Externe Competitie 2014/2015
Onderstaande links brengen u naar de website van de NHSB welke een uitgebreid overzicht geeft van de klasse waar de geselecteerde Uilen in spelen.
- De Uil 1 (NHSB klasse 1B)
- De Uil 2 (NHSB klasse 2D)
- De Uil 3 (NHSB klasse 3F)
- De Uil 4 (NHSB klasse 3E)
- De Uil 5 (NHSB klasse 4H)
Ook De Uil 3 Kampioen!
Na het kampioenschap van ons vlaggenschip en de waarschijnlijke promotie van ons tweede team, was het op vrijdag 17 april de beurt aan De Uil 3 om het kapioenschap veilig te stellen. Daarvoor moest er gewonnen worden van het jeugdige 8e team van De Kennemer Combinatie.
De slechtst mogelijke loting om dit team in de laatste ronde te treffen, omdat die jonge jongens met de week gevaarlijker worden.
Voor de tweede maal dit seizoen was er geen invaller nodig, en kon er dus met de sterkst mogelijke opstelling worden gespeeld. Alleen captain Ad moest verstek laten gaan i.v.m. schaakbezigheden in Edinburgh. Dick was zijn vervanger.
Eenmaal verzameld bij De Hoeksteen bleek het slagschip van Peter de Haas nog vol te liggen met ‘rommel’, en aangezien er bij Nico van der Plas een ladder achterin lag, togen we met z’n zevenen in 3 auto’s naar Haarlem, alwaar Henk Kramer reeds per fiets was gearriveerd.
De oplettende lezer telt een man extra, en inderdaad, tijdens deze kampioenswedstrijd waren we in het gelukkige bezit van een heuse supporter! Kees, een vriend van Peter was ter lering ende vermaak meegekomen.
Dan de wedstrijd. In de grote speelzaal tussen het gepeupel werd de kwartfinale van de KNSB-beker (Kennemer Combinatie tegen En Passant) afgewerkt, maar voor onze kampioenswedstrijd was uiteraard een eigen zaal ingericht.
Zoals jonge honden betaamd verschenen de eerste zetten in rap tempo op de borden. Dat er op het scherpst van de snede zou worden gevochten bleek al snel. Op de helft van de borden was er in de eerste 3 zetten al f4 gespeeld.
Marcel Bolhuis op bord 1 opende er zelfs mee, en was ook de eerste die een gewonnen positie bereikte. Na een loper op f7 te hebben geïnvesteerd kwam hij met zijn dame de zwarte stelling binnen, won materiaal terug en het leek een kwestie van tijd tot de jonge zwartspeler zou opgeven. Die bleek echter te beschikking op een groot incasseringsvermogen, en het duurde nog lang voordat Marcel het punt mocht noteren.
De eerste die klaar was, was namelijk Peter de Haas aan bord 6. De Hollandse opening werd door het Kennemer mannetje zeer creatief bestreden, met zetten als Kd2 en Kc2. Hij dirigeerde zijn zware stukken naar de g- en h-lijn, offerde een pionnetje voor wat meer aanvalsruimte, en Peter had het nakijken.
Sander had inmiddels een paard meer in een stelling die wel aan hem was toevertrouwd. Als de rust zelve zorgde hij dat zijn pionnen goed gedekt stonden door zijn extra paard, om vervolgens met zijn toren de pionnen van zijn tegenstander op te gaan peuzelen. Zo ver kwam het echter niet, zwart gaf op en we stonden 2-1 voor.
Uit de drie overige borden moest dus nog anderhalf punt komen om ons kampioen te mogen noemen. Nico stond zeker niet beter, maar ook niet verloren. Henk had nog een nagenoeg vol bord, waarop dus nog van alles kon gebeuren, en Stefan Koek had een stelling waar remise door eeuwig schaak zou kunnen worden bereikt. Op aandringen van de interim coach werd echter nog doorgespeeld.
Plots had Nico de mogelijkheid met eeuwig schaak remise te forceren, die hij met beide handen aangreep. In de stelling die inmiddels op het bord was verschenen was dit ook het hoogst haalbare en zodoende niet meer dan logisch.
Nog 1 punt uit de overige borden was er dus nodig. Henk, maar ook zeker zijn zeer jeugdige tegenstander, speelden zeer geconcentreerd. Het was van alle borden de spannendste partij van de avond, totdat Henk plots een paard in de schoot geworpen kreeg, en daarmee De Uil 3 het kampioenschap!
De euforie brak los! Stefan was nog druk aan het proberen zijn partij remise te houden, maar om mee te delen in de feestvreugde gaf hij op. De champagne werd ontkurkt, Kees schoot een paar dozijn kampioensfoto’s, en er werd geprobeerd contact te leggen met Schotland om de captain te informeren. Dit lukte pas op de terugweg naar Hillegom, waar Richard Copier terugbelde. Het wereldnieuws bleek echter op nog onverklaarde wijze al tot in de hooglanden te zijn doorgedrongen.
Het kampioensfeest werd nog even doorgezet in het nieuwe onderkomen van Peter de Haas.
Bord en stukken werden uit de verpakking gehaald, om de discussie over de meest besproken partij van de avond, die van Stefan, uit te kunnen vechten. Volgens omstanders had hij namelijk al vroeg in de partij een gewonnen stelling kunnen bereiken. Hij had natuurlijk 11. Lb5! moeten spelen, toch? Volgens Stefan zelf niet. En inderdaad, analyse toonde aan dat Stef het gelijk aan zijn zijde had.
Uiteraard.
Kampioenen hebben altijd gelijk!
Dick Roosa
De Uil 1 Kampioen
Het vlaggenschip van de Hillegomse schaakvereniging De Uil is donderdag 2 april kampioen geworden van de klasse 1B van de Noord-Hollandse schaakbond.
Ik zeg dit een beetje formeel, zodat er geen misverstand over kan bestaan. Begin deze eeuw heb ik eens een kampioenschap van De Uil meegemaakt. Dat was van de promotieklasse met Daan Jongsma. Daarna zijn we nog wel eens een keer gepromoveerd, maar over het algemeen was het de gulden middenmoot wat de klok sloeg de laatste 30 jaar dat ik onafgebroken in het 1e speel. En dan is zo’n feestje toch wel een keer leuk.
In Volendam nog wel, waar de bloemen al op water stonden door een gezamenlijke actie van Nico Koning van Volendam en Cok Ippel namens De Uil.
Het eerste compliment mag ik geven aan Dick Roosa. Hij wist als chauffeur een verre van fit zijnde Ad alsnog naar Volendam te loodsen, zodat de ploeg in de sterkste opstelling kon beginnen. En sterk is er gespeeld. Te beginnen bij Jerry.
Hij legde de vinger op de zwakke plek in de zwarte verdediging en wikkelde naar een toreneindspel met enige pionnen meer. Hoge school schaak.
Daarna was het de beurt aan Peter. Hij belandde in zijn lievelingsstelling met wit. Frans Vlugt wist niet wat hem overkwam.
Fred bracht leven in de brouwerij en de spanning terug door het punt aan Volendam te laten. Dit bleek een gunstig voorteken, want vanaf nu zat alles mee.
Jan Vreeburg kon afwikkelen naar een gunstig eindspel (3-1) en de tegenstander van Jan Havenaar ging plots door zijn vlag in gelijke stelling (4-1).
Daarna was het een tijdje wachten tot het beslissende halfje. Dat kwam van Ad, die in gewonnen stelling zettenherhaling niet uit de wegging.
In het vorige verslag was ik de heldendaden van Richard vergeten te vermelden. Dat foutje maak ik nu goed met een compliment voor zijn partij.
Hij kwam met groot voordeel uit de opening en hield dit de hele avond vast totdat de zege hem niet meer kon ontgaan.
Tot slot Edwin: hij stond de hele avond wat gedrukt in het Frans, hem niet ongewoon. Op het laatst viel het mee, maar voor het team was het niet meer nodig om door te spelen: remise.
Na afloop deden we geen gekke dingen.
Een groepsfoto dat wel, maar we staan netjes opgesteld en gaan elkaar niet omhelzen of zoenen. Dat soort Grieks-Romeinse taferelen zie je vooral op voetbalvelden. Volwassen kerels, die boven op elkaar gaan liggen. Leg het je kinderen maar eens uit.
Daar doe wij niet aan. We zijn blij natuurlijk, maar gaan niet hardop juichen. Het is een soort innerlijk genieten, zoals alleen de schaker dat kan.
Dit kampioenschap is vooral de verdienste van teamleider Cok Ippel geweest. Hij wist het team steeds weer te inspireren en afzeggen was er niet bij.
Volgend jaar gaan we weer fijn op zaterdag spelen. Dat geeft toch wat meer rust dan doordeweeks.
Volendam - De Uil 1: 2 – 6
Ad Reijneveld
De Uil 2 wint van Hoofddorp
Door een versterkte promotie dit jaar uit de Promotieklasse komt er een extra promotieplaats vrij. Dit mits er uit de KNSB 3e klasse slechts 1 NHSB-team degradeert. Dit werkt ook door in de klassen er onder. Voor ons betekent dit dat de beste nummer 2 uit de 4 tweede klassen ook kan promoveren. En die prestatie hebben we nu bereikt: met de 5½-2½ overwinning op Hoofddorp hebben we een zodanig aantal matchpunten (11) en bordpunten (35½) dat de teams die deze week nog moeten spelen dit niet meer kunnen evenaren.
Het begon al goed aan de borden 6 en 7, waar Martin eerst een pion won, daarna een kwaliteit en tenslotte nog een stuk, zodat de winst eenvoudig was. Ook Mark kreeg een stuk in de schoot geworpen, daarna een kwaliteit en een paar zetten later weer een kwaliteit, waarna zijn tegenstander het opgaf.
Aan bord 2 echter liet Dick zich pardoes mat zetten. Bij Gerie werden 2 stukken veroverd voor toren plus 2 pionnen. Toen zijn tegenstander zijn paard op d4 liet pennen ontstonden er kansen. Wit speelde Ke2, maar zag daarbij over het hoofd dat pion f3 gepend stond. Txe4+ won een extra pion en een paard, zodat de stukken weer in de doos konden.
Invaller Piet Muller bouwde een goede stelling op, stukken werden geruild en in een iets beter staand lopereindspel werd tot remise besloten. Cok kon aan bord 1 zijn Franse opening op het bord brengen en kreeg een goede stelling. Hij kon de h-lijn openen voor zijn torens en dat bracht meteen de beslissing. Zijn tegenstander zag een loperschaakje over het hoofd en kon gelijk opgeven.
Jan had een actieve stelling opgebouwd, echter er werden veel stukken afgeruild en in een gelijkstaand dame-eindspel werd tot remise besloten. Hennie speelde de opening niet helemaal nauwkeurig en moest al snel oppassen om geen materiaal te verliezen. Dat lukte wel, maar kostte veel tijd. In het middenspel won hij een pion, maar moest die 2 zetten later al weer teruggeven, waarna remise werd overeengekomen.
Een prima overwinning, de afsluiting van een uitstekend seizoen.
Jan Havenaar
Gedegen winst De Uil 1
De Uil 1 heeft maandag 9 maart in de 6 ronde sterk gespeeld tegen Kennemer Combinatie 4.
De overwinning is geen moment in gevaar geweest en het kampioenschap hebben de wijze lieden nog in eigen hand bij winst op koploper Volendam in de laatste ronde.
KC had een 3-tal invallers. Gelukkig voor ons waren dit aimabele vrienden als Paul de Ron en Koos Min. Zij hebben geen kwaad “in de zin”.
Anders was het gesteld met talenten als Floris Scleicher, Jonathan de Kleuver en Tim Roosink. Zij lieten zich van hun beste kant zien door uiteindelijk 2 punten te snoepen van het trio Peter, Jerry en Ad. Ad mocht van teamleider Cok remise aannemen in een gewonnen toreneindspel en Jerry stond een pion voor, maar dit was onvoldoende voor de winst van de partij, maar wel voldoende voor de winst van de wedstrijd. Ook Peter had een prima stelling, maar overzag 1 zet, die de hele partij kantelde.
Zo kwamen wij op 4½ punt, want Jan Havenaar, Edwin en Fred hadden een vol punt binnen gehaald. Reeds vanuit de opening kregen zij gewonnen stellingen in handen, die niet meer werden weggegeven. Paul de Ron verdedigde zich nochtans heldhaftig. De lessen in Schoorl beginnen hun vruchten af te werpen. En toen was daar nog Koos Min. Met bewondering heb ik weer zijn openingsbehandeling gade geslagen. Er was geen speld tussen te krijgen. Jan Vreeburg moest geduldig wachten op een kans. Dat is hem wel toevertrouwd. Plots liep de f-pion door naar f6 en dat betekenden even later de zege.
Overigens had concurrent Purmerend in de tussentijd de terror Oehoe laten vangen voor de zekerheid. Er was toestemming van de Provincie en deze Uil kan daar de komende tijd even geen kwaad doen. Echter een nederlaag tegen Volendam gooide roet in het eten.
Volendam zei u: dat is toch van de Cats en Gerrie Mühren? Ja, tegenwoordig kunnen ze er ook schaken. Dat heeft ambassadeur Nick Schilder inmiddels wel duidelijk gemaakt. Het wordt tijd om dit bijzondere dorp eens een keer te bezoeken. Ik ben er nog nooit geweest, maar eens moet de 1e keer zijn.
2 april: Volendam- de Uil
De Uil 1 - KC 4: 5½ – 2½
Ad Reijneveld
De Uil 3 magnifiek
Ik geef niet snel een complimentje, maar maandag 16 maart was ik reuze trots als teamleider op het parade team van onze club.
U kent ze. Het is de Uil 3.
Trots op Stefan. Hij strooide heel slim zand in de ogen van Santpoort 4 door net te doen alsof hij niet kon schaken. Heel snel ging het mis, maar dit eerste gewin bleek kattengespin voor het sympathieke Santpoort. Een enorm boeiende avond lag nog in het verschiet. Bij twaalven stonden horden toeschouwers rond de borden en met name bij het bord van Henk, die als laatste bezig was. Hij had uitstekend gespeeld en een kwaliteit en een aantal pionnen buit gemaakt. Toch: het werd wat benauwd in de zaal en remise was genoeg voor een eclatante overwinning van dit derde team, dat nu ongedeeld aan kop gaat in de 3e klasse f. Trots op Henk.
Trots op Peter, die een tijdje doorspeelde in een gelijke stand, maar remise bleef het. Daarna stond heel lang - minimaal 2 uur- een “half – anderhalf” achterstand op het krijtbord. Totdat onze held Sander met de pionnenmars g4 en h4 een stuk en later een kwaliteit buit maakte. Trots op Sander. En wat dacht je van Marcel? Met zwart kreeg hij een overwegende stelling, maar hoe win je dat? Pionnen naar voren en toen zijn opponent zijn Dame op f3 neerzetten was g4 dodelijk en waar een ander een stuk voor zou blijven met Lb3 en Ld5 koos Marvel voor de mataanval met Pxf2 en Pxh3 en later een toren naar de 2e rij. Bijzonder fraai.
Trots op Marcel. Trots op Rob. Als invaller voor Nico stond hij de hele partij iets beter tegen het schaakmonument Ouker de Jong en toen hij een pion verloor pakte hij met eeuwig schaak de remise.
Trots op het team en nu nog de laatste ronde tegen KC 8 op vrijdag 17 april.
Ad en 8 andere Uilen zijn die avond in Edinburgh, maar ik heb er alle vertrouwen dat de Uil 3 ook het laatste varkentje gaat wassen zonder de vaste teamleider.
De Uil 3 – Santpoort 4: 3½ – 2½
Ad Reijneveld
Ruime overwinning De Uil 2
Met een 1½-6½ overwinning op HWP 7 heeft De Uil 2 de tweede plaats vrijwel zeker veilig gesteld. De laatste wedstrijd tegen concurrent Hoofddorp hebben we slechts 1 bordpunt nodig. De Vennep is met een 5-3 overwinning op Santpoort 3 kampioen geworden.
Voor de tweede maal dit jaar togen we naar de Zijlweg om in het slecht verlichte zijzaaltje onze voorlaatste wedstrijd te spelen. Sander van Delden viel in voor Gerie Opgenhaffen, verder waren we compleet. Mark schoof door naar het vijfde bord.
Jan van den Bergh bracht het eerste punt binnen. Hij kreeg prima stukkenspel met als enig minpuntje een mindere pionnenstelling. Een torenoffer maakte een paardvorkje mogelijk, waarmee Jan materieel in het voordeel kwam. Hij offerde echter een stuk terug voor een vrije h-pion, maar die kon eenvoudig geblokkeerd worden. Maar na een blunder van wit kon de pion toch nog promoveren.
Het tweede punt kwam van Dick Roosa, die de witte koning in het midden doeltreffend belegerde.
HWP kwam terug tot 1-2: Sander van Delden zag een combinatie over het hoofd waarbij hij een kwaliteit verloor.
Hennie van Eeuwijk kon weer zijn Franse Doorschuifvariant spelen, waarbij hij pion d4 offert voor stukkenspel. Hij bleef goed staan, maar de pion kwam ook niet meer terug. Een eindspel met ongelijke lopers bracht de remise.
Aan bord 5 zocht Mark van der Ploeg al snel het initiatief. Op de damevleugel leek zijn dame in de problemen te komen, maar hij loste dat goed op. Hij hield voordeel en het eindspel werd netjes gewonnen.
Theo Bakker zette zijn stelling rustig op. Toen hij de kans kreeg zocht hij verwikkelingen op de damevleugel, waarbij hij eerst een stuk en daarna een pion won. De tegenstander zocht wanhopig tegenkansen, maar moest steeds meer materiaal inleveren. Toen ook eeuwig schaak er niet meer in zat gaf hij op.
Martin Zegstroo leek een kwaliteit te winnen, maar hiermee kwam zijn paard op a1 te staan, waar hij verloren dreigde te gaan. Martin zocht verwikkelingen en wist materiaalverlies te voorkomen. Hij kwam wel een pion voor in een paard tegen loper eindspel en dit wist hij tenslotte te winnen.
Cok Ippel ging met zijn 2 ontwikkelde stukken al snel op zoek naar voordeel, maar wit kon de dreigingen pareren, waarna een gelijke stelling ontstond. Wit bleef zich goed verdedigen, maar in de tijdnoodfase liet hij zich flessen in een paardeindspel:
In deze stelling speelde Cok 1…c6?!. Natuurlijk was 1…Pc4 2. Pd1 Pxe3 3.Pxe3 Kxd4 onmiddellijk winnend, maar ook 1…c6 wint. Wit maakt het hem echter makkelijk met 2.Ke7? waarna 2…Pf5+ gevolgd door 3…Pxe3, 4…Pc2 en 5…Pxb4 goed is voor winst van 2 pionnen.
Eindstand derhalve 1½-6½. Naast ons speelde HWP 4 tegen Heemstede, dit werd 3½-4½, zodat Heemstede in de beslissende wedstrijd tegen Santpoort 3 de degradatie nog kan ontlopen.
Jan Havenaar
De Uil 2 verspeelt kampioenschap
De vijfde ronde stond de topper De Uil 2 – De Vennep 1 op het programma. De Vennep begon met een wedstrijdpunt voorsprong, dus er moest gewonnen worden om nog redelijke kansen op het kampioenschap te houden.
De strijd werd aan de 4 topborden beslist. Invaller Henk Kramer hield lang stand, Marco de Groot kwam zelfs wat moeilijk te staan, maar na wat gemanoeuvreer kon de Venneper het initiatief pakken en het eindspel winnen.
Aan de borden 2, 3 en 4 echter werden onze spelers tamelijk kansloos naar een nederlaag gespeeld. Dick Roosa zag de zwarte stukken van Peter Poncin steeds verder naar voren komen en hij kon materiaalverlies niet meer voorkomen. Hennie van Eeuwijk verwaarloosde zijn verdediging en offerde een paard voor aanval, maar de witte aanval kwam eerder en hij moest opgeven. En Jan van den Berg rukte op 2 flanken met pionnen naar voren, maar zijn koning stond nog in het midden. Het werd een tijdlang keepen tegen de zwarte mogelijkheden, er werd een pion verloren en die extra pion werd naar dame gevoerd.
De punten kwamen dus van de laagste 4 borden, maar makkelijk ging dat niet. Cok Ippel verkeek zich op een pionopmars en kwam een pion achter. Toen zijn positie verslechterde moest nog een pion afgestaan worden. Dankzij geknoei van de tegenstander kon hij tenslotte toch nog winnen. Ook Mark van der Ploeg had over geluk niet te klagen. Zijn opponent kreeg een prachtige koningsaanval, wist het echter niet af te maken en moest met een pion minder het eindspel in. Dat speelde Mark goed uit.
Martin Zegstroo moest een pion geven, maar kreeg daar goede compensatie voor terug. In een stand die nog alle kanten op kon werd tot remise besloten.
Bij Gerie Opgenhaffen liep het weer als vanouds. Op het scherpst van de snede werd om het initiatief gestreden. Gerie won daarbij een pion, later nog een en toen de rook opgetrokken was bleek het eindspel simpel gewonnen.
Eindstand derhalve 3½-4½. De eerstvolgende wedstrijd is op dinsdag 10 maart tegen HWP 7, waarna op 30 maart de slotronde thuis tegen Hoofddorp wordt gespeeld (de huidige nummer 3).
Jan Havenaar
Volle buit voor de Uil 3
Maandag 16 februari toog de Uil naar Nieuw-Vennep.
Belust op revanche voor de nederlaag van het tweede tegen Nieuw-Vennep 1 ging de Uil 3 in de aanval.
Ik lees het in de krant. De oehoe, die vorig jaar angst zaaide in Purmerend en Kwadijk, deed weer van zich gelden.
Dat gold deze maandag ook voor onze oehoe’s met dienverstande dat onze slachtoffers niet met huid en haar werden opgepeuzeld.
We hielden het netjes. Er vloeide geen bloed.
Nico was snel klaar. Zijn torens kwamen op de 7e rij binnen. Daarna joeg hij een loper op totdat deze verloren ging. Henk was niet snel klaar. Weliswaar won hij 2 pionnen tegen Jim Meij, maar pas na elven toen iedereen al klaar was haalde hij de vis op het droge.
De grootste verdienste van Peter deze avond was de taxirit met zijn automobiel, waar het hele team met volle teugen van genoot. Het valt hem dan ook minder kwalijk te nemen, dat zijn schaakspel iets te wensen overliet. Dat mogen we ook zeggen over Aad, die op het laatste moment Marcel kon vervangen. Hij bouwde zijn stelling goed op, echter het nemen van een vergiftigde pion was gelijk fataal. Er dreigde mat en de Dame stond in.
Sander speelde een partij uit het boekje, nadat Herman Lemkes met de Dame op b2 genomen had en u weet: neem nooit op b2 ook al is dat goed. Stefan had een gelijke stelling, maar dan is hij op zijn sterkst. Met eenvoudige zetten won hij een pion en daarna was het een kwestie van techniek.
Zo kwamen we met 2-3 voor. Ik zeg expres twee-drie en niet drie-twee, want we speelde uit en dan draai je de stand om.
Je zal de voetbal verslaggevers, die dit altijd fout zeggen, de kost moeten geven.
Tot grote ergernis wordt gemeld: bij de wedstrijd PSV tegen AJAX is het zojuist 3-2 geworden voor…(uche) (uche)… AJAX.
Zij bedoelen dus 2-3, maar zeggen 3-2. Hou dan je mond zou je zeggen, want om nou te zeggen dat ze veel te zeggen hebben: nee.
Twee-drie was het dus voor de Uil 3 tegen de Vennep 2 in het uit de as herrezen wijkgebouw Linquenda, waar het muisstil was op het commentaar na van grootmeester Peter Poncin. Dat zijn we inmiddels wel gewend. Hij geeft altijd gratis goede adviezen.
De Vennep 2. De Uil 3. Zo waren we ook begonnen. En toen kon Jim Mey geen remise aannemen. Nog ruim een uur zwoegde hij door tegen Henk, die geen fout meer maakte en het 4e punt aantekende. Zo werd het 2-4 en geen 4-2.
Oehoe!
Nieuw-Vennep 2 - De Uil 3: 2 – 4
Ad Reijneveld
De Uil 1 door oog naald
Door het oog van de naald heeft de Uil 1 dinsdag 3 februari een blauw oog weten te ontlopen.
Uit tegen Het Witte Paard 3 in Haarlem stonden we bij twaalven met 4-3 achter en Fred had een toren en paard tegen toren zonder pionnen.
Ik durfde niet te kijken, maar wonder boven wonder wist onze held op 1 of andere manier te winnen.
Eerder op de avond was het op een gegeven moment flink mis gegaan, waarbij alleen Ad tegen een kansloze nederlaag opliep.
Heer Reijneveld was deze avond toch al stevig de kluts kwijt, want zijn parkeerbeleid leidde tot een torenhoge boete.
In ieder geval voor hemzelf, maar daarnaast had hij ook een teamgenoot geadviseerd zijn wagen juist daar neer te zetten, waar werd gecontroleerd.
Zo bleek achteraf. Wellicht een optie om het onkosten declaratie potje van de club aan te spreken. Jarenlang is dit onbenut gebleven en die contributie van onze club mag ook al wel weer eens een keer omhoog. Ongetwijfeld zal de ledenvergadering daar begrip voor kunnen opbrengen. Sterspelers dienen bij calamiteiten financieel gecompenseerd te worden. Dat is in het belang van de club. Ook al scoren ze weinig punten momenteel.
Over sterspelers gesproken: Jan Havenaar stond zeker niet beter tegen Jan Burggraaf, zodat het remiseaanbod in dank werd aanvaard.
Nu moet ik eerlijk bekennen weinig gezien te hebben van de andere 6 partijen, omdat ik te veel tijd nodig had voor mijn eigen slechte zetten.
Van horen zeggen heb ik begrepen dat de Uil op deze borden de overhand had.
Misschien niet bij Jan Vreeburg. Dit werd namelijk ook remise. Verder speelden Peter en Jerry overtuigend aan de borden 1 en 3, zodat we zowaar even aan de leiding gingen. Nochtans ging het mis bij Edwin en Richard en was het mirakeltje bij Fred nodig om een gelijkspel te bewerkstelligen.
Waarschijnlijk hebben we dit te danken gehad aan supporter Dick Roosa, die ons toch nog het geluk bracht, dat ons bijna in de steek had gelaten.
Het Witte Paard 3 - De Uil 1: 4 – 4
Ad Reijneveld
De Uil 3 met drie-drie op herhaling
Net als vorig jaar heeft de Uil 3 3-3 gespeeld tegen Chess Society Zandvoort/ Jopen 3 op maandag 5 januari 2015. Een resultaat dat niet vanzelfsprekend tot stand is gekomen, want –en ik zeg dit niet gauw- het had net zo goed andersom kunnen zijn.
Gewonnen stellingen werden verloren en verloren stellingen werden gewonnen.
Waarschijnlijk werd het bondsgebeuren onbewust negatief geïnspireerd door een aanpalend bord, waar voor de interne werd gespeeld.
Hier zag ik een paar heren -toch niet gespeend van enige ervaring op het schaakbord- een potje knoeien dat het een lieve lust was. Om zichzelf verder leedwezen te besparen werd remise overeengekomen en konden zij erom lachen, huldigend het adagium: “Staat u voor het schavot of zit u aan de grond dan moet u lachen, want lachen is gezond”.
De teamleider lachte ook, maar dan als een boer met kiespijn.
Hierbij heeft u tevens antwoord op de vraag wat de rol is geweest van deze persoon die bewuste avond.
Wat heeft hij de hele tijd uitgevoerd? Ik kan u verklappen dat zijn taak niet over rozen is gegaan en de avond niet in de koude kleren is gaan zitten. De teamleider was ikzelf -zei de gek- en ik dacht een gemakkelijk avond te hebben, maar iedere keer als ik de stellingen bekeek gebeurde er iets ergs bij de onzen. Terwijl als ik even niet keek de stellingen wonder boven wonder weer waren opgeknapt. Het leek wel alsof ik een belangrijke voetbalwedstrijd aanschouwde met steeds de hoop dat mijn favoriete ploeg scoort. Dat doen ze niet. Ze scoren alleen als ik niet kijk. Reden waarom ik bij deze wedstrijden tegenwoordig de uitslag van te voren wil weten, voor er een blik op te werpen, ook al is dat dan een herhaling. De spanning van moment- hoe leuk dat ook moge zijn- , dat geloof ik nu wel.
Als streng bijgelovige zou ik deze methode in feite ook moeten toepassen op mijn teamleiderschap, ware het niet dat ik ‘live’ aanwezig moet zijn om de teamleden bij te staan en van goede adviezen te voorzien. Niettemin bleek het eerste de beste advies gelijk een fiasco. Henk moest remise afslaan. Dit deed hij loyaal en consequent net zo lang tot hij kon opgeven. En zo werd het 1-1. De Jopen uit Zandvoort kwamen namelijk slechts met zijn vijven, omdat Thomas van Beekum wegens hartklachten moest afzeggen. Het laten doorspelen van Henk was niet zonder reden. Hij was de enige die goed kwam te staan en stukwinst lag voor het grijpen, maar als ik dit Cruijffiaans mag expliceren: als je het niet ziet, dan zie je het niet. Met de klemtoon op ziet en niet. Dit heette dus: doorspelen in het teambelang.
Ook op de andere borden waren de Jopen uit Zandvoort vredelievend en werd het remise aanbod niet geschuwd. Stefan kwam met hangen en wurgen uit de opening tegen Fons Jonkers, maar stond na het middenspel zelfs ietsje beter. Niet genoeg voor de winst. Nico had tegen Eric Alferink een slechte loper op e7 tegen een goed paard van wit op d5. Een stelling ogenschijnlijk zonder perspectief. Echter toen hij de a-lijn kon bezetten met zijn zware stukken gloorde er plots hoop. Even later liet hij net dat stuk in staan, waarvan wij dachten dat hij er zo’n liefhebber van was. Zijn schone Dame. Het was zelfs geen offer. Zo werd het 2½ – 2½, want Peter had het onmogelijke gepresteerd door met een loper minder de partij alsnog te winnen.
Sander leek ook op de winst af te stevenen, totdat opponent Henk Bierman het briljante Lh6 uit de mouw toverde. Aannemen met Dxh6 leidde na Pd3 tot een stikmat, zodat onze goede vriend niets anders restte dan na Dame maal Paard c5 en de tweede voltreffer Le3 (op b6 staat de zwarte Dame met de witte Koning op g1) materiaal terug te geven en het remise aanbod op mijn advies aan te nemen. Hij had minder tijd en zwart behoudt aanval.
Zo werd het toch weer een memorabele avond met onze vrienden uit Zandvoort.
We dronken een biertje. Geen Joop, maar een Hillegommer.
De Uil 3 – Chess Society Zandvoort / Jopen 3: 3 – 3
Ad Reijneveld
De Uil 1 zet traditie voort
De vroege uitschakeling in de NHSB beker.
Een 1e ronde overleven we meestal nog wel. Bij iets meer tegenstand zijn we steevast reddeloos verloren.
Aalsmeer kwam op oorlogssterkte uit. Hillegom miste de toppers Jerry en Peter.
Daarbij was Ad tactisch naar bord 3 verbannen om Willem Hensbergen te ontlopen.
Daar trof hij aan…. Willem Hensbergen.
Geeft niet: Fred speelde een puike pot tegen Theo Hendriks en Ad gaf de two knights tango een revival.
De traditie kwam in gevaar. Iemand vroeg mij hoe het stond.
Nu staan we goed, maar dat is geen garantie voor een goed eindresultaat.
Het 1e punt was dan ook voor Aalsmeer.
Edwin stond niet slecht tegen Vincent Jongkind, maar toen hij Pf4 en Dg5 toeliet, was het uit.
Jan had de betere witveldige loper tegen Rik Konst. Niet ongebruikelijk in het Frans.
Ondertussen galoppeerden de paarden bij Ad van voor naar achter. Naar opzij en naar de rand.
Daarna belanden ze op d4 en f4. Een kwaliteit werd buitgemaakt.
Fred had nog steeds een plus. Echter niet genoeg voor de winst.
Daarna ging het voormalige superduo in de fout.
Jan probeerde ijzer met handen te breken. Het ijzer won.
Ad gaf een stuk cadeau tegen 2 pionnen en per saldo stond het weer gelijk.
Remise en de traditie werd in ere gehouden.
Dan maar weer volgend jaar proberen.
Regels bestaan bij uitzonderingen en de hoop doet leven.
De Uil –Aalsmeer: 1-3
Ad Reijneveld
De Uil 1 houdt huis
Op maandag 1 december thuis in Hillegom heeft het vlaggenschip van de Uil flink huisgehouden tegen WSC de pion uit Wormerveer.
Een team dat wij nu voor het tweede jaar achter elkaar troffen, maar waar wij de twintig jaar daarvoor nog nooit tegen hadden gespeeld. Althans als 1e team van de Uil zijnde. Dat is nu het leuke van een 1e klasse NHSB. Je komt schaakclubs tegen met nieuwe gezichten. Die oude gezichten ken je onderhand wel. Al dan niet een jaartje ouder. Deze vernieuwing van tegenstand houdt het schaakleven boeiend en compenseert voor een gedeelte de confrontatie met het verval in schaaksterkte. Dit verval is het harde gelag, niet om te lachen. Het is droevig. Gelukkig mogen de oudjes hun best blijven doen en het stemde mij prettig dat ik bij een 1e ronde langs de borden bij de “Hillegommers” goede tot overwegende stellingen op vrijwel alle borden mocht waarnemen.
Peter en Jerry hadden een duidelijk plus. Edwin aan bord 3 nam de gambiet pion aan en kende de opening ook goed genoeg.
De opponent van Jan Havenaar (H.) kende een partij van Bellin tegen hem. De duivelse Jan week echter af op een gegeven moment en toen hij f4 kon doorzetten had ik alle vertrouwen in een goede afloop. Ad kreeg een klein voordeeltje en ook Fred kreeg goede kansen. Richard won al snel 2 pionnen en Jan Vreeburg (V.) kreeg een sterk veld op c5 in handen.
Richard en Jan H. scoorden inderdaad de 2 openingstreffers, weldra gevolgd door Edwin. Reden voor Fred om remise aan te bieden in een stelling, die inmiddels was verwaterd. Toen er echter werd doorgespeeld, rechtte hij de rug en vond het smalle pad naar de eindzege.
De stelling van Ad zat op slot, zodat zettenherhaling een niet onlogisch vervolg was, terwijl Jan V. het niet optimaal speelde met als gevolg dat deze partij tegen zijn goede kennis Hans Post ook in remise eindigde. Ondertussen waren Peter en Jerry nog vrolijk bezig in een voordelig eindspel. Bij Jerry was dit niet voldoende voor de winst, maar Peter liet er geen gras over groeien en eiste het volle pond op.
Zo sluiten we 2014 goed af in de competitie. Er is echter nog niets beslist en in 2015 zullen we nog aan de bak moeten.
De Uil 1 – WSC de Pion: 6½ – 1½
Ad Reijneveld
De Uil 2 nadert De Vennep
De vierde wedstrijd was op 16 december tegen HWP 4 (tegen HWP 7 spelen we ook uit en wel de 6e ronde). Het zaaltje van de Sociëteit waarin we speelden was voorzien van kroonluchters die een sfeervol licht gaven, goed voor notabelen, die na hun werk onder het genot van een borreltje en een sigaartje wat bij konden praten. Echter, bij het schaken wil je op de digitale klokken toch wel kunnen zien hoe laat het is, dus werden extra lampen bijgeplaatst. In hetzelfde zaaltje speelden HWP 7 tegen Hoofddorp, maar er gaan veel makke schakers in een hok, dus werd er zonder veel morren begonnen.
Al binnen het uur konden aan bord 1 de stukken weer in de doos: Frank Homburg had even niet opgelet en liet een ongedekt paard met schaak slaan. Dank u wel zei Theo Bakker. Hij had met pijn en moeite tijd vrij kunnen maken om te spelen en kon de rest van de avond toekijken.
Op meer borden leek het of het nog pakjesavond was, de Sinterklazen zaten steeds aan de HWP-kant: Cok Ippel kreeg 2(!) torens cadeau van Eelco Kummer en Dick Roosa kreeg van Koos Stolk zowel een consumptie als een stuk aangeboden. Zo hadden we al snel een comfortabele voorsprong.
Mark van der Ploeg kreeg een aanval op de damevleugel over zich heen. Tegenstander had het loperpaar, maar toen een van die lopers tegen een paard kon worden geruild werd de vrede snel getekend.
Het tweede halfje van de avond kwam van Martin Zegstroo, die topscorer Chris Rensink (3 uit 3) op remise hield. Martin kreeg een geïsoleerde dubbelpion op de f-lijn, maar won wel een pion. Het toreneindspel was onduidelijk, maar na torenruil was het pionneneindspel potremise.
Op de overige borden stond Jan van den Bergh moeilijk en bij Gerie Opgenhaffen ging het in het middenspel mis. Hennie van Eeuwijk had echter een veelbelovende aanval. De tegenstander van Gerie had een vrijpion op d4, gedekt door een loper op c5. Er dreigde steeds een vervelend aftrekschaak. De dreigingen waren moeilijk te pareren en na verlies van een stuk gaf Gerie op.
Jan van den Bergh kon de stelling een tijdje keepen. Hij had een loper op e7 en al zijn pionnen op zwart gezet. Toen hij naliet om de tegenaanval te zoeken op de b-lijn kon Kir Teo een doorbraak forceren op de damevleugel. De gecreëerde vrijpion bracht de beslissing.
Bij Hennie stapelden de problemen zich op voor tegenstander Jan van Dorsselaer. Uiteindelijk kon Hennie een verdedigend paard wegjagen, waarna hij zelf met een mooie paardvork een stuk kon winnen.
Al met al een mooie overwinning van 3-5. De andere wedstrijd eindigde in 4-4. Hierdoor staan we 1 punt achter koploper De Vennep, de overige teams hebben al 2 of meer punten achterstand.
Jan Havenaar
Met de Sint die mee keek
Was het voor de Uil3 een mooie week
We moesten naar een mooi dorpje Kudelstaart
en hebben daar fijne herinneringen aan bewaard
Eerst maar dat blonde stuk achter de bar en met ogen
Die zeiden.......(censuur)..
Uit zelfbehoud gingen we maar aan het bier
En ook met haar op afstand hadden we plezier
Van Bakel hoorden we al snel juichen
want zijn tegenstanders stelling viel in duigen.
Ook Peter de Haas kon ons bekoren
want hij zat vanavond lekker te scoren.
Marcel, Nico en Stefan zaten dat eens te bekijken
en dachten...met remise moeten we niet zeiken.
Dan bleef de Sander nog over
Maar die speelde tegen een straatrover
Gelukkig hield Sander meer van een Dame en hij van twee torens
Voila.....Daar groeiden bij Sander twee echte duivelshorens
En terwijl wij aan de bar bespraken of ….(censuur)....
Zat onze Sander nog te zwoegen.
Hij scoorde wel en wij bij de bardame niet
Dit was dan het relaas van zwarte Piet
De Uil 3 snel klaar
Opnieuw een overtuigende overwinning voor het jeugdige de Uil 3. Dit keer tegen Aalsmeer 3 op donderdag 4 december in Kudelstaart. Met snelle jongens kan je zaken doen. Nauwelijks was de koffie gedronken of de uitslag was reeds beklonken. Zo konden we nog voor negenen naar huis.
Alleen Sander, onze zo gewaardeerde externe wedstrijdleider, dacht verder dan de neus lang was. Hij sloeg het remise aanbod af en worstelde nog een uurtje door om zijn gewonnen positie te verzilveren. Zo had ik ook tijd om een verslag te schrijven, maar bij nader inzien kon dit in de prullenbak.
Het Sinterklaas gedicht, dat Nico naar ons opstuurde, voldoet veel beter aan de eisen van originaliteit. Ik heb even een paar dagen getwijfeld of het voor publicatie vatbaar is, maar met een lichte vorm van censuur moet het kunnen. We zijn wel wat gewend tegenwoordig met al die goedgebekte cabaretiers. U kunt het rijm met een gerust hart tot u nemen. Uiteraard is de originele tekst op verzoek beschikbaar voor degene, die er benieuwd naar is.
Zodoende wil ik afsluiten met een ieder, die dit leest, nog prettige dagen in 2014 toe te wensen om niet te zwijgen over 2015. Dat gaat natuurlijk helemaal een topjaar worden. Voor de snelle jongens van de Uil 3.
Aalsmeer 3 – De Uil 3: 1½ – 4½
Ad Reijneveld
De Uil 1 maakt het laat.
In Beverwijk tegen het 3e team van de Wijker Toren. Vorig jaar nog een smadelijk nederlaag. Nu trokken de Hillegommers aan het langste eind.
Laat op de donderdagavond vroeg ik aan de teamleider hoe het stond.
Ik zag een beduidend minder vrolijk gezicht dan afgelopen dinsdag in theater de Meerse, toen er wat werd afgelachen bij een voorstelling van Freek de Jonge.
Vier en een half luidde het antwoord.
Voor wie. Voor Feijenoord. Voor het Nederlands dames voetbal team. Voor wie?
Voor ons. Een geruststelling en daar voegde schrijver dezes nog een halfje aan toe.
Over de manier waarop daarentegen zou je geen woorden vuil aan willen maken.
Paul de Rooi mag echter niet onvermeld blijven. Still alive and kicking bracht hij tegen Peter een toren naar h5 met een loper op d3.
Op g6 zou Txh7 zijn gevolgd met Dh5 en dan Lxg6.
Minimaal remise voor wit, maar waarschijnlijk geen winst. Peter ging dit uit de weg. Daarna was het kansloos en we stonden met 1-0 achter.
Gelukkig hadden Martin- op het laatst invaller voor Edwin- en Richard snel een gewonnen stelling opgebouwd.
Richard stond 1 a 2 pionnen voor en won inderdaad.
Jammer genoeg wist Martin de voorsprong van een kwal net niet te verzilveren. Dus de rest moest aan de bak.
Sterk spel van Jan Vreeburg en Jerry Bey bezorgde ons uiteindelijk de winst. Zij zegevierden in moeilijke stellingen.
Jan Havenaar en Fred wisten geen voordeel te bereiken.
Ad wel. Niet zo’n klein beetje ook, maar dat is tegenwoordig niet aan hem besteed.
Zo werd het laat in Beverwijk.
Gelukkig mag ik afsluiten met dezelfde kernachtig woorden, die de voetbal anchorman ons zondagavond altijd zo treffend weet toe te vertrouwen.
Dat zijn 2 punten.
Voor de Uil.
De Wijker Toren 3 - De Uil 1: 3 - 5
Ad Reijneveld
Goede zege De Uil 2
Je mag dan zeggen dat het geluk aan onze zijde is. Oké, er ging een tegenstander door de vlag en twee spelers stonden straal verloren, maar we bleven er in geloven en dat betaalde zich uit.
Het eerste bordpunt werd een week eerder al behaald door Cok. Vanuit de opening werd te voorzichtig gespeeld en de stelling kwam onder druk te staan. Een kwaliteit geven bracht geen verlichting, maar gelukkig had Cok nog een paard en daarmee joeg hij zijn tegenstander de stuipen op het lijf. Die raakte zodanig van slag dat hij aan het eind van de avond kon opgeven.
Maandag stond ons nog een verrassing te wachten: Mark zou tot 7 december in Australië zijn, maar verscheen toch op de clubavond. Echter ik had Rob Warmerdam als invaller gevraagd en die was speciaal uit Loosduinen naar Hillegom gekomen, dus in goed overleg speelde Rob voor het team en Mark voor de interne competitie.
Jan speelde zijn vertrouwde 1.b3 opening en bouwde een goede stelling op. Hij kreeg een vrijpion op de d-lijn en die bracht uiteindelijk de overwinning. Zijn winst werd gevolgd door verlies van Gerie, die zich vanuit de opening niet kon bevrijden. Wit kreeg een groot overwicht en uiteindelijk stortte de zwarte stelling in.
Hennie kreeg toen remise aangeboden, maar omdat de overige borden niet allemaal duidelijk gewonnen stonden kon hij doorgaan. Zijn tegenstander offerde een loper op g4, maar Hennie negeerde dat en ging verder met zijn koningsaanval tegen de lange rokade. De volgende stelling was op het bord gekomen:
Hennie zette de aanval voort met 1…c3! Wit heeft nu geen tijd om de dames te ruilen omdat zwart eerst de toren met schaak pakt. Dus: 2.Pxc3 Da1+ 3.Pb1 en na 3…T8b4 gaf wit de dame, omdat 4.Dc5 Txb2 5.Txb2 Dxb2+ ook hopeloos is. Er werd nog wel doorgespeeld, maar na enkele zetten zag zijn tegenstander het nutteloze ervan in en gaf op.
Theo kreeg Hans Kors tegen zich, een speler die normaal gesproken 1 of 2 teams hoger speelt, maar niet op zaterdag kan. Het werd een Tweepaardenspel in de nahand met 4.Pg5, waarmee wit een pion wint, maar wat achterstand houdt in ontwikkeling. Er ontstond een tweesnijdende stelling, wit offerde nog een stuk voor 2 extra pionnen en wist de zwarte aanval te keren. Zwart verdedigde even niet nauwkeurig en kon mat op g7 niet meer verhinderen.
Martin had met wit een mooie stelling opgebouwd. Zwart kroop in zijn schulp en het leek een kwestie van tijd voor de beslissende aanval kon worden uitgevoerd. Martin kwam echter te snel met een toren naar voren en werd door de lichte cavalerie teruggedrongen. Het was echter vooral de tijd die de tegenstander parten speelde: hij ging door zijn vlag.
Rob speelde de Paulsen-verdediging van het Siciliaans en na 15.f4 ontstond de volgende stelling:
Er volgde 15…d5 16.Lf3 dxe4 17.Pxe4 Lxe4! 18.Lxe4 en hier pakte Rob de verkeerde toren: 18…Tfd8. Na 19.De2 Pxe4 20.Dxe4 bleek waarom: 20…Td2 kan nu niet omdat de andere toren hangt. Wit kon de c-pion nu goed verdedigen, er werd afgewikkeld naar een toreneindspel en dat bleef remise. Het was wel het halfje dat ons de overwinning bracht!
De laatste partij was een curieuze. Beide spelers gingen op torenroof, echter het paard van Dick kon daarna niet meer ontsnappen van a8 en ging verloren. Dick was hier zo ellendig van dat hij vroeg of hij mocht opgeven. Omdat ik twijfelde speelde hij maar door en zowaar kreeg hij met een stuk minder nog goede kansen. Het werd uiteindelijk remise, zijn tegenstander wilde niet riskeren dat de 3 witte vrijpionnen nog sterker zouden blijken dat zijn paard.
Op dezelfde avond spelen ook de 2 koplopers, De Vennep en Hoofddorp, tegen elkaar. We doen nog helemaal mee voor de hoofdprijs.
Jan Havenaar
De Uil drie lacht.
Alsof de duvel ermee speelt, maak ik nu voor de tweede keer achter elkaar een verslag over een uitwedstrijd tegen het Spaarne aan de Laan van Berlijn in Schalkwijk.
Vorig seizoen was het de laatste wedstrijd en nu de tweede.
Wat nu met de eerste schaakpot van de Uil 3 zult u zich afvragen. Daarover doe ik geen verslag. Ik was er namelijk niet bij. Ik was op Guernsey en ook de uitslag was niet om over naar huis te schrijven. Alleen Peter de Haas verdient een eervolle vermelding met een gedegen overwinning. Hij won en hoe dat in zijn werk ging weet alleen Jan Plomp. Zijn stukjes in het Witte Weekblad zijn grandioos, tenminste als u een rijke fantasie kunt waarderen. Weet u niet meer wat er precies in uw partij is gebeurd. Lees de krant. Daar staat het in.
Deze avond donderdag de 13e november stonden de troepen van de Uil 3 op scherp, zou je mogen verwachten. Een invaller hoort er weleens bij, maar waar ze normaal gesproken opgesteld staan in rijen van drie en ik niet zo gauw weet wie ik deze keer mag vereren met een uitnodiging om deelgenoot te mogen zijn van een “De Uil 3 gebeuren”, waren de kandidaten deze keer in weinig hoeken en gaten te vinden. Alsof er een vloek op ruste.
Gelukkig was daar Rob Warmerdam. De man op wie je kan vertrouwen. Zo waren we bijna compleet en toen ik donderdagmiddag het verlossende telefoontje van Marcel hoorde, kon de dag al niet meer stuk. Hij speelde mee en de troepen stonden op scherp. Nu moest er alleen nog geschaakt worden en dat nu liep niet gelijk van een leien dakje. De Peters kwamen gedrukt uit de opening. Invaller Peter Kaptein –ook zo’n gouden kracht- raakte een pion kwijt. En de stukken van Peter de Haas en Peter van Bakel moesten terug. Hier stond tegenover dat Sander het Benko gambiet weerlegde en afwikkelde naar een gewonnen eindspel.
Even later won Peter de Haas een pion. De winst was nakende. Ongelukkigerwijze gaf hij echter een paard weg en toen zag ik het heel even somber in met alleen een goede stelling voor Sander. Gelukkig wist Peter alle pionnen af te ruilen met remise en toen Sander won werd het toch nog een grandioze avond, want plots won Marcel op tijd tegen Paul Ruber. Hij had uitstekend gespeeld met actief spel toen het nodig was. De andere twee Peters konden in inmiddels voor hen goede stellingen remise aannemen en de winst was daar.
Inmiddels had Rob perfect gecounterd tegen Joost Jansen. Plots kwamen zijn stukken, die eerst niet zo opvielen, als duveltjes uit doosjes te voorschijn met kwalijke gevolgen voor de arme Joost. Zo was dit een gelukkige donderdag voor de Uil.
Pas een dag later was de goedheiligman in het land en werden er weer lustig cadeautjes uitgedeeld.
Door voorzitter, teamleider en schrijver dezes op het Voges Open.
Deze avond was voor het lachende Uil 3. Dat doen zij graag, want lachen is gezond.
Het Spaarne 2 – De Uil 3: 1½ – 4½
Ad Reijneveld
Verdienstelijke zege De Uil 2.
Onze tweede wedstrijd was tegen Heemsteedse SC, die vorige maand tegen het sterke De Vennep slechts met miniem verschil verloren. Een tegenstander die enkele jaren eerder nog tegen ons vlaggenschip speelde. Bij binnenkomst keken ze al bewonderend naar onze grote jeugdgroep. Zelf hadden ze het jeugdschaak uitbesteed aan Chesscool en daar vindt doorstroming plaats naar Kennemer Combinatie. De Heemsteedse SC lijkt daarmee op weg naar een echte veteranenclub.
Theo speelde aan bord 1 tegen Anne Brandsma en bracht zijn dame al vroeg (te vroeg) naar het midden van het bord. Met de dreiging een pion te winnen. Maar Anne negeerde de dreiging en kreeg voor de pion een voorsprong in ontwikkeling.
Dick kreeg met wit een Pirc te bestrijden. Hij had een licht ruimteoverwicht. Hennie bracht een Siciliaanse Draak op het bord en kreeg een sterk paard op e5. Jan opende met zijn vertrouwde 1.b3 en kon in het middenspel een aanval op de koningsvleugel opzetten.
Gerie opende Siciliaans en kreeg 3.Lb5 als variant te verdedigen. Martin kreeg eveneens een Pirc tegen zich en wel de variant met 3…c6 die de laatste jaren in de mode is. Mark speelde Konings-Indisch, speelde echter al vroeg c7-c5, zodat de stelling een Ben-Oni structuur kreeg. En Cok tenslotte kreeg de Caro-Kann te bestrijden. Wit krijgt daarbij wat ruimtevoordeel, maar zwart houdt voldoende verdedigingskansen.
Aan bord 7 viel de eerste beslissing. Mark, aan de vooravond van zijn reis naar Australië, ontwikkelde de damevleugel met b6 en Lb7, wat in de Ben-Oni niet doelmatig is. Wit kreeg kansen op een koningsaanval en kon al zijn stukken daarbij betrekken en dat bleek beslissend.
Vervolgens werd op enkele borden door de tegenstanders remise aangeboden, waardoor ik moest adviseren die niet aan te nemen. Onder andere bij Martin, die inmiddels een goede stelling had opgebouwd en een pion won. Het dubbele-toren eindspel was nog wel lastig, maar de tegenstander speelde niet optimaal tegen, zodat Martin de gelijkmaker kon aantekenen.
Bij Jan ging het voortvarend. Hij bleef druk houden op de koningsvleugel en kreeg de kans zijn 2 torens te geven voor de zwarte dame en 2 pionnen. De witte dame bleek sterker dan de zwarte torens en Jan beslissend materiaal winnen en de partij.
Bij Theo voltrok zich een waar drama. En wel voor zijn tegenstander, die met toren en loper al pionnen snoepend de 7e rij was binnengekomen. Totdat hij d4-d5 speelde en na Lxd5 stond het bord in brand. Toen na enkele zetten de rook opgetrokken was had Theo het geweldige voordeel van dame tegen toren en kon wit het opgeven.
Cok speelde op zijn vertrouwde wijze, schijnbaar onschuldige zetjes, langzaam zijn tegenstander in slaap sussend. Zo ontstond op zeker moment de volgende stelling:
Zwart kan natuurlijk helemaal niets, behalve zijn loper weggeven. Hij beperkte zich tot het heen en weer spelen van zijn koning tussen e8 en f8. Je kunt zien dat als het witte paard naar f6 gaat dan wordt het geslagen en zolang zwart de witte koning van d6 af kan houden is het potremise. Wit wist nog zijn h-pion op te spelen naar h7 en zwart dacht zich de volgende stelling te kunnen veroorloven:
Maar nu kan wit plotseling winnen: het paard gaat via e4 en f6 naar h7, de zwarte koning moet promotie van de h-pion verhinderen en wit kan c6 en b5 veroveren. De rest is een fluitje van een cent.
Aan bord 5 had Gerie het niet makkelijk. Hij had weliswaar een aanvallende stelling, maar die was voor wit nog eenvoudig te verdedigen. Toen de dames geruild werden stond de toren op h5 enigszins buitenspel, vooral omdat er al zwarte pionnen op f6 en e5 stonden. Maar met de andere toren en zijn paard ging zwart op avontuur en dat had succes:
1..Pe2+ 2. Txe2 (2.Kf1 Th1 mat) 2… Tc1 mat! En hier was de toren op de h-lijn van grote waarde.
Aan bord 3 had wit lang gerokeerd en leek Hennie met succes een aanval tegen de koning te kunnen opzetten. Wit verdedigde goed en nadat de damevleugelpionnen waren vastgezet kon de vrede worden getekend.
Ook bij Dick was er al remise aangeboden. Hij offerde echter op b5 en kreeg daarmee uiteindelijk een toren en vier pionnen voor twee paarden. Tegenstander Ewout Mueller kon zijn stukken actief opstellen en winst leek ver weg. Totdat er plots een afwikkeling plaatsvond en wit 2 stukken voor een toren kon terugwinnen. Er ontstond een eindspel met ongelijke lopers met 4 pionnen meer:
Dick speelde 1. Kf2 en er volgde 1…Ld1 2.c3 Lc2 3.Ke2 Lb1 4.a3 La2 5.b4 Kc8 en zwart kon alles blokkeren over de witte velden. Veel sterker was echter 4.Kd2 (i.p.v. 4.a3), want na 4…Lxa2 gaat de loper verloren door 5.Kc2 (6.Kb2 en 7.Kxa2). De partij werd remise. En zo werd het een zeer ruime overwinning: 6-2.
Jan Havenaar
De Uil 1 scoort aan de Lange Muur
De kroepoek, de pikante soep en het bier. Het smaakte goed aan de Lange Muur in Hillegom. Voor Cok, Ad, Jan, Fred en Edwin. Smullen van de mihoen Singapore, Yu sang yuk en de Tipan gerechten.
Het was zaterdag 1 november en traditioneel sluiten we zo’n dag af bij de Chinees.
Het gezellige etentje maakte veel goed. Er werd ook nog geschaakt deze dag in Purmerend en daar wilde ik het eigenlijk niet over hebben.
Illustratief was mijn eigen partij. In slechte stelling kreeg ik een remise aanbod. Ik keek naar onze team leider en zag een gezicht op onweer. Doorspelen en vlak voor het einde zag ik met een toren meer de winst niet: remise. Peter was de enige die niet deelde in de malaise. Een overtuigende overwinning in de stijl, die we van hem gewend zijn. Jerry heeft misschien een winst gemist, maar bij Jan Vreeburg werd het evenwicht niet verbroken.
Het onweer op deze toch zo stralende dag begon bij Richard en Fred. Richard galoppeerde met een paard vanuit de opening direct naar het abattoir en Fred wikkelde het Albins tegengambiet af naar een verloren eindspel. Ook Edwin en Jan Havenaar hadden hun dag niet. Met zwart kwamen zij in een vrij kansloos eindspel terecht. Jan ontliep nog een mat in 1, maar toen hij remise uit de weg ging was het alsnog verloren.
Malaise in de 2e ronde net als vorig jaar. Het verslag hou ik daarom kort.
Niettemin houden we de moed erin.
Het kan alleen maar beter gaan.
Purmerend 2 - De Uil 1: 5½-2½
Ad Reijneveld
Aalsmeer 2 - De Uil 2: Matige start nieuwe seizoen
De eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen leek bij voorbaat een inkoppertje. De gemiddelde rating van het Aalsmeerse team was 80 punten lager dan dat van de Uilen. Bij de opstelling aan het begin van de wedstrijd bleek dat aan elk bord onze speler een hogere rating had dan zijn tegenstander.
Echter, toen ik na een uurtje langs de borden liep zag ik dat op 2 borden een eindspel van slechte loper tegen sterk paard aankomen en stond 1 bord 2 pionnen achter. 2 borden stonden gelijk en op 3 borden werd met succes het initiatief genomen.
Aan bord 1 speelde Theo Bakker de Panov-variant tegen de Caro-Kann. Weliswaar kon hij op d5 met het paard de pion nemen, maar na de zet e6 moest dat stuk weer weg en kon zwart met een machtig paard op d4 de pion terugwinnen en het initiatief overnemen. Na nog enkele zetten werd echter de vrede getekend.
Mark van der Ploeg had een goede stelling opgebouwd:
Het beste is nu 1. Pxe6 en wit houdt een klein voordeeltje.
Dame en toren op de e-lijn lijken in de diagramstelling loper e6 te pennen, maar dat is schijn. Na 1.Lg4?? speelde zwart natuurlijk 1…Lxg4! En na 2.Dxe7 Txe7 kon wit weliswaar de toren slaan (3.Txe7), maar dan staat de witte toren op d1 ook ongedekt en na 3…Lxd1 blijft zwart een stuk voor. Ook 2.Dxg4 helpt niet wegens 2…Dxe1+ 3.Txe1 Txe1 mat.
De stand werd weer gelijk getrokken door Dick Roosa, die een aanval op de koningsvleugel met materiaalwinst kon afronden. Daarvoor had hij een tamme variant van de Aljechin tegen zich gekregen (1.e4 Pf6 2.d3) en kon hij een goede stelling opbouwen. De dame op b6 keek lange tijd werkeloos toe, maar werd aan het eind van de partij toch beslissend door de aanval op f2.
Hennie van Eeuwijk had zijn dag niet. Hij kreeg zijn favoriete opening, het Loperspel, tegen zich. Iedereen die de stelling zag na 1.e4 e5 2.Lc4 Pf6 3.d4 Pc6 4.Pf3 Pxd4 zag dat wit 5.Lxf7+ kon spelen. Echter na 5…Kxf7 6.Pxe5+ Ke6 7.Dxd4 lijkt wit een pion te hebben gewonnen, maar 7…c5 gooit roet in het witte eten en na 8.Dc3 Pxe4 heeft zwart de pion al terug. Hennie speelde in de partij 5.Pxe5 en na 5…Pe6 is er geen aanval meer op f7. Zwart ruilde loper tegen paard op c3, zodat wit een dubbelpion had en slaagde er daarna zelfs in om met Dc6 gevolgd door Dxc3+ (wit had nog niet gerokeerd) een pion te winnen. In een poging zo weinig mogelijk stukken te ruilen probeerde wit kansen te houden, maar zwart won een tweede pion en toen wit nog een stuk weggaf werd opgegeven.
Bij Cok Ippel ging het ook mis. In een doorschuifvariant van het Frans was er aanvankelijk weinig aan de hand. Toen de zwartveldige loper tegen het paard op c3 werd geruild was het al opletten dat het geen loper tegen paardeindspel zou worden. Cok ging een combinatie aan, maar bij de thuisanalyse bleek dat hij eerst de witte loper met een pion had moeten verjagen. Nu werd het uiteindelijk toch een eindspel met slechte loper tegen sterk paard. En met een geïsoleerde pion op d5 en een dubbelpion op de f-lijn was dat vechten tegen de bierkaai.
Martin Zegstroo speelde de Slavische verdediging en deed dat voortvarend. In het middenspel veroverde hij een kwaliteit en omdat wit zwak tegenspeelde kon Martin het punt vrij eenvoudig verzilveren.
Het Engels levert veelal rustige stellingen op, maar Gerie Opgenhaffen voelt zich daarin als een vis in het water. In het middenspel veroverde hij een pion en hield druk op de zwarte stelling. Zwart kwam nog een pion achter en de witte stelling werd steeds beter. Met een fraai loperoffer op h6 maakte Gerie de partij uit.
Bij Jan van den Bergh leek het na de opening een en al treurnis. Dames en 2 paar stukken werden geruild en toen bleek de loper op a6 weinig waard tegenover een almachtig wit paard op c5: met zwarte pionnen op a4, b5, c6 en e6 vormde de zwarte loper geen enkele bedreiging voor wit. De torens en enkele pionnen werden geruild en plots kwam Jan met een stukoffer voor 2 pionnen, waardoor zijn slechte loper toch nog buiten de keten kon komen. Er werd nog een pion geofferd waarmee zwart vrijpionnen op e4 en f4 kreeg. Wit speelde zwak tegen, ruilde de lopers, maar daardoor kon de zwarte koning de witte damevleugel binnenlopen en pionnen snoepen. Op het beslissende moment sloeg hij echter niet de a-pion (waardoor hij zelf een vrije a-pion zou krijgen), maar de c-pion, waarna wit de stelling kon houden. De partij werd remise.
Behalve deze 4-4 waren er nog meer verrassingen in de Tweede klasse D: Dat De Vennep van Heemstede won was niet zo verrassend, wel dat de uitslag slechts 3½-4½ was. Dezelfde eindstand had HWP 7 tegen HWP 4, waarbij de 2 topborden van HWP 4 onderuit gingen. Maar de sensatie was de 6½-1½ overwinning van het zwakker geachte Hoofddorp tegen Santpoort 3. De ELO-cijfers spraken op 7 borden in het voordeel van Santpoort, toch werden niet meer dan 3 remises gescoord…
De volgende wedstrijd is op 3 november, thuis tegen Heemstede.
Jan Havenaar
De Uil 1 houdt huis
De Uil 1 heeft er in zijn 1e wedstrijd van het nieuwe seizoen in de 1e klasse NHSB geen gras over laten groeien.
Chess Society Zantvoort/ De Jopen- de club met meer letters dan leden en vorig jaar nog winnaar tegen ons- werd op een stevige nederlaag getrakteerd. Ad en Fred waren opnieuw als 1e en laatste klaar. En ook qua uitslag waren kop en staart van de match identiek. Daarmee houdt het vergelijk op. Ad heeft namelijk de bewuste maandag 29 september niet met de anderen meegespeeld. Hij speelde vooruit tegen Ramon van Beemdelust en had in die partij het geluk aan zijn zijde.
Ramon weerlegde de openingsopzet van Ad, maar had even later dezelfde gedachtekronkel.
Dat een dubbelstukoffer goed was. Dat was het niet.
Zonder geluk vaart een Uil niet wel. We waren er weer eens aan toe.
De factor pech zat opnieuw bij Fred. Vorig jaar moest hij doorspelen in vrijwel gelijke stelling. Nu mocht hij doorspelen, omdat het “kon”. Het kwaliteitsoffer was niet slecht, maar gaf ook Boudewijn Eijsvogel kansen. Vrolijk speelden de beide heren verder totdat een blunder van “Randiaanse” allure een abrupt einde betekende van het spektakel, dat inmiddels na 23:00 veel toeschouwers naar het aparte zaaltje had gelokt. Troost voor Fred was het adagium “de beste nederlaag is die waarbij het team wint”.
Immers het bracht de eindstand op 6½–1½ en u begrijpt ook: bij de andere partijen zijn weinig vuiltjes aan de lucht waargenomen.
Tussentijds twijfelde ik nog aan de stelling van Richard tegen Olaf Cliteur. Dit werd remise en naar het oordeel van Richard zelf, waaraan wij niet willen twijfelen, stond hij in de slotstand zelfs beter.
Nu ga ik even terug naar het 1e moment dat ik opstond van mijn partij voor de interne (tegen Hennie) om eens te gaan koekeloeren bij mijn teamgenoten.
Jan Havenaar zat verscholen achter de brede rug van Jan Vos. Zelden zag ik een armoediger stelling bij onze kampioen. Er was nauwelijks een stuk zichtbaar en dat wat ik wel zag was niet ontwikkeld. Daarbij was er nog niet gerokeerd en een jeugdlid van stap 1 zal zich hebben afgevraagd of de 3 gouden regels niet bij de senioren gelden. Toen ik echter doorliep en het bord van de andere kant aanschouwde kreeg ik een beter beeld van het strijdtoneel. De gehele linkervleugel van onze gewaardeerde gast uit Zandvoort was weggevaagd en onze man stond niet alleen een kwaliteit en pion voor; een overgang naar het eindspel was onvermijdelijk, zodat een 2e zege voor de Uil genoteerd kon worden.
Aan de borden 2 en 3 werd ik buitengewoon aangenaam verrast door de aanwezigheid van mijn goede schaakvrienden en grote talenten Peter Pijpers en Jerry Beij. Ik zeg aanwezigheid, want dat zij dit jaar bij De Uil spelen schept een vreugde en vertrouwen, dat het komende seizoen -ongeacht wat er nog gaat gebeuren- tot een memorabele editie maakt. De heren betaalden dit vertrouwen direct uit met overtuigende overwinningen op hun eigen karakteristieke wijze. Zo was het 4½–1½ en ook Edwin kon het punt niet ontgaan. Hij (schijn) offerde een loper, kwam een pion voor in superieure stelling en speelde het geroutineerd uit.
Tot slot Jan Vreeburg. Ad en Fred kunnen jaloers zijn op zijn concentratievermogen. Ik heb hem niet van zijn stoel zien opstaan. Beetje bij beetje kreeg hij de betere stelling en nu weet ik niet hoe het punt precies is binnengehaald op het wedstrijdformulier zag het er piekfijn uit.
Na afloop smaakte het bier goed. Het was een rondje van Cok. Hij had een glimlach om zijn mond en natuurlijk het hoogste woord.
De Uil 1 - Chess Society Jopen 1: 6,5-1,5
Ad Reijneveld