Interne competitie, hoogtepunten ronde 19

 

Het einde van de keizercompetitie nadert langzaam, dus de spanning stijgt in het gevecht om een van de plaatsen in de top 10 te bemachtigen. Daarom bespreek ik dit keer de partij volgorde van de ranglijst. Voor de lezer die de leukste/wildste partij van de avond wil zien: ga direct door naar het einde, sla de leerrijke lessen over en ontvang je plezier.

Op de dag dat in de Challengers in Wijk aan Zee in alle 7 partijen gold “wit begint, wit wint”, speelde Jan V. met zwart tegen Mark. Mark was vast beraden om de ‘wit begint & wint’-statistiek uit te breiden en bouwde druk op de damensvleugel op, zie foto. Mark won de pion op c5 en wist de Jan onder druk te houden. De dames werden geruild, maar dat bracht geen verlichting voor de zwarte stelling. Uiteindelijk beslisten de naar voren gestormde witte b- en c-pionnen de partij (foto 2). Knappe partij, waarin de belangrijkste fout van Jan erin bestond Mark de witte stukken te geven.


Rudolf speelde met wit tegen Jan H. en de partij kon alle kanten op. Jan viel aan op de koningsvleugel, maar doordat Rudolf ook al zijn stukken daar had staan (zie de 2 paarden op g2 en h4) sloeg de aanval niet door. Korte tijd later wist Rudolf zijn Dame op h6 te krijgen. De dreigende aftrekaanval (Ph4 → Pf5) bezorgde Rudolf de volle buit. Kwaliteitsverlies was niet meer te verhinderen en dus gaf Jan op. Wit wint dus ook deze partij.


Stefan L. tegen Jan de J. was na een fout op zet 4 snel beslist. In het fragment heeft Jan net Lf8-e7 (?) gespeeld, waar c7-c6 nodig was geweest. De pion op c6 zorgt voor controle over veld d5. Nu kon ik met 5. d4xe5 geforceerd een pion winnen. Zwart kan niet dxe5 spelen, omdat na Dd1-d5 de f7 pion niet te verdedigen valt. Dus speelde Jan 5… Pxe5. Maar na 6. Pxe5 dxe5 volgde Dh5 met een dubbele aanval op de pionnen e5 en f7. Vanaf hier speelde ik de partij rustig uit: stukken ontwikkelen en ruilen om uiteindelijk een gewonnen pionneneindspel over te houden. Ook in deze partij trok wit dus aan het langste eind.


Dick tegen Guus was een spannende partij. In het begin had Dick de actievere stukken, maar langzaam kon Guus het heft in handen nemen. De belangrijkste beslissing in de partij was, denk ik, hier. Dick heeft net met Lxc6 het zwarte paard geslagen. Hij geeft daarmee het loperpaar op, maar als compensatie is de zwarte pionnenstructuur op de damesvleugel niet moeders mooiste. Echter wist Guus het loperpaar optimaal te activeren en werd het voor Dick moeilijker en moeilijker om de stelling te verdedigen. Uiteindelijk won Guus verdiend na een mooi staaltje loperbeheersing. En daarmee werd aangetoond dat wit niet altijd wint.


Het leerrijkste eindspel kwam bij de partij Cok tegen Martin Z. op het bord, zie foto. Cok, die normaliter altijd zijn paarden probeert de behouden moet het hier net als Martin met alleen een loper doen. Cok heeft een pluspion, maar dankzij de ongelijke lopers verwacht je dat deze stelling in remise gaat eindigen. Echter is de stelling gewonnen voor wit, zoals Cok vakkundig liet zien. Het plan is: loper naar h6 of f4 (zodat je Le3 kan spelen als dat moet) en dan de koning activeren. Dat kan via omspelen of zoals in de partij door pionoffer d4-d5(!). Daarna drong de koning via d4 & c5 de zwarte damesvleugel in en gaat de a6 pion verloren (Kb6, Lc8 → Kc7 en dan Kb7). Mooi gespeeld!


Hennie won van Peter K., de laatstgenoemde had wit maar vergat zijn koning in veiligheid te brengen. Hennie wist hiervan te profiteren door naar een toreneindspel af te wikkelen waarin hij de duidelijk actievere stukken (toren en koning) had. De zwarte a-pion werd gevaarlijk en om de witte a-pion niet te verliezen ging Peter passief staan met Ta2/Ta1. Dat kostte uiteindelijk de pionnen op de koningsvleugel en toen gaf Peter zich gewonnen.

Stijn won een goede partij tegen Aad. Eerst won hij een kwaliteit en voerde toen het eindspel 2 torens tegen toren + loper naar winst. Een mooie opkikker voor Stijn, want eigenlijk had ik vorige week ook moeten winnen.


De laatste partij van avond – Nico tegen Stefan D. – eindigde in remise. Maar niet zonder bloed, zweet en een verdwaald paard. Nico heeft een pion meer, maar doordat beide spelers een vrijpion hebben is de stelling complex. Maar in de stelling heeft Nico net zijn paard naar h1 gezet. Het verdwaalde paard ging verloren en zwart had makkelijk kunnen winnen door met zijn koning de pionnen op de damesvleugel op te halen. Maar doordat Stefan nog maar 10 seconden op de klok had, bood hij remise aan.

Martin van H. won van Marcel door zijn sterke vrijpionnen op c3 en b2. Martin haalde niet 1x maar 2x een dame en dat was meer dan genoeg voor de overwinning.

Rob tegen Fons eindigde in remise. Rob won kwaliteit, maar had al 2 pionnen ingeleverd/verloren. De stelling was dus in een soort evenwicht en geen van beide spelers wilde risico nemen.

En dan waren er nog paar partijen waar ik of de mooiste momenten heb gemist (sorry) of die mijn aandacht niet vast konden houden (volgende keer beter).


En dan nu nog de leukste/wildste partij: Jan S. vs Martijn. Zwart is in deze stelling aan zet, maar dat maakt niks uit. Het is +6. Wat een mooie paarden op g5 en e5, ondersteunt door Lb3. En de zwarte koning staat natuurlijk ook helemaal open. Bij het voorbijlopen ging ik rekenen ‘hoe krijg ik de dame naar h5’ of ‘is De2 → Db5’ winnend? Maar er zat niet direct iets in, de computer wil gewoon stukken ontwikkelen en zegt zwart kan niks. In plaats van stukken te ontwikkelen volgde Jan zijn instinkt en ging vol door met aanvallen. Echter verdedigde Martijn kundig en uiteindelijk eindigde de partij in remise. Maar wat een mooie aanvalsstelling.

Stefan Lehmann