Hij was altijd zichzelf.
In de pakweg 40 jaar dat Jan bij de Uil heeft gespeeld veranderde hij ogenschijnlijk geen spat.
Het ritueel was duidelijk. Jan was aanwezig.
De Verberghe auto op de stoep.
Het rokertje op gezette tijden.
Bij het schaken werd de consumptie vlot aangeboden.
De verbale hapering liet hem koud. Hij bleef zichzelf.
B3 en Lb2. B4 in de jongere jaren.

Intussen runde hij met Elma een bloeiend bollenbedrijf in Zwanenburg in de gemeente Haarlemmermeer. Dat betekende het invullen van de enquête voor het bedrijvenregister.
Tenslotte moet die ambtenaar daar ook wat te doen hebben.
Mike van de Burg nam elke week via zijn zus in Luxemburg 3 sloffen sigaretten mee.
Dat was de gewoonste zaak van de wereld en met Elma werd gepaft alsof het leven er van afhing.
De laatste keer dat ik hem sprak hoopte hij nog de 70 te halen. Het is ruim 71 geworden.
De mooie uitvaartdienst werd van te voren uitgestippeld en boven rookt hij nu met Elma een sigaretje.

Bij het schaken had Jan een aandoenlijk fanatisme dat je zelden waarneemt.
Een zelfvertrouwen van heb ik jou daar. Ook gaf de stelling daar geen aanleiding toe, hij zag altijd wel kansen en met zijn laatste pion kon hij je nog het leven zuur maken. Snelschaken was zijn ding. Waar anderen aarzelden, won hij op tijd. Natuurlijk was hij van mening dat hij in het hoogste team van de Uil thuishoorde. Wee het gebeente van de teamleider, die het aandurfde hem te passeren.
Tijdens corona werd het online schaak ontdekt en met Cok Ippel speelde hij tot het laatst toe een pot op het scherpst van de snede.
Hij bleef altijd zichzelf.

Een grap of een onverwachte manoeuvre hoorde daar ook bij.
In het jaar 2000 boekte Jan zijn overwinning op Ad Reijneveld door met e4 te openen.
Vanuit de diagramstelling maakte hij het netjes af met Pxc5.

Ad Reijneveld