Onderstaande links brengen u naar de website van de KNSB/NHSB welke een uitgebreid overzicht geeft van de klasse waar de geselecteerde Uilen in spelen.

• De Uil N1 (NHSB 1^e klasse B)
• De Uil N2 (NHSB 2^e klasse C)
• De Uil N3 (NHSB 2^e klasse D)
• De Uil N4 (NHSB 3^e klasse E)
• De Uil V1 (Nog niet bekend)

De Uil 1 heeft de eerste punten binnen

Dit seizoen speelt ons eerste in Klasse 1B van de NHSB. De start van het seizoen was een kleine domper want de eerste wedstrijd uit tegen Wijker Toren 2 werd met de kleinst mogelijke cijfers verloren.

Maandag 13 oktober stond de eerste thuiswedstrijd op het programma met als tegenstander het eerste team van Vredenburg. Op papier waren we favoriet, op de borden zag het er lange tijd moeilijk uit.

Peter P. speelde op bord 1 met zwart. Zijn tegenstander leek druk op de e-lijn te hebben en Peter moest heel wat zetten oppassen dat het witte offer Lxe6 geen doorslaan succes zou worden.

Jan H. – spelend op bord 2 – kwam moeilijk uit de opening. De tegenstander had een paard op d3 kunnen planten, dit leek mij vervelend voor Jan. Maar dat gebeurde niet en Jan kon de f-lijn openen en zijn torens verdubbelen. Dit optische voordeel leverde echter niks op en even leek het alsof zwart er met de buit vandoor zou gaan. Na wat ruilen bleef er een eindspel met de zware stukken over. Er zouden over en weer pionnen worden geruild en dus werd er besloten om de punten te delen.

Theo speelde op het 4e bord op het eerste gezicht een goede opening. Maar hij overzag dat de tegenstander op c3 kon slaan, of beter dat hij dan door een penning niet terug mocht slaan. Weg stelling, want de tegenstander wist tevens de witte koning op te openen de h-lijn lastig te vallen. Met wat kunst- en vliegwerk wist Theo de stelling half te redden. Weliswaar ten koste van een pion, maar dat viel bijna niet op doordat de witte koning voor pionnetje speelde op g3. Maar helaas, de tegenstander kon lang rokeren en de witte koning bleef een aanvalsdoel. En het pionnetje zag Theo – behalve naast het bord – nooit terug. Eindresultaat: een nederlaag en dus een tegenvaller voor het team.

Ikzelf speelde een goede partij op het onderste bord. Geen dame weggegeven, dus de eerste meevaller was binnen. Tel daarbovenop een stelling waarbij alle stukken op de zwarte koning gericht waren en het leek een kwestie van tijd voordat het punt geteld kon worden. Maar de tegenstandster verdedigde goed en wist altijd net het offer op a5 te ontkrachten. Waarschijnlijk had ik met mijn dame naar c6 kunnen gekund om nog meer druk op te bouwen maar ik dacht nonchalant dat ik alle tijd van de wereld had. Schijn, want na een zwart Dc7 was de kans vervlogen en de computer geeft me nooit groot voordeel. In het vervolg kon juist zwart de stukken activeren en kwam beter te staan. Gelukkig was de tegenstandster content met remise. Kwam ik goed weg.

Met nog 2 borden stonden we 1 punt achter. Aangezien Rudolf (bord 5) mijns inziens slechter stond en Guus (bord 3) lange tijd gedrukt stond had ik geen grote hoop meer op een goed einde. Maar Rudolf wint wel eens vaker onverwachts. Dit keer wist hij zijn tegenstander tot een dubieus offer te verleiden. Plots had Rudolf 2 lichte stukken en een toren tegen 2 torens. Behendig wist hij de stukken te activeren en een matnet om de witte koning op te bouwen. Erg mooi gedaan en een welkom punt.

Guus stond op dat moment al iets beter. De tegenstander had veel ruimte gepakt door de pionnen op de koningsvleugel naar voren te bewegen. Maar dat gaat altijd ten kostte van de velden achter de pionnen. Guus kon plots op de zwarte velden binnendringen en won de witte h-pion. Maar was dit genoeg? Guus dacht van wel, maar gelukkig hoefde hij het niet lang uit te spelen. De tegenstander zag een schaak op h2 over het hoofd en aangezien de witte dame op b2 ongedekt verloren ging, was de partij afgelopen. Mooi geduldig gespeeld.

En daarmee eindigde de wedstrijd toch nog in ons voordeel. Vredenburg werd de kleinst mogelijke nederlaag huiswaarts gestuurd. De Uil 1 – Vredenburg 1: 3½ – 2½

                                                                                                                              Stefan Lehmann