de betekenis vóórdat we ten strijde trokken! Honderden clubs, verenigingen en zangkoren in Nederland dragen deze naam en ze willen allemaal steeds hoger: Wijsheid versus Steeds Hoger.
Even stiekem gekeken naar de openingen: 2x een e4, 2x een d4 en 2x een Paard opening. De stukken werden goed ontwikkeld en gemiddeld werd er op de 8ste zet gerokeerd. Op Kick na heeft iedereen na 1½ uur spelen nog een vol bord met stukken. Daarna begint zo hier en daar het positie spel een rol te spelen en moeten we concluderen dat Steeds Hoger ook steeds beter staat. Bij Kick gaat als eerste het licht uit 0-1. In het middenspel verliest Piet een paard en de wijsheid overziet zijn kansloosheid en geeft op 0–2. Anton en zijn tegenstander hebben beide een Loper en wat pionnen en er kan alleen nog gewonnen worden als één van de twee iets geks doet en dus wordt het remise ½-2½ Het wordt nu wel kritiek nog één verlies partij en het team heeft verloren!
Bij Jan gaat het heel langzaam steeds lager (hadden wij maar De Excelsioruil geheten) en staat 2 pionnen achter in het eindspel. Als Jan dan ook nog zijn centrumpion verliest is het uit met de pret. ½-3 ½ en is het verlies van De Uil 4 een feit. Edoch Gerard en Jacob laten het er niet bij zitten en gebruiken al hun wijsheid om hoger te komen dan het steeds hogere uit Heemskerk en uiteindelijk slepen deze Uilen nog 2 punten binnen 2½-3½. De Uil 4 heeft nu alles meegemaakt: winst-remise-verlies. Volgend jaar nog 4 partijen te gaan, even een trainingkampje doen tussen Kerst en NJ en… als we onze tegenstanders willen weg bluffen met een naam, wat te denken van SC De Sperweruil we zullen er in ieder geval een groot aantal toeschouwers mee te verwerken krijgen.
André
Het beste gelijkspel voor de Uil 3
Het beste gelijkspel behaal je na een maximaal grote achterstand te hebben opgelopen. Met 3-3 gelijkspelen na een 3-0 achterstand. Beter kan niet. Met 4-0 achter komen misschien zult u zeggen. Dit seizoen spelen we echter slechts met 6 spelers, dus dat red je dan niet meer. 3-0 achter is het maximum. De vorige keer kwamen we met 3-1 achter en werd het ook nog gelijk en de 1e keer wonnen we zelfs nog na een achterstand. Kortom de Uil 3 is een team van de 2e helft. Het lijkt een gewoonte te worden en voor een coach is het niet ideaal, maar het geeft ook een geruststellend gevoel. Er komt nog een 2e helft, dan gaan we scoren.
Om zo’n memorabel gelijkspel te bereiken zijn een 3-tal bereidwilligers nodig. Een contaminatie van vrijwilligers die bereid zijn de zure kastanjes uit het vuur te halen. Hulde ook aan hen, maar een beetje beter schaken de volgende keer is niet verboden. In de eerste plaats was daar Peter de Haas. Op onze goedertieren vriend werd door mij op het laatste moment een beroep gedaan, omdat Stefan wegens ziekte verstek moest laten gaan. Achter de schaakstukken was het sinterklaas gevoel bij hem echter nog steeds nadrukkelijk aanwezig, want 2 stukken werden pontificaal cadeau gedaan. Ook Peter van Bakel zat –bij zijn debuut voor de Uil 3- in de hoek waar de klappen vielen. Tegenstander Ben Mulder offerde frivool een Loper en weldra belegerden Dame en Paard de arme Koning, die dit niet overleefde. Ook Pim van der Aar had zijn dag niet. Eerst leverde hij een pion in en daarna ook nog een stuk na een uit nood geboren combinatie.
Zodoende stond de Uil 3 voor een welhaast onmogelijk klus om er nog iets van te maken deze maandagavond de 25e november in het nieuwe wijkgebouw Linquenda, dat er weer fraai bijstond na de brand van enige jaren geleden. Over brand gesproken: het was Marcel die aan bord 1 de lont in het kruitvat wist te steken. Bij een ingewikkelde combinatie stond zijn Koning een aantal keer schaak door een Dame op b6, terwijl de ontwikkeling nog niet voltooid was. Toen de kruitdampen waren opgetrokken stond hij een stuk voor. Een prachtige partij.
Met Marcel waren Pim Redeker en Sander de helden, die met een klein voordeeltje de partij vakkundig binnen haalden. Pim keek lang tegen een potdichte stelling aan. Toch had hij spel door een keer c5 te spelen. Eerst werd een pion gewonnen en daarna afgewikkeld naar een gewonnen eindspel. Sander diende het Wolga (of Benko) gambiet te bestrijden en deed op een degelijke wijze. Zijn pluspion kwam op a4 met b3 en Pb5 was de juiste afruil (Lxa1, Pxa7).
Ik was erbij. Ik heb het gezien. De Uil 3 was goed, beter, best. Opnieuw een winstpunt.
De Vennep 2 - De Uil 3: 3 – 3
Ad Reijneveld
Speelt De Uil 2 volgend jaar tegen De Uil 1?
Nee natuurlijk niet. Ons “eerste” wordt kampioen en blijft daarmee het “tweede” een klasse voor. Afgelopen maandag zag het er lang niet naar uit dat De Uil 2 van Aalsmeer 2 zou winnen. Na een uur spelen was er op geen enkel bord enig voordeel voor ons te bespeuren, waarbij 4 borden bedenkelijk tot slecht stonden. We gingen er echter nog even voor zitten en dat had succes. Allereerst bij Martin Zegstroo, die aanvankelijk te maken had met een vijandelijke dame die zijn stelling belaagde, maar die werd steeds verder terug gedreven. Opeens kon hij een pion pakken en bij terugslaan zou de tegenstander de kwaliteit verliezen. Er ontstond een sterk pionnencentrum en dat leverde uiteindelijk toch de kwaliteit meer op en daarop de winst.
Jan de Jong had een mooie stelling gekregen met vooruitgeschoven pionnen op e5 en f5. Hij wilde de partij beslissen over de halfopen g-lijn, maar kon daarbij enkele pionnen niet meer verdedigen. De aanval werd door de tegenstander overgenomen en de witte koning moest kapituleren.
Bij Nico van der Plas ging het ook mis toen een pion op g4 de witte stelling verlamde. De zwarte stukken kwamen de stelling binnen en er ging materiaal verloren.
Hierna stroomde de winstpunten echter binnen: Mark van der Ploeg wist uit een moeilijke stelling (hij had een geïsoleerde d-pion) een dreiging te creëren middels een vrijpion op de damevleugel. Die kon alleen nog maar worden gestopt door er een stuk voor te geven, waarna de tegenstander van verder spelen afzag. Ook Jan van den Bergh won. Hij moest een pion geven om zijn loper te redden, maar het loperpaar gaf compensatie. Hij kon een vrijpion creëren op de damevleugel en de tegenstander weigerde daar een stuk voor te geven, zodat hij dame kon halen. Tenslotte invaller Marcel Bolhuis (voor Gerie), hij stond wat gedrukt vanuit de opening. Maar tegen de tijdnoodfase wist hij met de opstoot d4-d5 de stelling open te breken. Hij zelf had nog maar 25 seconden (voor 5 zetten), de tegenstander nog 2½ minuut. Echter die tegenstander had meer tijd nodig om de problemen op te lossen en ging dus door zijn vlag.
Bij een 4-2 stand speelden Cok Ippel en Hennie van Eeuwijk nog om de wedstrijd naar ons toe te trekken. Hennie wist in een toreneindspel een pion naar b2 te brengen, maar dat bleek uiteindelijk niet voldoende voor de winst. En Cok wist in het middenspel zijn slechte loper te ruilen en zijn torens te activeren. Nadat ook zijn koning zich naar het midden begaf leek de partij beslist. Hij won een pion, later een tweede, maar omdat wit daarna de h-pion kon winnen bleek de stelling toch niet meer dan remise.
Jan Havenaar
De Uil 1 komt op de koffie
Dinsdag 12 november heeft de Uil 1 aan zijn stand verplicht flink uitgehaald in de bekende sociëteit aan de Zijlweg in Haarlem tegen een team van Het Witte Paard uit Haarlem, waarvan het nummer mij even ontschoten is. Het was niet het eerste noch het tweede waartegen wij in het verleden menige clash hebben uitgevochten. Het was een team met Paul Tuijp aan bord 1. Nu kennen wij Paul als een goede voorzitter en uitstekende zaalvoetballer/ zaalkeeper, heldendaden op het schaakbord waren mij tot deze avond niet eerder opgevallen. Paul won en dat was hem van harte gegund, maar hoe dit in zijn werk is gegaan kan ik u niet verklappen. Ik keek even de andere kant op. Misschien moet ik een keer bij hem in de leer, want mij is het de laatste jaren niet gelukt onze clubkampioen op de knieën te krijgen. Onze man was deze avond niet in goeden doen. Hij kan beter. Laat ik het daar maar op houden.
Tejo speelde deze keer een prima partij en de remise was een bevredigend resultaat tegen de illustere Marius Jaspers. Tevens werd het daardoor 1½-4½ voor ons en ook Jan Vreeburg en Ad stonden inmiddels goed tot gewonnen. Hun winst was een kwestie van tijd. Edwin had al gewonnen, voordat hij zijn koffie had opgedronken. Zijn tegenstander kwam met een verkeerde combinatie op de proppen en gaf op in hopeloze stelling. Topscoorder Richard voelde zich op bekend terrein als een vis in het water en toen zijn tegenstander verkeerd afruilde was hij er als de kippen bij om het 2e punt te scoren.
Ook Dick en Fred wonnen gedecideerd. Partijen van deze jongelui zijn- ongeacht de afloop- altijd om te genieten. Er gebeurt iets. Dick liet een stukoffer op g4 toe in de draak. Dat zag er even gevaarlijk uit voor hem, maar hij bleef koel en nam later de aanval over. Fred speelde met 2 paarden tegen veropgerukte pionnen en een Dame van Andre Hendriks. Toen hij een schaakje op h4 kon geven en ook zijn andere stukken de witte Dame gingen plagen - zoals dat in het doorscheefschaak ook altijd de winnende formule is - wist hij toch nog snel het punt te drukken. Ad had het genoegen Jan van Dorsselaer te mogen bekampen, die wij nog goed kennen uit zijn tijd bij Heemstede.
Jan, inmiddels wat ouder van leden speelde nog jong van geest het Morra gambiet. Hiertegen haalde Ad een stoffige zijvariant uit de kast en dat kostte Jan veel tijd, een kwal en de partij. Hoe de partij van Jan Vreeburg precies is afgelopen moet ik u schuldig blijven. Op een gegeven moment zag ik dat hij een loper op b4 aanviel met pion c3, terwijl op h7 een batterij was gericht met Loper c2 en Dame d3, terwijl ook nog eens een keer een Loper op g7 was gericht. Dit leek mij toch een soort mat, maar misschien heb ik iets gemist.
Al met al smaakt deze pot naar meer. Zet de pot, maar klaar de volgende keer. Want de Uil 1 komt op de koffie. Graag met 1 klontje en een klein beetje melk.
HWP 4 - De Uil 1: 1½–6½
Stolk, K – Copier, R
Externe De Uil 1, 12.11.2013
1.e4 e5 2.Pf3 Pf6 3.Pxe5 d6 4.Pf3 Pxe4 5.d4 d5 6.Ld3 Le7 7.0–0 0–0 8.Te1 f5 9.c3 Pd7 10.Pbd2 Pdf6 11.Pe5 Ld6 12.Pdf3 h6 13.Pg6 Te8 14.Pfe5 Pg4 15.Pxg4 fxg4 16.Lxe4 dxe4 17.Lf4 (zie diagram; zwart speelt en wint)
17 ... Df6 18.Lxd6 cxd6 19.Da4 Dxg6 +:
Ad Reijneveld
Ein Dramatischer Abend in Nieuw-Vennep.
Toen bekend werd dat De Uil 5 zou deelnemen aan de NHSB competitie, trok dit direct de aandacht van de internationale schaakwereld. Het gerenommeerde Duitse schaakmagazine ‘Der Lustige Schachspieler’ besloot direct zijn starreporter Herr Doctor Hans Otto Spielvergnügen naar Nederland te sturen om het wel en wee van dit keurkorps te volgen. Op verzoek van de redactie van de website van ‘De Uil’ heeft Herr Doctor ook een verslag in het Nederlands geschreven. Nou ja, het is een beetje een mengelmoesje geworden van Duits en Nederland. Maar het is goed te volgen en de analyse is scherp en raak. Hieronder volgt het 1e (?) verslag van Herr Doctor Hans Otto Spielvergnügen.
Meine Liebe Lezers und Lezeressen,
Gross was de opwinding in de internationale schachwereld toen bekend werd dat De Uil 5 zou spielen in de 4e klasse I NHSB. Niemand minder dan Magnus Carlsen machte bekannt dat hij froh war nicht te hoeven spielen in de 4e klasse I NHSB. So gross is het ontzag für De Uil 5.
Op de abend dat kinderen in die Niederlanden Sankt Maarten liedjes zingen om snoep te verzamelen, reisde De Uil 5 nach Nieuw-Vennep af om punkten te verzamelen. De Uil 5 heeft als Teamleiter Herr Peter Kaptein und als teamleden Richard Nigten, Coen de Kooker, Fons Spaapen und, nog net niet Der Benjamin von das Team, Hans de Groot. Die abend spielte Der Mannschaft tegen De Vennep 3 in gebouw Linquenda.
Der Richard zat aan bord 1 und volgde meteen het voorbeeld van der Teamleiter. Waar Der Teamleiter direct aan de zwier ging met de bardame, ging Richard direct aan de zwier met de witte dame. Allein in het geval van der Teamleiter was het sehr aangenaam, bij Richard was dat nicht so. Binnen een aantal zetten stond das Fraumensch wieder op d1, aber sein tegenstander verzuimde gebruik te maken van het tempoverlies en spielte auch niet doortastend. Richard echter wel en kreeg een fabelhafte aanval op een aan stukken gereten damevleugel, waar de koning stond en kon so 1 punkt für De Uil 5 scoren.
Even daarvoor moest Fons het hoofd buigen voor zijn tegenstander. Der Fons was ganz aus balans gebracht door de uitspattingen van zijn Teamleiter met de bardame. Hij kwam slecht uit de opening und verloor ein stuk. Mannmütig streed hij verder, aber es was niet genüg. Schade und geheel te wijten aan der Teamleiter, die nog niemals in der Spielzaal was geweest en nu niet meer vóór maar achter de bar zat.
Der Coen steunde, kreunde, zuchtte en keek alsof de wereld verging. Ondanks dat won hij een Qualität: een toren gegen een loper. Aber, toen ging het mis. En wiederum was het de schuld van der Teamleiter. Voor Coen was het de eerste keer dat hij spielte mit ein digitale klok. Hij dacht dat hij in tijdnood was, terwijl na het verstrijken van de Anderhalb Uhr automatisch 15 minuten erbij komt. Ein bekend Phenomen bij Spielers, die kein ervaring hebben mit digitale klokken. Ein guter Teamleiter, zo zeg ik, sehr geëhrter Lezers und Lezeressen, Ein guter Teamleiter legt dieser Prinzip von der digitale klok goed uit aan de niet ervaren teamleden. So nicht Herr Kaptein. Hij was nog immer bezig mit dass Barmädchen und ein Dampf sloeg uit vanachter de bar. Und Ich kann u verzekeren: es was nicht der Dampf von de Frituurpan. Also, Der Coen ging zu schnell spielen en verloor jammerlich. De Uil 5 stond met 2–1 achter.
Op bord 4 schaakte Der Hans. Und hij deed het goed. Aber, toen gebeurde er iets cruciaals. Herr Teamleiter was aussgespielt mit Fräulein Bardame en kwam na twee uur de speelzaal binnen. Endlich ! Maar wat zag hij er uit. Ein verwilderde haardos, overhemd uit de broek en allemaal rode lipstick op zijn gezicht. Hans, ein brave mann, zag dat ook en schrok geweldig. Ineens machte hij ein fout en kwam terecht in een eindspel met twee pionnen tegen een paard en een pion. Hij kon niet voorkomen dass de pion promovierde tot Dame. Maar toen speelde Hans sein Troefkaart uit: zijn tegenstander verleiden tot het patzetten. Dat leek nog bijna te lukken, maar helaas. Het werd dus 3–1 voor Nieuw Vennep 3.
Ondanks her verlies bleef die Stimmung goed. Unter vrolijk gezang togen Die Uilen nach Hause.
Een analyse van deze avond leidt tot 1 conclusie: Dass Team is goed, sehr goed. Aber der Teamleiter!! Hoe kan men deze man aanstellen? Het bestuur dient sofort maatregelen te nemen, zodat op 2 december de situatie optimaal is. Op 2 december spielt De Uil 5 tegen Aalsmeer 4. Uw verslaggever zal da sein.
Herr Doktor Hans Otto Spielvergnügen ©2013 ‘Der Lustige Schachspieler”
…..en eindelijk daar was die dan, DE ZON.
5 mannen in één auto op weg naar de o zo bekende plaats voor diegene die iets hebben of hadden met het hoogovens-, corus-, tatasteel toernooi. Wie niet in de Moriaan speelt, speelt in de Zon. Dat kleine café, niet aan de haven maar in de bocht. Aangekomen in het café, zat daar Jacob onze 6de man, al achter een kopje koffie. Voor Aad, onze vaste invaller voor het 4de, voelde het als een thuiswedstrijd spelen. Aad speelt tijdens het tata toernooi meestal in de Zon. Soms in de zaal van de Zon, soms op het podium. Een kleine 100 meter scheid het podium van de Zon zich met het podium van de Moriaan maar toch, het is een wereld van verschil.
7 november ging het niet om het tata toernooi maar ging het 4de van De Uil op bezoek bij Het Paard van Ree met een gemiddelde reating van 1600. Maar wat zegt een reating nou als zo’n vlucht vechtlustige Uilen op bezoek komt. De tactiek was doorgenomen, eerst wat punten weggeven, daarna sterk terug komen en als het dan 2 – 3 zou zijn gaat de tegenpartij wel remise aanbieden!
Heel lang gaat het gelijk op en, met het gebulder van een hete lucht verwarming (de hoogovens zijn daar niets bij vergleken) en het vredig gekets van biljartballen met bijhorend commentaar in de zaal naast ons, is het een vredige schaakavond, totdat……… iemand onze voorzitter in de pan hakt! 1 – 0 voor Het Paard. Ondergetekende dacht meteen terug te slaan en speelde een stukoffer waar die al een half uur naar zat te loeren maar op het moment van spelen volkomen misplaats was. 2 – 0 voor van Ree.
Nu moest de tactiek wel gaan werken natuurlijk.
Piet heeft een pionnen eindspel op het bord wat altijd lastig is, die kleintjes mogen geen stapje terug doen he. Maar Piet zou Piet niet zijn als die zo’n eindspel niet naar zijn hand zou weten te zetten. 2 – 1 . Bij Anton is het eindspel helemaal mooi, Het Paard (van De Uil) met een randpion tegen een kale Koning. Natuurlijk is dat winst en als toeschouwer zie je alleen maar de juiste zetten maar achter het bord zie je elke keer het Patspook opduiken. Na veel paardensprongen wordt het toch 2 – 2
Aad is in zijn thuiszaal goed bezig, staat een kwaliteit voor en heeft ook meer tijd over. Aad en zijn tegenstander hebben beide wat moeite met het noteren en in tijdnood vraagt de tegenstander hoeveel zetten er nog gedaan moeten worden waarop Aad antwoord, “nog zo’n 3 a 4 zetten”. Vervolgens worden er in de resterende tijd niet meer dan 2 zetten gespeeld en al vindt Aad het erg vervelend toch claimt hij de partij en omdat hij ook beter staat heeft zijn tegenstander er niet zoveel moeite mee. 2 – 3
Jacob heeft al een keer remise gestaan maar is toen gevraagd om nog even door te spelen omdat het er toen nog niet naar uitzag dat het 2 – 3 zou worden. inmiddels vele zetten verder rook Jacob’s tegenstander meer winst dan remise en speelde, ondanks dat in onze tactiek remise geboden mocht worden, door naar de overwinning 3 - 3 . Zo eindigt een avond in de Zon niet helemaal onbewolkt maar met een terechte eindstand.
André
Vol punt voor de Uil 3
De Uil 3 heeft vrijdag 1 november uit tegen Santpoort 4 met 3-3 gelijk gespeeld. Een resultaat waar wij vooraf voor getekend zouden hebben vanwege de afwezigheid van Marcel. Achteraf moet je constateren dat er meer had in gezeten.
Sander speelde de opening perfect. Met een subtiele wending in het Frans verleidde hij zijn opponent op verkeerd moment b4 te spelen (na a3 met aanval op Dame a5). Met Lxb4 waren direct 2 pionnen te winnen, zag ik als toeschouwer. Dit vervolg durfde ik niet af te wachten en ging een bakje koffie halen. Toen ik terug kwam waren er inderdaad 2 pionnen gewonnen, maar niet door Sander met Zwart, maar door Wit met Lxb5 en Txg7. Weldra kon onze sympathieke wedstrijdleider opgeven. In Murphy’s hebben we later op de avond dit verdriet met een paar biertjes weggespoeld. Nochtans was er geen reden tot ongerustheid want op de andere borden ging het goed tot crescendo.
Martin van Eeuwijk speelde een partij uit het boekje. Alsof hij niet een pauze van pakweg 3 jaar heeft moeten genieten gingen zijn stukken routineus naar de beste velden. Nadat zijn tegenstander met f4 zich een gat op e3 had veroorloofd, maakte Martin deze pion buit onderwijl afwikkelend naar een gewonnen toreneindspel. Ook de beide Pimmen wonnen. Eerst een stuk en pas veel later de partij. Pim van der Aar -voor het eerst op bord 1! –kwam een paard voor, maar daar stond een sterke zwarte a-pion tegenover. Het was heel mooi om te zien hoe de telg uit de Hillegomse Zaagman/ van der Aar dynastie het klusje technisch klaarde. Speel een pionneneindspel op de koningsvleugel en dan heb je met het paard op de Damevleugel altijd een tempo meer. Een strategisch meesterlijk schaakwerk zag ik bij Pim Redeker- ook een goede chauffeur trouwens, auto of motor-. Een paard op b6 werd gepend op Dame c7 door La5 en vervolgens belaagd en opgegeten. Vervolgens speelde hij rustig door om pas op het laatst met Pxb7 de gelijkmaker te scoren. 3-3 werd het dus, want helaas is het bij Peter en Stefan misgegaan.
Bij Peter was het volkomen gelijk tegen Ouker de Jong, al 50 jaar Santpoort schaker. Bij ruil van torens zou hij zelfs iets beter hebben gestaan. Dit gebeurde niet, daarna werden de torens van Ouker zeer actief en dat was later niet meer te houden. Niettemin bespeur ik dat het schaakgevoel weer terug is bij onze sympathieke chauffeur en zijn wij blij met zijn terugkeer in de Uil 3. Nu we het toch over sympathieke verliezers hebben, mag ik besluiten met de pot van onze Stefan. In een ingewikkelde partij kwam hij een kwaliteit achter, maar hij vocht terug en plots meende ik zelfs even een gewonnen positie te zien door 2 verbonden vrijpionnen op d7 en c6 tegen een toren. Dit was een gevoel zonder concrete varianten en op het bord wist Rob Buschman met zijn Koning het gevaar te bezweren.
Half werk voor de Uil 3 zouden zwartkijkers zeggen. Ik zeg: we hebben goed gespeeld, we hebben een vol punt verdiend.
Santpoort 4 - De Uil 3: 3 – 3
Ad Reijneveld
De Uil 1 is niet goed wijs
Een koude kermis voor de Uil 1 maandag 28 november in een eerste thuiswedstrijd in de Hoeksteen op maandag sinds 30 jaar. Een prettig thuis komen is het uiteindelijk niet geworden. De wijze Uil was niet goed genoeg. In het begin leek er geen vuiltje aan de lucht. Ad won binnen het uur in 13 en een halve zet. Dat was eigenlijk te gemakkelijk zodat hij overwoog zijn tegenstander aan te bieden zijn laatste zetten terug te nemen. Dat doe je niet bij een bondswedstrijd en omdat ook de partijen in de interne net waren gestart kon hij zich direct aan het bier zetten.
Jopen bier was het niet en dat was toch een foutje achteraf. Joop Koper was een lekker hapje; een Joop als biertje smaakt nog beter weet ik uit ervaring. Nu wilde het toeval dat opponent Chess Society Zandvoort gefuseerd is met schaakclub de Jopen, zodat wij wisten uit welk vaatje we moesten tappen. Wellicht daarom zag ik de loop van de avond veelbelovende stellingen verschijnen op de fraaie borden, die wij alleen voor bondswedstrijden van stal halen.
Richard en Dick stonden een pion voor. De stelling van Theo zag er veelbelovend uit. Jan Vreeburg had initiatief tegen de degelijke Olaf Cliteur. Fred had zijn stukken goed neergezet, zoals wij van hem gewend zijn.
Jan Havenaar stond passief, maar dat is voor hem niet ongewoon. Edwin speelde tegen de sterke- althans met wit- Ben de Leur. Nochtans ontbrak het hem aan coördinatie van zijn stukken. Kortom geen slechte perspectieven, maar het liep anders. Op ons niveau worden fouten gemaakt. De een erger dan de ander en als de goden je niet goed gezind zijn kan die ene fout direct fataal zijn.
Dat gebeurde bij Theo, die een leuke pot speelde en –als ik hem mag citeren- een goede stelling kreeg door middel van wat grappige zetjes om deze vervolgens in twee zetten tijd om te buigen naar knetterend verloren.
Een hard gelag voor hem en voor ons, want het ging van kwaad tot erger met uitzondering van Richard, die gedecideerd won en Jan Vreeburg, die een goede remise meepakte. Dick maakte die fatale fout tegen Boudewijn Eijsvogel. Nu gunnen we Boudewijn het beste, maar nu kwam het slecht uit. Edwin kwam er niet aan te pas en ook Jan Havenaar is niet over de middenlijn geweest. De nederlaag was een feit en ook Fred moest de pijp aan Maarten geven. Een pionoffer resulteerde in een minder eindspel van Toren (Fred) tegen Loper en 2 pionnen. Tijdnood deed hem de das om. Het spektakel lokte vele toeschouwers. De steun was deze keer niet besteed aan de Uil 1. Dat moet beter kunnen en er komen nog 5 kansen om te benutten. Laat dat de uitdaging zijn en deze avond vergeten.
We waren niet goed wijs.
De Uil 1 – Chess Society Zantvoort/Jopen: 1 2½–5½
Ad Reijneveld
Ruime overwinning De Uil 2 in Haarlem
De tweede ronde speelden we in Wijkcentrum Schalkwijk tegen Het Spaarne 2. Ons team was compleet, Het Spaarne had invallers op de laatste 2 borden.
Nico was ditmaal als eerste klaar. Met zwart kwam hij al snel bij Gerda Schiermeier op visite en nuttigde een pionnetje. Met dame en enkele lichte stukken kon hij vervolgens mat dreigen en dat bleek niet meer te pareren.
Veel moeilijker had Hennie het aan bord 1. In een Siciliaanse opening koos hij met Pxc6 het verkeerde plan en nadat een bedreiging van loper a4 over het hoofd werd gezien was het pleit snel beslecht.
Gerie had op de damevleugel wat ruimtevoordeel, maar wit kon ongestoord een koningsaanval opzetten. Gerie besloot de f-lijn te openen voor tegenkansen en wit veroverde de 7e rij met een toren. De volgende stelling was ontstaan (misschien stond er een pionnetje op de damevleugel anders, maar op het navolgende verloop had dit geen invloed):
Wit heeft zojuist 1.Tc7 gespeeld. Er volgde 1...Pxe5 2.Pxe5 Txe5 (beter is 2…Dxe5) 3.Dh5 Txg5?? 4.Dxh7+ Kf8 5.Tf1?? (Natuurlijk is het uit na 5.Dh6+ Kg8 6.Dxe6+ Kf8 7.Dh6+ Kg8 8.Tg7+ enz.) 5…Dxf1+ en wit gaf op wegens 6.Lxf1 Tg1 mat.
Jan van den Bergh verloor met zwart al snel een pionnetje op c7 en moest keepen. Hij hield de stelling dicht en nadat in het eindspel de stelling was geopend bood wit remise aan, hetgeen onmiddellijk werd geaccepteerd. Iets te vroeg naar later bleek, want zwart had een onstuitbare vrijpion.
Martin had in de opening de aanval geopend op de ver opgerukte zwarte damevleugelpionnen. Met 10.axb4 had hij een pion kunnen winnen, omdat 10…Pxb4 faalde op 11.Dxb4 axb4 12.Txa8+ en zwart moest met 12…Dd8 of 12…Dc8 de dame weer teruggeven. Er werd echter gespeeld 10.0-0 waarna wit teruggedrongen werd en een pion kwijtraakte. De volgende stelling kwam op het bord:
1.Pc5 Lxc5 2.bxc5 Pc6 3.Ke4 b4 4.Lc1 Het lijkt allemaal dreigend, maar het zwarte paard moet het helemaal alleen doen tegen de witte koning en loper. Martin moest de loper offeren tegen 1 van de vrijpionnen, maar daarna kon hij ongehinderd dame halen en de partij winnen.
Mark kreeg de openingsstelling die hij had voorbereid en stond goed. Hij won een pion, maar in een stelling waarin beiden een dame en twee torens hadden bleek winst wat teveel gevraagd.
Cok kreeg in de opening geen voordeel, maar hij bleef geduldig op zijn kansen wachten. Die kwamen in het eindspel, waarbij zijn paard paniek zaaide in de zwarte stelling. Hij won pion na pion, waarna de tegenstander kon opgeven.
Jan de Jong leek een goede stelling te hebben. Hij kon lange tijd een paard op g4 in laten staan, maar uiteindelijk werd het paard op h2 geruild. Toen wit de kwaliteit gaf voor aanvalskansen op de damevleugel (waar de zwarte koning zich bevond) kon Jan de aanval keurig afwenden en op een gewonnen stelling afstevenen. In tijdnood gaf hij echter nog een dame weg, maar de tegenstander had toen nog maar enkele seconden om de partij af te maken en dat bleek te weinig.
Derhalve een ruime 2-6 overwinning. Voor volledige uitslagen zie NHSB site.
Jan Havenaar
En daar zat het 4de dan met zes ijzersterke De Uilen op rij en de Jopen, onze Zandvoortse Jopen?
Die bedachten weer iets bijzonders voor de eerste wedstrijd van dit seizoen.
Een kwartet mannen met één Dame, zo kwamen ze opdagen en lieten daarmee Jacob van Aalst onze nieuwkomer in het 4de team mooi een blauwtje lopen. Het enige voordeel is, dat je als team meteen met 1-0 voorstaat maar verder is je schaakavond, als je geen tegenstander hebt, als een heerlijke gevulde soep die op je bord geschept is door een zeef!
Het 4de, een team van schaakvrienden, met zoals gezegd nieuwkomer Jacob en afscheid genomen van de 2 Ps Pim en Peter, gaan er dit seizoen eens goed voor zitten en zijn van plan hoge ogen te gooien, om in ons hobbygebied te blijven, veel matten ten toon te stellen. Dat we niet als jonge honden te keer zullen gaan mogen duidelijk zijn met een gemiddelde leeftijd van ver boven de Drees grens. Het eerste bevochte punt kwam dan ook pas binnen na 2 uur spelen. Gerard Draaisma speelden aan bord 7 een degelijke partij waar zijn tegenstander geen vat op kreeg. Met het gratis punt meegerekend stonden we met 2 – 0 voor en het is even wennen maar met 6 spelers is dat al bijna 50%.
Meteen maar even een rondje langs de borden geeft het volgend overzicht:
Piet Muller aan bord 1 staat een kleine kwaliteit achter met een lastige stelling.
Kick v Rooyen aan bord 3 (bord 2 werd niet gespeeld) heeft een gruwelijk ingewikkelde stelling waar na 2 uur spelen niet meer dan één paard en één loper het veld hebben geruimd.
Anton Warmerdam aan bord 4 krijgt een verschrikkelijk aanval voor zijn kiezen met een Dame óp het bord en een Dame achter het bord.
Jan Plomp aan bord 5 heeft een vreemde stelling. Waar bij Kick alleen een paard en een loper van het bord zijn verdwenen, staan er bij Jan en zijn tegenstander alleen nog een paard en een loper op het bord met een kudde pionnen eromheen. De 2 torens zijn niet echt actief hoe en ze staan. Jan krijgt een remise aanbod (zie diagram) waar ondergetekende en Jan niet op in gaan want gezien de andere borden zijn we nog nergens zeker van. Trouwens Jan’s paard ziet er sterker uit dan de loper van zijn tegenstander. We gaan straks Jan zijn partij bekijken en kan iedereen voor zichzelf uitmaken of dat terecht was.
Na meer dan 3 uur spelen gaat dan toch het licht uit bij Piet: 2–1
Al bedenkt Anton nog zo veel slinkse zetten zijn tegenstandster blijft goed kijken uiteindelijk heeft Anton geen uitweg meer en geeft de strijd op: 2–2.
Bij Kick is het nog steeds vol en druk en vooral moeilijk op het bord.
Gelukkig blijkt het Paard van Jan inderdaad een krachtige springer
na h3 volgt a5, g4-Pe7, Kg3?-h6, Kg2-f6, h4-f5, gxf-gxf, Lc2-Td4, Kf3-Pg6!,
en als het paard op een goed veld staat gaat de Toren krachtig meedoen, Tg2 - Txf5 en wint zie diagram, met uiteindelijk de zoete smaak van victorie: 3–2
Kick heeft nu genoeg aan remise voor de overwinning van het team! En wat gebeurd er??? Zijn tegenstander biedt remise aan!! Hiermee wint De Uil met 3½-2½
Even voor de duidelijkheid, ondergetekende zal héééél lang teleurgesteld zijn als een teamlid van het 4de dit zou nadoen.
Wat gebeurd er namelijk: 6 spelers werken zich een hele avond in het zweet voor een teamoverwinning. Als het dan ondanks al dat zweet niet helemaal gaat zoals we gehoopt hadden en jij als laatste man dan toch nog kan vechten voor op zijn minst een remise voor het team als je wint, dan kan er geen sprake van zijn om remise aan te bieden voor je eigen eer en daarmee als team te verliezen.
Je bent een grotere held als je vechtend ten onder gaat ook dan verliest het team maar het voelt dan toch heel anders.
Moet het toch remise worden dan kan dat alleen maar geaccepteerd worden als je zo hard en lang gevochten hebt dat er alleen nog maar 2 koningen op het bord staan.
Dat het maar even gezegd en geschreven mag zijn.
Ondergetekende is na één wedstrijd toch alweer trots op het vrienden team.
André Beijk
De Uil 3 wint met zestal
Dit jaar zijn 6 spelers genoeg in de 3e klasse en mede daardoor is Nico getransfereerd naar de Uil 2. Voorheen onbetaalbaar, maar deze keer was het een mooi verjaardagscadeautje aan vriend Cok. Nico, speler van het 1e uur van de Uil 3, blijft supporter. 3 andere spelers van het 1e uur- trouwens ook van het laatste uur- lieten zien het spel nog lang niet verleerd te zijn. Nauwelijks waren we begonnen of Marcel had al gewonnen. Dat ging zo snel dat je het later in de herhaling nog een keer rustig terug wilt zien om het goed te kunnen volgen. Lxd4, Lxc3, Lb3, Dxg5, Lxb2 en Ld5. Ik knipperde even met mijn ogen of het was al gebeurd (1-0).
De overige partijen gaven geen reden tot ongerustheid. Of misschien de partij van Pim, waar zijn opponent quasi geniaal een toren offerde en later Pim tot een lastige beslissing dwong. Peter stond gelijk, maar na een klein foutje zag hij zich plots geconfronteerd met een kansloos toren eindspel. Sander speelde een zeer scherpe variant van het Frans tegen Hans Pot. Na een tijdje vertrouwde ik dit niet meer.
Bij de andere Pim werden bijna alle stukken geruild en was het materiaal te uitgedund om verder te spelen: remise (1½-0½).
Ondertussen ging het mis bij Peter (1½-1½) en ook bij Sander bedreigden rampen het menselijk leven. Sander bleef cool als altijd, maar zou hij hier nog uitkomen? Stefan had een prettige stelling en op een gegeven moment offerde hij tijdelijk 2 pionnen.
Sander maakte helaas een fatale fout (1½-2½) en toen hing het af van Pim en Stefan. Pim had met een leuke combinatie afgewikkeld naar een eindspel met een kwaliteit meer, maar de tegenstander had daar 2 pionnen voor en geen zwaktes. Normaliter remise. Gelukkig voor ons ging de Aalsmeerder in de fout. Pim kon de Koning afsnijden van zijn laatste pion en daar was de winst. Stefan won zijn pionnen terug na enkele positioneel sterke zetten en was de victorie een kwestie van tijd. Die kwam er en de Uil 3 wint. Met een zestal.
De Uil 3 – Aalsmeer 3: 3½ – 2½
Ad Reijneveld
De Uil 3 - Aalsmeer 3 (verslag van Aalsmeer)
| De Uil 3 | SCAalsmeer 3 | 3½-2½ | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Marcel Bolhuis | 1671 | - | Clemens Koster | 1538 | 1-0 |
| 2 | S. Koek | 1649 | - | Martin Steinhart | 1522 | 1-0 |
| 3 | P. van der Aar | 1676 | - | Arie van Dam | 1518 | 1-0 |
| 4 | Pim Redeker | 1624 | - | Jan van Willigen | 1516 | ½-½ |
| 5 | Sander van Delden | 1534 | - | Hans Pot | 1507 | 0-1 |
| 6 | Peter de Haas | 1593 | - | Martin van der Laan | 0-1 | |
| 1624 | 1520 |
Afgelopen maandag 7-10-2013 speelde het nieuw geformeerde 3e team van SCA - een zestal - zijn eerste externe wedstrijd in een voor hen zware poule. De eerste klus was De Uil 3 met een gemiddelde rating van 100 punten meer; "maar dat zegt niks" zegt men dan.
Desondanks begonnen we met goede moed. Het wedstrijdverloop was als volgt:
Clemens hield het binnen een half uur al voor gezien, nadat zijn stelling in elkaar stortte na verlies van zijn h-pionnetje.
Nadat, na bijna 1½ uur spelen, alle belangrijke stukken via de open c-lijn waren gesneuveld werd tot pot-remise besloten door Jan en Pim; zij konden aan het bier.
Martin vd Laan (ons geheime wapen op bord 6) bezorgde ons het eerste volle punt door een dappere zet met zijn Koning, waarna beide pionnenstructuren werden gekraakt, maar die van Martin net effe wat minder erg: Bingo dus, de stand was gelijk 1½ - 1½.
Arie maakte er een spectaculaire pot van, beslist niet saai, door zeer onorthodox een Torenoffer te spelen. Nou ja een offer was het niet echt want hij overzag een tussenschaakje. Hij moest daarna spelen voor de remise (Toren tegen Loper), wat volgens hun teamleider (rating ruim 2100) bij goed spel mogelijk was. Maar Aries tegenstander schoof het behoedzaam naar de winst.
Gelukkig maakte Hans het weer helemaal goed. Hij hield zijn tegenstander zeer bekwaam in zowel een Dames- als een Koningspenning. Bedachtzaam, zoals we dat van hem kennen, en zeer geduldig kwam hij tot materiaalwinst met bovendien een a-pion tot promoveren. Zijn tegenstander liet het niet zover komen en gaf zich gewonnen. Jawel de stand was weer gelijk: 2½ - 2½.
Alles hing af van Martin Steinhart hoe hij het zou gaan doen. We zagen dat winst er niet in zat, maar wellicht wel een remise. Martin vocht voor wat ie waard was, deed mooie en verrassende zetten met zijn Torens, zijn tegenstander trouwens ook. Helaas had Martin een minder actief Paard tegenover een sterke Loper. Uiteindelijk gaven de pionnen op de Koningsvleugel de doorslag en moest Martin het hoofd buigen. Einduitslag een verlies 3½ - 2½.
Slotconclusie van de avond: Een terechte nederlaag tegen een sympathieke tegenstander.
Jan van Willigen
De Uil 1 wint klassiek
Vrijdag 27 september heeft de Uil 1 uit tegen ZSC Saende 3 met 1,5-6,5 gewonnen.
Een gemakkelijke avondje is het echter niet geweest. In de eerste plaats bleek het BOKO gebouwtje weer eens niet te vinden door de op een ander gebied toch erkende puzzelaars Ad en Cok. Zo begonnen wij te laat en in de laatste plaats kwamen wij ook laat thuis. Jan Vreeburg was met invaller Martin Zegstroo zelfs pas om 3.30 ’s ochtends terug in Hoofddorp. Een dag later hoorde ik van Jan goed nieuws over Martin, die aan het eind van de vrijdagavond van zijn stokje was gegaan en ter controle naar het Zaans medisch centrum werd gebracht.
De diagnose was een klassieke flauwte. Het kan gebeuren, want hij was al misselijk door slecht eten, maar het was toch even schrikken.
Eerder op de avond speelde Martin een snelle remise. Een verstandige beslissing, niet alleen omdat de stelling helemaal gelijk was, maar ook gezien de situatie waar hij later in verzeilde. Daarna wonnen Dick en Edwin op buitengewoon inventieve en klassieke wijze, blijkbaar geïnspireerd door de puzzelrit op de heenweg en de muziek uit het Steenen Tijdperk in de auto van Ad. Edwin versmaadde het mat, maar het eindspel was ook simpel gewonnen. Dick won met een klassieke mataanval en slot combinatie. Ook Jan Vreeburg won klassiek. Gaat u maar na. Dxd7(stuk), Kxd7, b8P(!) en er staat een zwarte Dame op a6. Een minor promotie naar Paard. Bij Ad was de benzine op. Nu wist hij de tank van zijn wagen nog te vullen, maar zijn denktank achter het bord bleef leeg. Zijn tegenstander wist er niet van te profiteren : remise.
Tijd om even rond te lopen en ik zag 3 klassieke toreneindspelen. Fred had 2 verbonden vrijpionnen en dat kon niet meer fout kon gaan. Richard had er zelfs drie en daarmee werd het 1-6, maar Jan Havenaar zou toch verliezen. Immers hij had 2 pionnen minder. Opponent zag echter geen winst en besloot in tijdnood tot remise.
Al met al een goed, klassiek begin van de Uil 1. Het kan gebeuren.
ZSC Saende 3 - De Uil 1: 1½–6½
Ad Reijneveld
Zege van Gerie bezorgt ons de winst.
De eerste wedstrijd van het seizoen was een herhaling van de laatste van het vorig seizoen. Met het verschil dat het kampioenschap er nu nog niet van afhing. En de resultaten op de borden: viel er de vorige keer geen enkele remise te noteren, ditmaal werd dat ruimschoots goedgemaakt: liefst 7 remises! De enige besliste partij was van Gerie. Het slotakkoord wil ik de lezer niet onthouden:
Gerie met wit had zijn paard zojuist op g5 gezet (zie diagram) en dreigt 2.Dxh7+. Als zwart het paard slaat (1…Lxg5) dan is het mat in 2: 2.Dxf7 + Kh8 3. Dxe8. Maar zwart wil ook geen pion verliezen:
1...h6? (1…Txf4! 2.Dxh7+ Kh8 3.gxf4 De2 en zwart mag nog hopen) 2.Dh7+ Kf8 3.Dh8+ Ke7 4.Te1+ Le5 5.Txf7+ Kd8 6.Pe6+ 1-0
De eerste remise kwam van Martin. Hij had zijn zinnen gezet op de witte pion op c4, maar toen die aanval was afgeslagen werden zijn stukken teruggedreven en kwam het remiseaanbod als een verlossing. De volgende remise was bij Mark. Hij leek in het middenspel voordeel te hebben met het bezit van de c-lijn, echter het voordeel verwaterde. Invaller Henk kon de zware stukken op de a-lijn afruilen, er kwam een paardeindspel op het bord, Henk moest dit keepen, maar de tegenstander kwam er niet door.
Jan had een partij met wisselende kansen, bij een remiseaanbod adviseerde ik om door te spelen, maar er kwam geen voordeel. Cok moest weer eens een middenspel met slechte loper spelen tegen een sterk paard. De tegenstander wist geen winst te vinden en bood remise aan, dat op mijn advies werd aangenomen. Gerie won daarna zijn partij dus moest Nico het beslissende halfje binnenloodsen. Tegenstander had een gedekte vrijpion op d4, maar Nico wist die effectief te blokkeren en ook hier bood de tegenstander remise aan, waarmee de overwinning binnen was: De Uil 2 – Santpoort 3: 4½ - 3½
De volgende tegenstander is op 31 oktober Het Spaarne 2, dat de eerste wedstrijd in en tegen Hoofddorp met 1½ - 6½ won.
Gedetailleerde uitslagen op http://www.nhsb.nl/index.php?pageID=2&seizoenID=2013&klasseID=558
Jan Havenaar