Home

Externe Competitie 2010 / 2011

Onderstaande links brengen U naar de website van de NHSB welke een uitgebreid overzicht geeft van de klasse waar de geselecteerde Uilen in spelen.

Schema competitie en indeling 'De Uil 1'

De indeling van de KNSB competitie is bekend. De Uil 1 is ingedeeld in Klasse 3E met de volgende tegenstanders (bron: KNSB).

  Klasse 3E Clubnr Plaats P/D
1 LSG 3 1111 Leiden D
2 De Uil 0954 Hillegom P
3 ZSC-Saende 2 0942 Zaandam  
4 BSG 2 0608 Bussum  
5 HWP Haarlem 2 0923 Haarlem P
6 Promotie 1223 Zoetermeer  
7 Charlois Europoort 3 1409 Rotterdam  
8 RSR Ivoren Toren 2 1440 Rotterdam  
9 Caissa 5 0809 Amsterdam  
10 Sliedrecht 1448 Sliedrecht  

De volgende tabel geeft het wedstrijdschema van De Uil 1 weer (bron: KNSB). We zien dat De Uil 1 vijf keer thuis en vier keer uit speelt. Het is echter mogelijk dat de laatste ronde gezamenlijk ergens gespeeld gaat worden.

Ronde Datum Thuis club   Bezoekende club
1 17-09-2011 LSG 3 (Leiden) - De Uil 1
2 29-10-2011 De Uil 1 - Sliedrecht
3 26-11-2011 De Uil 1 - ZSC-Saende 2 (Zaandam)
4 17-12-2011 Bussums Schaakgenootschap 2 - De Uil 1
5 07-01-2012 De Uil 1 - Het Witte Paard 2 (Haarlem)
6 11-02-2012 Promotie (Zoetermeer) - De Uil 1
7 10-03-2012 De Uil 1 - Charlois Europoort 3 (Rotterdam)
8 31-03-2012 RSR Ivoren Toren 2 (Rotterdam) - De Uil 1
9 21-04-2012 De Uil 1 - Caissa 5 (Amsterdam)

Eindstand Externe Competitie

Via de bovenstaande links kunt u de uitgebreide uitslagen van de externe competitie van de verschillende teams bekijken. Voor het gemak hier een kort overzichtje:

Team Plaats Klasse Opmerkingen
 De Uil 1  2e Promotie klasse NHSB Gepromoveerd naar derde klasse KNSB.
 De Uil 2  1e Tweede klasse NHSB Gepromoveerd naar eerste klasse NHSB.
 De Uil 3  6e Derde klasse NHSB Handhaaft zich in derde klasse NHSB.
 De Uil 4 7e Derde klasse NHSB Degradeert naar vierde klasse NHSB.
 De Uil 5 6e Vierde klasse NHSB Handhaaft zich in vierde klass NHSB.

De Uil 1 promoveert!

Aangekomen in Haarlem bleek zo’n beetje alles opgebroken. Aan het Spaarne komt een boulevard en daar moeten de parkeerplaatsen voor wijken. Voorheen kon ik keurig parkeren voor de deur van het denksportcentrum. Nu zag ik mij genoodzaakt uit te wijken naar een onwelriekende buitenwijk. Een weinig gelukkig voorteken zo vlak na vrijdag de dertiende. Immers een beetje geluk konden we wel gebruiken deze laatste competitiewedstrijd van de promotieklasse van de NHSB. Winst tegen de Waagtoren 3 was voldoende voor de Hillegommers om voor de derde keer in de historie te promoveren naar de landelijk KNSB. De 1e keer was in 1985 en de 2e keer als kampioen in 2002.

En de derde keer -zal ik maar gelijk verklappen- is dit jaar 2011.

Naar de eindstand te beoordelen werd Het Witte Paard 2 kampioen met eenzelfde aantal matchpunten, maar meer bordpunten. Dit is slechts een klinische constatering want wij waren de beste. De onderlinge wedstrijd hadden we immers gewonnen. Overigens de gelukwensen aan Het Witte Paard. De club is De Uil al jaren voorbij gestreefd. Dat was in de jaren 80 wel anders. Toen konden de Haarlemmers met Arie de Vries op doel en Ruud Dijkman in het veld ons slechts met zaalvoetbal bijbenen. Nu kan de club putten uit veel schaaktalent en dat is goed voor het Haarlemse schaakgebeuren.

Het was deze zaterdag 14 mei dan ook weer een gezellige boel bij de Kennemer Combinatie en kwamen we veel oude bekenden tegen. In feite kon het niet mis gaan. Onder toeziend oog van onder meer Henk Kramer, Johan Boon en Piet Muller liet Edwin er geen gras over groeien en bracht ons snel op voorsprong. Met Dame en paard in de aanval en mat. Op dat moment stond Jerry goed en ging zeker winnen. Ook Ad had aan zichzelf beloofd vandaag te winnen. Na de opening had hij echter nog niks. Jan Havenaar had 2 pionnen meer en een eindspel. Dat zat wel snor. Jan Vreeburg had een klein plusje. Dat is hem wel toevertrouwd. Henny idem dito. Rob gelijk.

Alleen Fred had zijn dag niet. Hij speelde tegen een Maarten Etmans look-alike. Een man ruim van baard bemeten. Plots kwam een paard uit de baard als duveltje uit het doosje en weg was de pion op d5 en even later ook de partij . In het verdere verloop ging vrijwel alles zoals voorspeld. Jerry en Jan Havenaar wonnen. Ad en Jan Vreeburg scoorden ook overtuigend. Dat was genoeg. Henny won uiteindelijk net niet tegen talentje Maaike Keetman. Rob was een gouden invaller in het basisteam dit jaar met een voorbeeldige timing. Hij scoorde toen we hem nodig hadden en scoorde niet toen we hem niet nodig hadden.

Samenvattend was en is de kracht van de Uil 1 vooral de homogeniteit en verantwoordelijkheid. Afzeggen komt zelden of nooit voor. 5 man speelden 9 keer, 3 man 8 keer. Zoiets tekent de groepspirit. En na afloop op naar de Chinees. De Uil promoveert. De Uil was de beste. Dat is toch wel leuk zo op zijn tijd.

De Uil 1 – de Waagtoren 3: 5½ -2½

Ad Reijneveld

De Uil 3 gaat door

Gisteravond werd de Uil 3 sensationeel winnaar van groep 2 van het rapidkampioenschap van de Bollenstreek. Nog voor de Vennep 1 en de Uil 2. Ronald won van topper Marco de Groot en ook -hoop in bange dagen- Mark van der Ploeg gaf zijn visitekaartje af. Zelfs Cok Ippel zag ik in de gelederen van dit team, dat hij naar het zich laat aanzien definitief in de armen heeft gesloten. De avond kon toch al niet stuk, want naast de perfecte organisatie van Cok wist zo waar de Uil 1 voor het eerst in een jaar of 10 de trofee te bemachtigen.

Even terug in de tijd wil ik u berichten dat na afloop van de laatste bondswedstrijd in Zandvoort unaniem werd besloten volgend jaar op dezelfde voet door te gaan met de Uil 3. Sam gaat vliegen en voor Joery duurt een schaakpartij te lang, maar Peter de Haas is eigenlijk nooit weg geweest en Tilly gaat de tijdcontrole halen. Deze avond 8 april in het nieuwe Louis Davids Carré scheelde het nog maar 1 zet. Haar tegenstander kwam goed weg. Ronald en Marcel waren er niet bij aan de gloednieuwe bar in Zandvoort, maar we mogen op ze vertrouwen als wij een beroep op ze doen.

Marcel speelde trouwens vooruit en remise tegen voormalig schaakjournalist Marc Kok. Stefan gaat de volgende keer winnen in Zandvoort, want dan is hij daar wellicht de croupier. Nu had hij nauwelijks geslapen en eenmaal wakker miste hij een stuk en even later moest hij de koning omleggen. Ook Sam raakte materiaal kwijt en zo stonden met 3,5-0,5 achter. Toch zag ik nog een kleine overwinning aan de horizon.

Bij Peter ging het tegen Hans Drost qua materiaalverhouding op en neer. Slotstand was pot..remise. Pim speelde opnieuw een partij uit 1 stuk en ook Sander wist deze keer zijn grote voordeel uit te buiten. Nico speelde tegen de Leeuw. Toen hij paard en Dame in de aanval wist te brengen was het mat onvermijdelijk en het punt voor de Uil 3. Een gelijkspel dus na een niet overtuigend seizoen. Dat kan beter en dat gaan we proberen volgend seizoen, want de Uil 3 gaat door.

Chess Society Zandvoort 2 - De Uil 3: 4–4

Ad Reijneveld

Uil 1 blijft in de race

Ik noem geen namen, maar voor aanvang van dit seizoen lispelden boze tongen dat de extra promotieplaats die de NHSB kreeg naar de KNSB niet zo gunstig was. Immers de Uil was op gemiddelde rating kandidaat, maar zoiets brengt veel extra kosten met zich mee. Iets waar een goede penningmeester niet blij mee is. En dat deze man zijn taak keurig uitvoert staat buiten kijf. Debet en credit zijn altijd keurig in balans. Het enige minpuntje dat ik mag aanstippen is het gemis aan een stukje vrouwelijke charme, althans in vergelijk met de pecuniabewaarder van Leithen.

Goed de promotie dus. Na mijn 1e verslag werd ik op de vingers getikt door het meer progressieve deel van onze selectie dat de gulden middenmoot niet het juiste streven is. Een klasse hogerop moet de doelstelling zijn. Zo gezegd zo gedaan en na 8 ronden staan we op een gedeelde 1e plaats. Dit nu na eindelijk weer eens een overwinning op Aartswoud in het altijd gezellige Hoogwoud. Je moet iets te vroeg beginnen en het ligt niet naast de deur, maar als je er bent is nooit een verloren zaterdag. Zeker als onze inspirator Cok Ippel in ons gezelschap verkeert. Wat gebeurde er eigenlijk deze middag zult u zich afvragen?

Marc Helder presteerde wat menig eerdere tegenstander van Ad Reijneveld had nagelaten. De pijp aan Maarten geven in verloren stelling. Is dat zo ongewoon? Jazeker, je moet ze tegenwoordig de kost geven. Zij die het motto hanteren “Met opgeven is nog nooit een partij gewonnen”. Ik noem Jan Burggraaf voor de NHSB-Beker maandag 4 april. De kwaliteit méér was niet aan de kopman van de Uil besteed en uitschakeling bij een 2-2 stand was het gevolg. Inmiddels was het prettig scoren aan de gezellige bar in Hoogwoud waar het goed rondjes uitdelen is. Na het vierde biertje kwam een glunderende Jan Vreeburg binnen. Nou dan weet je het wel: 2-0 voor de Uil.

Ook bij de overige partijen leken weinig vuiltjes aan de lucht. Weldra verscheen ook Henny aan het bierfront. Nu werd het nog gezelliger want hij lust er ook wel 1. Daar deed zijn onnodige nederlaag niets aan af. Jan Havenaar drinkt niet maar scoort wel aan de lopende band voor het 1e dit jaar. Hij schaamt zich niet daartoe over spitsroeden te lopen. Zo ook deze middag. Na een kleine combinatie was er echter geen redden meer aan en stond het 2-2. Gelukkig stonden Jerry en Fred straal gewonnen wist ik- nog net niet straal bezopen- vast te stellen.

En inderdaad na een pilsje of 10 was het 4-2. Bij Rob zag ik een toren op de 2e rij. Minimaal remise dacht ik. Uiteindelijk was een vrijpion te sterk. Edwin stond straal – hik- gewonnen zag ik in een oogopslag. Anderen waren een tegenovergestelde mening toegedaan en zagen een nederlaag in het verschiet. Ik hoorde wat varianten, maar wilde deze niet serieus nemen. Edwin bleef koel onder de omstandigheden en won zoals ik nuchter of niet had verwacht.

Terug in Hillegom mochten wij dronken van geluk aanschuiven bij het Afrikaanse eten van Henk en Jopie in de Hoeksteen voor het goede doel. Over doelen gesproken. Het doel is promotie en de Uil 1 blijft in de race.

Aartswoud 1 - De Uil 1: 3 - 5

Ad Reijneveld

Uil 5 krabbelt weer op.

Maandag 28 februari konden we de 5e ronde tegen de Kennemer Combinatie 11 spelen. Richard Grannetia had zich door experimenten met de Bird opening al snel in grote moeilijkheden gemanoeuvreerd en ontsnapt met veel geluk aan rampzalig stukverlies.

Richard Nigten bezorgde ons het eerste halve punt met eeuwig schaak. Hans de Groot ondertussen sloeg met een loperoffer een bres in de koningstelling van zijn tegenstandster, welke hier echter een torenbatterij ging opstellen!

Ab Högeman wordt aan bord 2 teruggedrongen door zijn tegenstander die met zijn toren de open lijn bezit. Na het lang vol gehouden te hebben tegen zijn sterke tegenstander aan bord 1 is de situatie voor Ed van der Haak onhoudbaar geworden en hebben we ons eerst minpunt binnen. Ed wordt gevolgd door Hans de Groot die zelfs na het verbruiken van bijna een uur meer denk tijd geen goede voortzetting van de partij kon verkrijgen.

Een pluspunt was er door Richard Grannetia die een voorsprong van aanvankelijk 2 pionnen wist uit te bouwen tot een eindspel van Toren en Dame tegen een kale Koning! Zijn tegenstander bleef halsstarrig doorspelen tot hij mat stond!

De stand was nu 1 ½– 2 ½. Ab Högeman wist ons volgende halve punt binnen te slepen. Aan bord drie tegen een sterke tegenstander was de beurt aan Peter Kaptein om na lange tijd weer eens het zoet van een overwinning in een externe partij te proeven, stand 3 – 3. Helaas moesten Piet van Schie en Willem Brandsma in nederlagen berusten zodat de einduitslag 3 – 5 in het nadeel van de Uil 5.

Op vrijdag 25 maart konden we de 6e ronde tegen KC 13/Chesscool spelen in het ruime denksportcentrum ’t Spaerne. Gelukkig was Ruud Rodewijk bereid om in te vallen aan bord 8, helaas moest hij deze invalbeurt al snel met een nederlaag besluiten. Door zeer snel spel van zijn tegenstander slaagde ondergetekende als invaller aan bord 4 erin om een puntje voor ons binnen te slepen. Ed van der Haak volgde met sterk spel dit goede voorbeeld.

Helaas kon Hans de Groot deze reeks niet voortzetten en konden wij onze 2e min bijschrijven. Richard Grannetia speelde een degelijke remise en bracht de tussenstand op 2½–2½. Na zijn jeugdige tegenstander op het belang van goed op het bord letten gewezen te hebben was het deze avond de beurt aan Willem Brandsma om een externe partij winnen af te sluiten!.

Met 1 punt voorsprong en nog 2 partijen gaande begon het er spannend uit te zien voor ons. Zou het dan toch kunnen gebeuren: 2 matches in 1 seizoen winnen? Peter Kaptein aan bord 2 speelde gedegen door en zijn tegenstander voelde zich gedwongen op te geven! De winst was binnen. Ab Högeman ten slotte moest na een lange strijd tegen zijn sterke tegenstandster in een nederlaag berusten. We konden nu met een winst van 3½–4½ naar Hillegom terug keren!

Vrijdag 15 april krijgen we weer een nieuwe kans tegen S.C. Aalsmeer 3.

Cas Grannetia

De Uil 2: slechts 1 minpuntje

Met 5 invallers speelden we onze laatste wedstrijd tegen KC 7. VIJF? Ja, alle mogelijke rampspoed overkwam de vaste spelers van dit zo succesvolle team, slechts 3 bleven hiervan bespaard: Jan van den Bergh (die graag tegen Richard Duijn had gespeeld, echter laatstgenoemde had kennelijk geen zin meer om voor spek en bonen te spelen), Cok Ippel (onze onvolprezen nestor) en Gerie Opgenhaffen. Jazeker, ook Gerie. Hij had af kunnen zeggen maar liep dan het risico dat Robert Oosting (van KC 7!) en of Frank Beverdam (van HWP 3), die beiden 5½ uit 6 hadden tot dan toe, hem als topscorer van onze klasse zouden voorbijstreven. Hij was toch al enigszins verontwaardigd (terecht) dat ik hem aan bord 2 had gezet, daarom werd hij gewisseld met Cok, zodat hij in elk geval wit zou hebben.

Ik weet niet of er nog een promotieplaats is voor de nummer 2 van onze klasse. In ieder geval had KC 7 de messen geslepen: men was niet bereid om partijen vooruit te laten spelen.

Het hoge percentage bestuurders bij onze invallers toont hun bereidheid om zich voor de vereniging in te zetten. Hulde! Ik had overigens nog vele anderen gevraagd om mee te doen, maar er rust kennelijk een vloek op vrijdag 1 april. Allereerst moest ik hen overtuigen dat het geen grap was. Als dank heb ik allen een zoen gegeven (in de vorm van een negerzoen; of mag je dat niet meer zeggen?).

Omdat we al kampioen waren wil ik volstaan met de positieve feiten:
- Gerie heeft zijn 100% score behouden! Hij speelde een fraaie partij. Zijn tegenstander liet hem met zijn dame op de 8e rij binnenkomen en dat bezegelde het zwarte lot. Gefeliciteerd, Gerie. Fantastisch!
- Jan Plomp speelde onverschrokken. Hij verloor weliswaar 2 pionnen, maar drong de zwarte dame in de hoek, waar na een blunder de slagen vielen. Hij bracht het eerste punt binnen.
- Henk Kramer en Jan van den Bergh speelden remise. Voor Jan was dit toch een mooie prestatie, want zijn tegenstander aan bord 1 was weliswaar niet Richard Duijn, maar uitgerekend Robert Oosting, de topscorer van KC 7.

Slechts 1 minpuntje: we verloren met 5-3. Gedetailleerde uitslagen:

1 R. Oosting - Jan van den Bergh ½-½   5 F. Schleicher - Jan Plomp 0-1
2 Y. van Kesteren - Cok Ippel 1-0   6 A. Vlug - André Beijk 1-0
3 T. Roosink - Gerie Opgenhaffen 0-1   7 A. Hennink - Sander van Delden 1-0
4 K. Knijft - Henk Kramer ½-½   8 A.J. Pots - Peter Kaptein 1-0

Jan Havenaar

Nipt verlies De Uil 3

De wedstrijd tegen Kennemer Combinatie 10 was belangrijk voor lijfsbehoud, voor beide teams. Bij winst zou ons team zo goed als veilig zijn en bij verlies blijft het peentjes zweten. Concurrent Santpoort 4 heeft nog een wedstrijd tegoed, deze wordt op 18 maart gespeeld tegen Assendelft, maar laatstgenoemd team is daarbij favoriet. Santpoort speelt daarna zijn laatste wedstrijd tegen de koploper. De Vennep 3 is al gedegradeerd. De kansen liggen dus goed. Maar eerst de wedstrijd tegen KC 10.

Er was voor de aanvang nog enige discussie over de bordbezetting, maar dat was snel opgelost. Ronald van der Linden verving aan bord 3 Joery Snapper. Al snel nam hij het initiatief en zette de tegenstander onder druk. Een slotcombinatie besliste de partij. Naast hem had Stefan Koek een goede stelling opgebouwd en trok ten aanval. Zwart kon die echter afweren en in de slotstelling was van voordeel geen sprake meer. Het werd remise.

De eerste tegenslag kwam aan bord 8. Tilly Vissers had de opening goed opgezet en kon met een afruil een pion winnen. Echter, die laatste handeling ontbrak, zodat de goede stelling wel behouden bleef, maar materiaalvoordeel ontbrak. E.e.a. kostte echter te veel tijd en de 36 zetten werden bij lange na niet gehaald.

Bij Marcel Bolhuis zijn we wel hartverscheurende stellingen gewend, maar zijn tegenstander lustte daar ook wel pap van. Zo ontspon zich een leuk duel met wisselende kansen. De slotstand leek gelijk en men besloot tot remise.

Aan bord 5 bracht Pim ons team weer op voorsprong. Hij had bewust op ruil van zware stukken gespeeld, zodat hij een eindspel had van loper tegen paard en een pion minder (!) De loper bleek sneller te kunnen happen dan het paard en toen dat paard gegeven moest worden voor een opgerukte vrijpion was het pleit beslecht.

Sander van Delden had de torens verdubbeld op de e-lijn en toen de lijnen geopend werden bleek dat een krachtig wapen: hij won een paard. Maar in plaats van te nemen met de dame koos hij voor de pion, waardoor wit in het centrum sterke dreigingen kreeg. Sander miste de juiste verdediging en verloor het veroverde stuk weer. Een witte pion op d6 besliste tenslotte de partij.

Sam Oosterveer voor een stuk een compensatie van 2 pionnen en hij leek daarmee weg te komen. Maar de tegenstander won 1 pion terug en wist de overgebleven witte stukken te ruilen, zodat een kansloos eindspel overbleef. Aan bord 2 ging de tegenstander van Nico van der Plas met de dame op stap en veroverde daarmee 2 pionnen. Compensatie voor wit was er niet en het wachten was op de beslissende klap van zwart. Iedereen die bij het bord stond te kijken kon achteraf aangeven hoe zwart in enkele zetten kon winnen. Echter de speler zelf zag het niet en men besloot uiteindelijk tot remise. Eindstand: 3½-4½.

De laatste wedstrijd is uit tegen Chess Society Zantvoort 2. Veel succes toegewenst.

Jan Havenaar

Uil 1 spaart Kijk Uit

Hillegom toonde zich deze keer een betere gastheer voor zijn vrienden uit IJmuiden dan 2 jaar geleden.
De 7½ – ½ was een beschamende vertoning, die -hoe jammer- Kijk Uit uiteindelijk zelfs deed degraderen op bordpunten. Zaterdag 12 maart konden wij het onbehoorlijke gedrag goedmaken, maar zoals u begrijpt de 2 matchpunten wilden wij toch niet laten liggen. De overwinning is dan ook geen moment in gevaar geweest. Gepakt en gezakt met een bakje koffie en weer zo’n heerlijk koekje van barkeeper en Feijenoord fan (nobody is perfect) Ton Sneeuw sr. werden de schaakstukken naar prettige oorden verplaatst.

Ad Reijneveld had de winst alweer voor het grijpen, maar schrok van snoodaard Jan Havenaar die pardoes het eerste punt binnen prikte. De 2-0 kwam er niet. Iedereen zag de winnende zet Ld2. Niet Ad en het werd remise. Lang stond de 1½-½ op het scorebord met weinig vuiltjes in de lucht of het moest de tijdnood van Jerry zijn. Hij stond niet slecht, maar uiteindelijke kwam hij toch tijd tekort.

Daar stonden degelijke overwinningen van Jan Vreeburg en Edwin Heemskerk tegenover. Edwin speelde tegen Sebastiaan van Westerop, wiens vrouw op bevallen stond. Hij wist niet of het een jongen of een meisje zou worden, maar wèl een schaker. Zo kan Kijk Uit eindelijk weer eens een talent tegemoet zien. Moet hij of zij natuurlijk wel beter schaken dan vaderlief vandaag.

Rob leed een tactische nederlaag. Onder het mom: als ik toch een keer verlies dan maar als het team wint. Fred aapte Ad na. Opnieuw lag de winst voor het opscheppen. Het halfje was niettemin welkom. Zodoende kon ook Henny in gewonnen stand het laatste halfje binnenbrengen.

De Uil 1 – Kijk Uit 1: 4½ -3½

Ad Reijneveld

De Uil 2 kampioen!

Het slot van de competitie beloofde spannend te worden, maar door gunstige uitslagen kwam de ontknoping eerder dan verwacht. Met twee punten voorsprong op KC 7 en drie op HWP 3 werd de voorlaatste ronde gespeeld. Vooraf kon beredeneerd worden dat onze wedstrijd tegen HWP minder van belang was, omdat we zelfs bij verlies alles nog in eigen hand hadden. KC 7 speelde echter op maandag al tegen Excelsior 1 en dat werd 4-4. Dat betekende dat we bij winst het kampioenschap al binnenhadden.

Het ging dinsdag tegen HWP echter zeker niet van een leien dakje. Op 2 borden dreigde het al snel mis te gaan: Dick Roosa verloor een stuk en Jacob van Aalst verloor door een onbesuisd c7-c5 de verzwakte pion op d6. Echter, Dick kreeg nog 2 pionnen voor het stuk en bij Jacob meende de tegenstander dat hij wel een toren kon offeren op g7. De aanval sloeg echter niet door en hoewel wit het initiatief een lange tijd hield kon uiteindelijk toch worden afgewikkeld naar een eindspel met een kwaliteit meer. Even leek het erop dat wit met pat weg zou komen, maar Jacob zag de juiste winstweg en won. Dick zette een aanval op en wit kon alles maar ternauwernood keepen, maar wit won uiteindelijk door een open g-lijn en een over het hoofd gezien paardschaakje op f7.

Het volledige middenrif van ons team kwam niet verder dan remise. Jan van den Bergh leek een gunstig toreneindspel te krijgen, maar zwart behandelde dat veel beter, behalve aan het eind. Een gewonnen stand kon door 1 verkeerde zet remise gegeven worden. Jan de Jong leek vanuit een rustige opening een klein voordeeltje te hebben, maar het evenwicht werd eigenlijk nergens verbroken. Cok Ippel speelde met het paardenpaar tegen het loperpaar, voorwaar geen makkelijke opgave. Door een pion te geven kon de sterkste loper voor een paard worden geruild en in de daaruit ontstane stelling kon zwart weinig uitrichten, zodat tot remise werd besloten. Richard Copier speelde (weer) als langste. In een Koningsgambiet kon hij de pluspion behouden. Echter in het middenspel werd die pion weer weggegeven. Een aanval van wit werd met een tegenaanval beantwoord en toen de kruitdampen opgetrokken waren bleef een gelijkstaand toreneindspel over.

Het verschil werd gemaakt door de topscorers van ons team, Gerie Opgenhaffen en Theo Bakker. Theo wist in een ogenschijnlijk eenvoudige stelling de tegenstander onder druk te zetten. Die bezweek tenslotte onder die druk en verloor een stuk. De winst kon toen vrij snel binnengehaald worden. Gerie sloeg speculatief in op c7. Zijn tegenstander weerlegde die manoeuvre niet maar zette een koningsaanval op. Gerie verdedigde beheerst en incasseerde terloops het aangeboden materiaal. Met zijn overwinning staat hij nog steeds op een 100% score. Fantastisch! Maar de score van Theo mag er ook zijn: ongeslagen met 5 uit 6 aan bord 1!

De laatste wedstrijd, tegen KC 7, is voor ons niet meer van belang. Wellicht wil KC 7 nog boven de rivalen van HWP eindigen. Ze staan daar nu 2 punten op voor, zodat een gelijkspel of overwinning tegen ons hen goed uitkomt. Gedetailleerde uitslag: 

1 Ben de Jong - Theo Bakker 0-1   5 Hendrik Jan Gabriëls - Cok Ippel ½-½
2 Willem Mook - Dick Roosa 1-0   6 Frank Beverdam - Richard Copier ½-½
3 Allard Ligteringen - Jan van den Bergh ½-½   7 René Schulenberg - Gerie Opgenhaffen 0-1
4 Cees Visser - Jan de Jong ½-½   8 Koos Stolk - Jacob van Aalst 0-1

Jan Havenaar

De Uil 3 genereus in Haarlem

De Uil 3 heeft dinsdag 15 februari tegen HWP 5 in Haarlem niet bepaald optimaal gepresteerd. Vier spelers konden door omstandigheden niet aanwezig zijn. Voordeel was wèl dat aan het eerste bord een herboren Ronald viel waar te nemen en aan bord 8 een nieuw talent opstond. Verder waren 2 ouwe taaien bereid gevonden de opengevallen plaatsen in te nemen. Ab Högemann en Jan Plomp. Het zijn uitstekende schakers zo u weet, maar niet met zwart en wit. Ab is een klasse apart met wit en Jan met zwart.

Wie schetst mijn verbazing dat ik Ab aan bord zes zag met zwart en Jan aan zeven met wit. Even later stonden bij Jan de stukken al weer in de beginstand. Op inventieve wijze bracht hij een oplossing in het probleemschaakvraagstuk “hoe geef je zo snel mogelijk zo veel mogelijk stukken weg ?”. Ab stak hem naar de Kroon door al na 7 zetten een loper in te leveren. Gelukkig stonden daar een paar heerlijke bitterballen tegenover. Hoe bitter de nullen des te beter de ballen, zullen we maar zeggen.

Sander voelde zich geïnspireerd door het weggeefschaak van zijn buren. Ik zag een het staaltje goedertierenheid waar een barmhartige Samaritaan zich niet voor zou schamen. Op het laatst bracht hij zijn geheel verbouwereerde tegenstander volledig van de wijs door ook nog eens een drankje aan te bieden. Een klap voor zijn kop was toch wel het minste dat de te aardige, vers getatoeëerde, Sander hem had moeten geven, na al het materiaal dat hem was ontstolen. Even dacht ik nog dat de onthutste Wittepaarder ons een puntje wilde terugdoen, onder het motto “nu jullie ook iets”. Maar nee hoor. Tussenstand 3-0.

Was hiermee de strijd gestreden? Ik dacht het niet. Pim speelde een partij om in te lijsten; en passant de Panov- variant met Lg4 weerleggend. Schitterend om te zien. Een fraai mozaïek van stukkenspel. Besloten met een dodelijke combinatie. Ronald stond een pion voor en ook Stefan speelde weer eens als een grootmeester. De stelling van Nico was dicht, maar zijn koning stond in het midden. Helaas wist de witspeler de stelling te openen en daarmee werd het pleit beslecht, omdat Ronald en Stefan hun voordeel net niet in winst konden omzetten. Ook invaller Richard won niet, maar verdient wèl een groot compliment voor de manier waarop hij een bedenkelijk middenspel in een goed eindspel wist om te toveren.

Ten slotte wil ik de falende teamleider van dit derde en het eerste toch nog een pluim op de hoed geven voor zijn zege tegen Heemstede een dag eerder. Inderdaad, laat ik met een goed bericht besluiten. De Uil is door naar de volgende ronde van de NHSB-Beker.

HWP 5 - De Uil 3 5,5 – 2,5

Ad Reijneveld

Ups en Downs voor de Uil 5

Maandag 31 januari konden we eindelijk onze uitgestelde partij tegen de Wijker Toren 5 spelen. Door het niet voltallig opkomen van de tegenstander was het eerste punt aan bord 1 al binnen. Ook aan sommige borden zag het er al snel goed uit. Hans de Groot stond ver voor en Richard Grannetia had een opmerkelijk ver opgerukte pion op de koningsvleugel, waarmee hij zijn tegenstander in bedwang hield.

Bij Richard Nigten waren er daarentegen tactische verwikkelingen op de koningsvleugel die volgens hem zelf onder de noemer blunders gerangschikt kunnen worden. Richard moest na een snel eindspel in een nederlaag berusten. Ook Willem Brandsma stond er minder gunstig voor met een opgesloten loper tegen een vrij paard. Gelukkig slaagde Richard Grannetia erin na een gedurfd offer zijn tegenstander onder dusdanige druk te brengen dat wij weer een winstpunt konden noteren.

Ab Högemann speelde nog even door na een remise aanbod van zijn tegenstander maar sloot later toch maar remise. Na veel denktijd gebruikt te hebben en erg stil geweest zijn moest Willem Brandsma het helaas opgeven tegen zijn jeugdige tegenstander.

De stand was nu 2 ½– 2 ½ ook Ed van der Haak en Piet van Schie kwamen remise overeen met hun tegenstanders en brachten de tussenstand op 3 ½ - 3 ½. Hans de Groot stond nog steeds flink voor maar nam rustig de tijd. Zou het dan toch gaan gebeuren, onze eerste overwinning in bijna 2 jaar?

Hans de Groot speelde zijn voorsprong koelbloedig uit en zorgde voor onze eerste match overwinning sinds lange tijd!!

Op vrijdag 4 februari dezelfde week werd de 4e ronde echter een heel ander verhaal. Door 2 afzeggingen in deze week moesten we al met een man minder naar IJmuiden vertrekken. Het pluspunt deze avond was de traktatie van Hans de Groot ter ere van onze overwinning tegen de Wijker Toren.

Ondergetekende viel aan bord 2 in, verder werd bord 6 door ondertal van ons een reglementaire overwinning voor het sterke Kijk Uit 2 team. De eer van de Uil 5 werd tenslotte gered door een remise van Richard Grannetia aan bord 8. Met een zware nederlaag van 7½ - ½ op zak konden we dus naar Hillegom terug keren.

Maandag 28 februari krijgen we weer een nieuwe kans tegen Kennemer Combinatie 11.

Cas Grannetia

Pas op de plaats De Uil 1

Zaterdag 12 februari speelde de Uil 1 tegen Aalsmeer in de Hoeksteen vier tegen vier. Dit nu –en ik zeg dit niet gauw- had net zo goed andersom kunnen zijn. Gewonnen stellingen gingen verloren en verloren stellingen gingen gewonnen. Het was een dolle boel en zelfs wedstrijdleider Sander van Delden moest er met de reglementen aan de pas komen om een punt voor de Uil te incasseren.

Het bontst maakte kopman Ad Reijneveld het weer. Zo u dacht dat zijn blunders tegen Jonkman en Spruit niet te overtreffen waren dan heeft u het mis. Na een zetje of twintig had hij de winnende zetten voor het uitkiezen. Ook het torenoffer Txc3 was goed. Niet echter de “pointe” Dxa2, want talent Vos sloeg deze Dame met de Koning en in plaats van 1-0 stond het 0-1. Terecht merkte iemand later tijdens de afsluitende maaltijd op of ik voortaan zo vriendelijk wil zijn dit soort grappen alleen voor mijn eigen partijen te bewaren. Het gedupeerde team zat met de gebakken peren.

Niet veel later werd het ook nog 0-2. Henny rokeerde lang tegen de storm in en daar was het geen houden meer aan. Daarbij gaven de resterende standen weinig reden tot optimisme. Edwin, Rob en Fred stonden gelijk; Jerry een pion achter; Jan Havenaar positioneel slecht en Jan Vreeburg dubieus. Bij Jan V. zijn de kansen niet gekeerd, maar Jan H. toverde weer 1 van zijn bekende barbatrucs te voorschijn. Zo werd het 1-3.

Ondertussen had Fred een pion geofferd om kansen te creëren en Jerry bracht met venijnige dreigzetjes tegenstander Willem Hensbergen in tijdnood. Dan het wonder. Jerry bood een toren aan. Willem sloeg verkeerd en het was mat en 2-3. Het deed mij denken aan de partij van Jerry enkele dagen eerder tegen dammer Joost van Hal. Ogenschijnlijk stond Joost een aantal schijven vóór, maar toen de kruitdampen waren opgetrokken kon hij opgeven. In deze match Leithen tegen De Zwarte Pion zag ik ook onze Fred opponent Hak in de pan hakken. Dat belooft wat voor zaterdag. Het pionoffer was creatief, dat wel, het punt was voor Aalsmeer. Zo werd het 3-4, omdat onze Rob in de tussentijd op de digitale klok had gewonnen. Beide spelers hadden de zetten niet gehaald, maar aantoonbaar was dat zwart deze eerder had overschreden. En dàt telt wist notaris van Delden vast te stellen. Bij de oude klokken zou het remise zijn geweest. Een verdiende winst, want Rob stond in de slotstand een toren voor.

Ten slotte de man van de wedstrijd: Edwin Heemskerk. Hij had het aangekondigd. Wij hadden nog iets van hem tegoed. Op het juiste moment heeft hij gepiekt en omringd door een horde toeschouwers bleef hij koel en wist zijn initiatiefrijke partij tot een goed einde te brengen.

De Uil 1 – Aalmeer 1: 4-4

Ad Reijneveld

De Uil 2: Gerie handhaaft zijn 100% score!

De laatste 3 ronden zijn de ronden van de waarheid. Dat geldt vooral voor De Uil 2, want de door ons verslagen tegenstanders staan op de laatste 4 plaatsen. De resterende tegenstanders: Excelsior 1 (op 2 punten achterstand), HWP 3 (3 punten achterstand) en KC 7 (2 punten achterstand). Alle reden dus om alert te blijven. Excelsior ontvingen we in onze laatste thuiswedstrijd. KC 7 had de vrijdag ervoor al gespeeld en gewonnen van KC 6. Opmerkelijk, je mag verwachten dat het hogere team zou winnen, maar bij KC ligt dat totaal anders. Hier spreekt men (bij de NHSB) van bloedgroepen. Lijkt mij bloedlink, wellicht kan men elkaars bloed daar wel drinken. Afijn, in het geval dat Excelsior van ons zou winnen met 5-3, dan stonden na deze ronde 3 teams op kop met hetzelfde aantal punten EN bordpunten. Het mocht echter niet zo zijn.

Richard was wat verlaat. Niet getreurd, dan speel je wat sneller. Misschien wat te snel? Hij was wel als eerste klaar. Met een beetje meer concentratie had er meer in gezeten dan verlies.

Bij Dick kwam een rustige variant van het Frans op het bord. Dat gaf hem echter te weinig kansen. Een paardoffer kostte hem de kleine kwaliteit, maar zijn tegenstander durfde dat niet verder te spelen en bood remise aan. Omdat Dick de winst ook niet zo een-twee-drie zag zitten werd de remise aangenomen. Enkele borden stonden toen al wel goed, waarbij die van Nico. Vanuit de opening (1.Pc3!) had hij zijn tegenstander (Martin Herruer, vorige eeuw nog jarenlang lid van De Uil) uit zijn tent gelokt en een toren op a8 gewonnen. Martin zette met dame, paard, toren en pion een tegenaanval in, maar Nico kon onder teruggave van 1 pion zijn koning in veiligheid brengen en de winst binnenhalen.

Het volgende punt kwam van Theo die een merkwaardige stukopstelling van wit op de koningsvleugel simpel kon afstraffen met een aanval over de f-lijn.

Jan de Jong had in Arend “Charlie” Zwemstra een oude vos als tegenstander die zijn trucs nog niet verleerd had. Jan had een goede positie opgebouwd, maar Charlie wist met een venijnige combinatie een pion te winnen. Echter, Jan had een gevaarlijk opgerukte a-pion. Er kwam een eindspel op bord van toren en 3 pionnen tegen loper en 5 pionnen. Jan zag hier geen winst in en Charlie wist zeker dat hij dit niet zou winnen en dus werd tot remise besloten.

De gelijkmaker kwam op het bord van Jan van den Bergh, die na een tamme opening moest toezien hoe zijn tegenstander alle aanvalslijnen in handen kreeg. Na stukverlies werd nog een tijdje doorgespeeld, maar de uitslag stond vast.

De laatste 2 borden stonden echter riant. Gerie speelde de Siciliaanse Draak, liet echter na te rokeren en toen zijn aanval stokte bleef hij een pion achter. Snel werden echter de overgebleven stukken in stelling gebracht en na een sluw pionoffer kon hij een stuk incasseren. In het eindspel kon hij zijn pionnen met rente terugwinnen, waarna zijn tegenstander de strijd staakte. Hiermee behield Gerie zijn 100% score (5 uit 5!).

Cok had tegen de openingsopzet (1.Pc3!) een tijdje moeten verdedigen, maar toen wit zijn hand overspeelde greep hij zijn kans en won een stuk. In het vervolg speelde hij zeer passief. Zijn overgebleven paard (toch vaak het paradepaardje in zijn spel) bleef als voor dood liggen op g7. Pas in tijdnood van de tegenstander veerde hij weer op en won nog een stuk. Met 2 stukken en toren tegen toren en 2 pionnen leek de winst simpel. Echter 1 pion werd niet veroverd en dat moest Cok bekopen met een stuk. Het andere stuk werd in de slotfase gewoon weggegeven en voordat hij zijn laatste toren kon weggeven werd tot remise besloten. De golfmiddag had zijn tol geëist…

De eerste van de 3 hobbels was genomen: 4½ - 3½. De volgende is op 8 maart, Uit tegen HWP 3.

Jan Havenaar

De Uil 3 en gezelligheid kent geen tijd;
the continuing story

Maandag 10 januari was het resultaat onderschikt aan de kroketten, de biertjes en het doorgeefschaak na afloop.
Met Sander tot het laatste moment en taxi Ad naar Elsbroek.
Met Marcel tot moeder Loes met de taxi naar Heemstede.
Met Pim. Hij kan het. Het was 00.30, maar ‘s morgens weer vroeg op.
Met Stefan; altijd gezellig.
Met Nico tot dochter Jacinta met de taxi naar Lisse.
Met Tilly. Geweldig dat zij ons toch ging aanmoedigen, ondanks een griepje onder de leden.
Met Ronald. Hij komt er weer aan.
Met Sam. Scoort altijd, soms met het hoofd.
Met Joery. Laat je niet in de steek.
Joery was er weer bij. Bij het zaalvoetbal. Met een nieuwe maat afgelopen vrijdag. Zo deden we weer leuk meer met de bal.

Winnen zat er echter niet in. Ook niet op het schaakbord. In de opening ging het mis, daarna eigenlijk ook. Van wie heeft hij vroeger schaakles gehad? Deze persoon moet ik eens aan de tand voelen. Sam scoorde. Ik heb niet gezien hoe, maar vanuit een gelijke stelling toch een welkom punt. Dat was hard nodig gezien de hallucinaties bij Stefan en Ronald, zodat de puike partij van Marcel ons niet op voorsprong bracht.

Nico stond niet slecht, maar een winst was lastig. Pim speelde gedegen; een remise heeft er zeker in gezeten. En dan toch wel weer de partij van de avond. Sander himself. Wat heeft daar veel ingezeten. Ik zag veel mooie zetten voor hem. Feit is dat hij dit fraais toch maar mooi zelf op het bord heeft kunnen brengen. Daar doet het uiteindelijke resultaat niets aan af. De Uil 3 gaat door.

Immers gezelligheid kent geen tijd.

De Uil 3 – Assendelft 1: 2½ – 5½

Ad Reijneveld

De Uil 4 heeft het zwaar.

Maandag 10 januari is weer zo’n avond om nooit meer te vergeten.: eerst was ondergetekende z’n kabeltje van de Tom Tom kwijt (wat niet waar was); daarna reden zij ook nog eigenwijs verkeerd en kwamen Gerard D. en Andre B. nog later aan. Maar goed, om 20.30 uur zaten alle spelers achter de borden en konden de gevechten beginnen.

Het is inmiddels 21.35 uur en er gebeurt nog niet zo veel bijzonders. Ik heb dit nog maar net opgeschreven of aan bord 1 (Andre) gaan de dames er af en wordt het een eindspel zonder dat iemand een houtje meer heeft. Twintig minuten later is het dan ook remise. Enige tijd later zie ik bij Piet M. (bord 6) een paardvork op twee torens verschijnen en kon de tegenstander van Piet (bord 6) opgeven.

Direct daarna geeft Pim (bord 3) z’n dame weg en mistroostig geeft hij op; hiermee is de stand weer in evenwicht. Na enige tijd wint Peter de Haas (bord 8) doordat zijn tegenstander het nutteloos vond om nog verder door te schaken en stonden we 1 bordpunt voor op onze tegenstanders. Omdat het op dat moment nog niet duidelijk was hoe alles verder zou verlopen, adviseerde ik Kick om door te spelen (hij wilde remise aanbieden). Dat had ik beter niet kunnen doen want even daarna overzag Kick een pionnenvorkje en kon hij opgeven. (nu staat het weer gelijk).

Alle ogen waren toen gericht op Gerard D. (bord 2), Anton W. (bord 5) en Jan P.(bord7). Jan P. gooit 3 pionnen (op de f, g en h-lijn) in de strijd en met nauwkeurig spel weet hij zijn tegenstander te overmeesteren. Helaas voor Anton gaat het mis: hij gaf halverwege de partij zoveel pionnen weg waardoor hij in de eindstrijd moest buigen voor zijn tegenstander. Dan als klap op de vuurpijl kwam (door zetherhaling) van Gerard D. alsnog het laatste halve puntje binnen waardoor de eindstand op 4 – 4 kwam.

Allen weer heel erg bedankt voor jullie bijdrage en met goede moed weer verder.

Gerard van Pruissen

De Uil 1 door oog van de naald.

In het begin ging het crescendo, maar aan het eind was het toch weer peentjes zweten. In het denksportcentrum Spaerne waar het vlaggeschip van de Uil Kennemer Combinatie 5 simpel beentje dacht te lichten. We waren compleet op Cok na. Vanwege familiaire beslommeringen -een broer was 50 jaar getrouwd- liet hij verstek gaan. Niet dat hij meespeelt of teamleider is; het zijn de priemende ogen die ons tot de betere zetten dwingen. Van opgeven kan geen sprake zijn.

De hallucinatie van Edwin lag in het verlengde van de absentie van Cok. Bij Rob was de muziek uit de stelling en zo hadden we pas een ½ punt binnen. Gelukkig scoren onze youngsters op het vlak van de liefde wel volle punten. De overige 6 partijen zagen er niettemin veelbelovend uit. Jan Havenaar was tactisch gewisseld met Fred, om de gevaarlijke Wes Galekop te ontlopen, die overigens niet meedeed. Op een gegeven moment viel hij met Ld7 en Dc8 pion h3 aan met een paard op h4. Kh2 leek mij logisch. Niet voor wit en weldra stond Jan een sloot pionnen voor en was het 1½ - 1½.

Dan de andere Jan. Ook hier geen klachten. Een pionnetje op d5 werd verorberd en de afwikkeling naar het eindspel betekende 1½ – 2½ voor ons. Ondertussen was ik Aad de Bruijn tegen gekomen in het centrum, waar 7 bondswedstrijden plaatsvonden van KC en HWP. Aad verklapte dat hij de spelstijl van Jerry Bey tijdens de Voges open zo had bewonderd. Steeds een goede, rustige zet, de stelling onder controle, niet overdreven spectaculair. Ga dan nu maar eens naar zijn bord kijken, zei ik tegen Aad. Hij heeft er net 2 stukken tegenaan gegooid. Ik hoop geniaal, maar iets boven mijn pet. Een man met vertrouwen scoort en het was 1½ – 3½.

Hennie was in de opening ook flink van leer getrokken en miste een mat, te beginnen met Lg5 schaak. Het eindspel was lastig en niet te houden (2½- 3½). Ook dit moet aan de absentie van Cok gelegen hebben, anders valt dit echec niet te verklaren. Dan de klunzen Ad en Fred. Laat ik met het goede nieuws beginnen. Ze speelden allebei remise en daarmee was de winst binnen (3½ – 4½).

Goede stellingen werden echter verprutst en met name onze bord 2 speler ging door het oog van de naald. Roy Schimmel, 1 van de slechts 3 aanwezige Hillegommers, speelde zijn pluspion foutief naar b7 in het toreneindspel en opgelucht tekende ik daarna snel voor de 2 matchpunten op het formulier van wedstrijdleider Joost Jansen.

KC 5 - De Uil 1: 3½ -4½

Ad Reijneveld

Tweede Ronde De Uil 5

Dinsdag 16 november kon De Uil 5 aan de tweede wedstrijd van dit seizoen beginnen. Helaas was Willem Brandsma verhinderd voor deze wedstrijd tegen HWP 8 in de prestigieuze Sociëteit Vereeniging maar Aad Vledder was weer als vanouds een enthousiaste invaller.

Van te voren waren er al diverse oproepen aan het adres van Peter Kaptein om het niet te laat te maken. Hans de Groot aan bord 7 had in ieder geval een tegenstander die in het begin langer dacht. De eerste uitslag was aan bord 1 voor Ab Högeman ondanks de veelvuldige afwezigheid van zijn tegenstander slaagde hij erin een remise uit deze volgens het boekje (lees Fritz) gespeelde partij te slepen.

Hierna was het weer Richard Grannetia die het eerste winstpunt voor ons kon noteren toen zijn tegenstander eindelijk opgaf. Na zeer zware druk op zijn koningsvleugel slaagde Aad Vledder aan bord 2 er in om nog een half puntje binnen te slepen. Ook Piet van Schie kwam remise overeen met zijn tegenstander.

Helaas moest Peter Kaptein aan bord 3, na een lange strijd zonder veel perspectief, in een nederlaag berusten. Ed van der Haak kon echter weer een winstpunt voor ons noteren.

Vervolgens koos ook Richard Nigten de zekerheid van een remise. De stand werd nu 3-4 in ons voordeel. Helaas zag het er bij onze laatste partij van Hans de Groot aan bord 7 niet hoopgevend uit. Hans deed nog zijn uiterste best om in een tumultueuze tijdnoodfase een punt binnen te slepen. Helaas lukte dit niet en konden we onze tweede nederlaag noteren.

De eindstand werd nu 4-4 en helaas moeten we nog steeds wachten op een overwinning met bijbehorende traktatie.

Hiervoor hebben we in week 5 van het nieuwe jaar 2011 alle kans, want dan spelen we op maandag 31 januari onze (thuis)inhaalwedstrijd tegen de Wijker Toren 5 en op vrijdag 4 februari een uitwedstijd tegen Kijk Uit 2.

Cas Grannetia

De Uil 2 wint ook van Hoofddorp 1

De vierde ronde bracht ons tegen Hoofddorp 1, tot dan toe puntloos. Richard Copier had afgemeld, voor hem speelde Marcel Bolhuis mee.

Na ruim een uur spelen zag het er nog niet zo florissant uit: Aan bord 1 waren de dames geruild en de positie oogde gelijk. Aan bord 2 had wit een ruimtelijk overwicht, maar deed daar niet veel mee. Aan bord 3 had zwart het initiatief, evenals wit aan bord 4. Aan bord 5 zette wit alles op alles om f2-f4 te spelen en zwart kon dat eenvoudig verhinderen. Aan bord 6 werd een pion verloren, later nog 1, en aan bord 8 kwam zwart in de problemen toen wit uitzicht had op een koningsaanval. Het enige lichtpuntje was bord 7, waar Gerie de a-lijn had veroverd en iets beter stond.

Aan bord 8 leek het snel mis te gaan toen wit 2 centrumpionnen won en zwart voor een kansloos eindspel koos. Maar de eerste meevaller kwam aan bord 6. Met 2 pionnen achter werd de koningsstelling van wit belaagd. Toen de witte koning een verkeerd vluchtveld koos sloeg Marcel toe en voordat hij de witte dame won gaf wit op.

Aan bord 8 kwam de tweede verrassing. Jacob van Aalst had zijn beide pionnen teruggewonnen en na 35.c3-c4 was de volgende stelling ontstaan:

Jacob van Aalst

Als zwart de pion slaat haalt wit eenvoudig een dame. Maar na 35…b5-b4! zijn de rollen omgedraaid: zwart komt eerst met promotie van de b-pion. De partij ging als volgt verder: 36.c5 a4! 37.c6 axb3+ 38.Kd2 b2 39.c7 b1D 40.c8D. Later werd ook de witte g-pion gewonnen en de dames geruild waarna wit opgaf.

Jan van den Bergh verloor in hopeloze stelling een pion, zwart kon op zijn gemak een slotaanval inzetten, waardoor onze voorsprong slonk naar 1-2.

Theo Bakker had inmiddels de kleine kwaliteit gewonnen (loper en paard voor een toren) en kon zijn pionnenmeerderheid op de damevleugel te gelde brengen en hiermee werd onze voorprong weer vergroot: 1-3.

Bij Jan de Jong was het mis gegaan, een vol stuk ging verloren. Hij kon echter twee stukken terugwinnen voor een toren, zodat de achterstand een kwaliteit was. Met een paar dreigende dameschaakjes dwong hij remise af.

Gerie Opgenhaffen had in een dichte stelling toch nog een gaatje kunnen maken om zijn koning naar vijandelijk terrein te manoeuvreren en daarmee kon beslissend materiaal gewonnen worden.

Cok Ippel kon het niet nalaten om te offeren. Hij gaf een stuk tegen een pion op h6 en dreigde op zeker moment mat. Dit kon alleen verhinderd worden door teruggave van het stuk, waarna wit geen voordeel meer had. Het pionneneindspel leek met een dubbelpion “tricky”, er ging inderdaad een pion verloren, maar dit bleek onvoldoende voor de winst. Met deze remise kwam de stand op 2-5.

Alleen bord 2 was nog aan het spelen, hier had Dick Roosa een goede stelling opgebouwd tegen Jan Los. In tijdnood gaf wit een stuk voor 2 pionnen en dit bracht Dick zo van zijn stuk dat hij een paard en een toren weggaf voor 1 pion. Met het overgebleven materiaal kon wit hem mat zetten, zodat de eindstand werd: 3-5.

Omdat HWP 3 gelijk speelde tegen Aalsmeer 2 bedraagt onze voorsprong nu 3 punten. Dit is echter tijdelijk, omdat er nog 2 wedstrijden in deze ronde gespeeld moeten worden. Maar hoe die ook verlopen, we blijven minimaal 2 punten “los”.

Jan Havenaar

De Uil 1 wint dankzij Rob Warmerdam

Sander en Rob stalen de show in het prachtige lokaaltje van de Maartenskerk, waar wij bij wijze van uitzondering waren beland.

Ruimte, rust en de zegen van boven. Dat kon niet mis gaan. Wel voor onze vrienden uit Heemstede, die met smarten enige tijd moesten wachten op de aanvulling uit Bloemendaal. Zij waren de weg kwijtgeraakt. Teamleider Anne Brandsma werd er niet vrolijk van. Het kostte tijd en van drank aanbieden is niet veel gekomen. Hij leek Hulsman wel. De legendarische fietsenmaker en oud-kampioen, die maar al te graag kroketten van Oom Willem aannam, maar zelf iets uitdelen. Ho maar.

Goed. Sander dus. Hij zette de trend voor deze onvergetelijke middag door met een gewiekste witz ons te laten schuddebuiken. “De eerste consumptie is voor de tegenstander”. We kunnen het wel dromen. Doch: “ er is op zolder maar 1 analyse tafel, dus zorg dat je snel klaar bent, dan ben je de eerste”. Die kenden we nog niet. Het was Henny, die zich dit buitenkansje niet liet ontnemen. Na overleg en toestemming van de weinig wakkere teamleider was het eerste halve punt binnen.

Vlak daarop een mazzeltje. Jan Vreeburg kreeg een toren in de schoot geworpen. Het signaal voor de nog niet uitgeslapen schrijver dezes een remise aanbod aan te nemen. Ook al omdat Fred goed en andere Jan gewonnen stond. Jan kreeg later het volle pond en de man, die bij het Hillegoms Open de sterren van de hemel speelt -Jerry Bey- voegde daar nog een halfje aan toe.

Een soepele teamwinst lag in het verschiet met een –op het oog- potremise stelling bij Edwin en een prettig stellingsbeeld bij Rob. Toen kwamen er toch nog een paar kinken in de kabel. Routinier Ron van de Ende toverde plots een matje uit de hoge hoed en Fred…… Ja Fred. Daarover wil ik in de Nederlandse taal niet veel woorden aan vuil maken. Ik beperk mij tot: het werd remise en voor nadere details moet ik u verwijzen naar de laatste druk van het boekwerk “Von Randers. Die Gesammelten”. Dit bedoel ik niet kwaad. We blijven vrienden.

Ik kom nu over Rob te spreken en dat doet mij toch erg veel vreugd. Weliswaar was ik zo verstandig mij af te zonderen op het moment suprême, maar dat mocht de pret niet drukken toen glunderende uilen mij -na een rondje winkelcentrum Hillegom- de einduitslag wisten mede te delen. Rob redde het team door uitgekookt een eindspelletje te winnen van 2 verbonden pionnen en een paard tegen loper en 2 verre pionnen tegen good old Erwin Hoogenes.

Tot slot is er dank aan Ton Sneeuw voor de bediening en aan de familie van Lierop, die ons de fraaie schaaklocatie hadden toevertrouwd.

De Uil 1 – KC 4: 5-3

Ad Reijneveld

Invallers winnen voor de Uil 3

Uit tegen het jeugdteam Santpoort 4 hadden we 4 invallers nodig. Geen probleem bij zo’n grote club als de onze. De kandidaten stonden in rijen van drie opgesteld. Ik noem onze gewaardeerde webmaster Richard Nigten. Iedere keer weet hij toch weer de verslagen van schrijver dezes zonder censuur te plaatsen. Ik kan dan ook rustig vermelden dat hij naar vermogen heeft gepresteerd. Uiteindelijk was het toreneindspel niet te houden.

De Richard van de beroemde familie Grannetia deed zijn naam eer aan en gaf zijn piepjonge opponent geen kans. In het basisteam kan ik hem niet opstellen, omdat hij niet kan zaalvoetballen, maar deze avond scoorde hij een fraai doelpunt. Ron van der Linden speelde alsof hij Ronald van der Linden was. In de interne competitie heeft hij reeds menigmaal zijn visitekaartje afgegeven en ook deze avond leverde hij een fraaie partij af. Dat betekende het vierde punt, zodat Bert Engelberts net als zijn dochter de vorige keer voor de Uil 3 het winnende halfje mocht binnen brengen.

Wat deed de vaste kern wilt u weten? Onze jonge garde bleek minimaal 2 keer zo oud als de andere kant van de tafel en dat ging ze niet in de koude kleren zitten. Ontsnapt aan het winterse weer was het slechts Opa Sander die zijn goede vorm deze keer niet voor de Hillegommer Open had bewaard en een vol punt scoorde. Opa Marcel kon het tempo van Dave Looijer niet bijbenen. Remise heeft er ingezeten, maar niet meer in de slotstelling.

Bij de oudjes Pim en Stefan werd het remise door zetten herhaling. Halfjes, die wij goed konden gebruiken. Al met al was het gezellige avond met vader Looijer en vader Haver van de enthousiaste schaakclub Santpoort, die wij het beste gunnen en waar wij ook enigszins jaloers op zijn aangaande het succes van hun jeugdafdeling.

Eindstand 3½-4½ voor de Uil 3.

Volgende keer maandag 10 januari in het nieuwe jaar tegen een nieuwe tegenstander Assendelft. Het bestaat.

Ad Reijneveld

De Uil 2 koploper.

Na de overwinning op Kennemer Combinatie 6 is De Uil 2 koploper in de 2e klasse D van de Noordhollandse Schaakbond. De overwinning was minimaal, 4½-3½, maar de matchpunten tellen.

Het eerste uur gaf KC ons goed partij, de openingsfouten kwamen aan beide zijden: aan bord 7 kreeg Gerie een pion kado van Frank Otten, aan bord 5 gaf Cok een pion weg. Aan andere borden werd voorzichtig gespeeld. De eerste die klaar was, was Theo, de remise getuigde van een wederzijds groot respect. Bij Richard werden in rap tempo stukken geruild en er kwam een eindspel met ongelijke lopers, zonder winstkansen, dus werd het remise. Even daarvoor had Jacob ook al remise aangeboden gekregen, maar dat had niets met een gelijke stelling te maken. Zijn tegenstander had een pion doorgeschoven naar f4 en wit meende met g2-g3 zijn koningsstelling tot een vergiet te moeten maken. Zwart verzuimde een toren te winnen, maar zadelde wit wel op met een dubbelpion. In die stelling werd de remise uiteraard met beide handen aangegrepen.

Tot zover geen grote schade. Aan de overige borden werd hard geknokt voor het volle punt. Dick had een variant van de Sveshnikov gekozen die hem een ruimtelijk overwicht gaf. Toen de lichte stukken en een toren geruild waren greep wit zijn kans door de e-lijn te bezetten. Er moest nog wel nauwkeurig gemanoeuvreerd worden, maar toen zwart de dames ruilde ontstond een gewonnen toreneindspel dat snel werd verzilverd. Zo stond het halverwege de avond 2½-1½.

Gerie wist zich aan de druk te onttrekken, behield zijn pluspion en toen meer materiaal gewonnen werd gaf zijn tegenstander op. Cok had inmiddels met sluwe zetten zijn pion teruggewonnen en in een gelijkstaand pionneneindspel werd tot remise besloten, daarmee het aantal bordpunten op 4 brengend.

We hadden nog een halfje nodig uit de laatste 2 partijen. De tijdnoodfase was inmiddels genaderd en beide borden leken gelijk tot iets beter te staan. Bij Jan van den Bergh ging het echter mis. Nadat een kwaliteit werd gewonnen moest die echter door een verkeerde ruil weer ingeleverd worden. Toen op b4 nog een pion werd weggegeven kon wit een aanval opzetten die tot mat leidde.

Ook bij Jan de Jong leek het nog mis te gaan. Vanuit een positie die geen gevaar te duchten had werd een (onbelangrijke) pion gewonnen. Maar toen in de tijdnoodfase de stelling werd geopend kwamen er kansen voor zwart. Een kwaliteitsoffer stokte zwarts aanval en toen een paar torens en enkele pionnen geruild waren bleef een stelling over van loper plus pion tegen toren en daarmee was het beslissende halfje binnen.

Gedetailleerde uitslagen:

1 Theo Bakker - Paul Ruber ½-½   5 Cok Ippel - Theo Witkamp ½-½
2 Dick Roosa - Arun Karwal 1-0   6 Richard Copier - Rob de Haan ½-½
3 Jan van den Bergh - Joost Jansen 0-1   7 Gerie Opgenhaffen - Frank Otten 1-0
4 Jan de Jong - Fer Mesman ½-½   8 Jacob van Aalst - Wim Hoffenaar ½-½

Jan Havenaar

Wijker Toren 2 - De Uil 1: 3,5 – 4,5

Op het nippertje heeft de Uil 1 een overwinning uit het vuur gesleept in Beverwijk tegen vaste klant Wijker Toren 2. Het was kopman Ad Reijneveld die te elfder ure het beslissende halfje binnenbracht uit een ogenschijnlijk totaal verloren stelling.

Dat het nog zo spannend werd, lag niet in de lijn der verwachtingen. Na een uurtje of 2 liep onze Cok glimmend van trots rond. Wat waren zijn jongens weer goed bezig.

Fred speelde een partij uit 1 stuk, waar hij het patent op heeft. Ook de finishing touch ontbrak deze keer niet en tot mijn vreugde zag ik 1-0 voor ons op het scoreformulier. Jan Vreeburg en Jerry Bey hielden met wit hun tegenstanders de gehele partij onder druk en tegen de tijdcontrole brachten zij het punt binnen. Tot nu toe geen gekke dingen. Maar ondertussen stond het gezicht van Cok op onweer.

Jan Havenaar deed 1 verkeerde zet in tijdnood en in plaats van de winst een nul. Tel daar bij op dat Edwin een toren eindspel met een vrije a pion net niet kon winnen. Hij schoof de pion door naar a2 in plaats van deze op a3 te laten staan, zodat het eeuwig schaak was tegen Ronald Maat. Cok bekende overigens dat hij van de week nog capituleerde in een soortgelijke (remise)stelling.

Het is bekend dat met opgeven nog nooit een partij is gewonnen. Daarom speelde Ad nog door, nadat hij –geheel van de ratten besnuffeld- meende in plaats van simpel te winnen een paard te moeten weggeven. Het kleinood was aan Paul Spruit welbesteed, maar doordat deze veel tijd gebruikte vond hij niet meer het goede winstplan. Het geluk dat ons dit seizoen voor het eerst ten deel viel moet te danken zijn geweest aan ons nieuwe teamlid Rob. Nochtans was deze middag de frivoliteit van het jeugdige Beverwijkse grut niet aan hem besteed. Een offer op f7 werd niet aangenomen en zo bleef het nog spannend, omdat Henny een pion was kwijtgespeeld. Met actief spel, zoals wij van hem gewend, kreeg hij alsnog een prima eindspel op het bord dat net niet te winnen bleek. Uiteindelijk was de miraculeuze remise van Ad voldoende voor de winst en een lekkere bek bij de Lange Muur.

Ad Reijneveld

Gedegen winst de Uil 3.

Alsof de duvel er mee speelde, hadden de schavuiten Plas en Koek opnieuw het winstpunt binnen gesleept zonder hun teamleider hiervan rechtstreeks getuige te laten zijn. Nauwelijks was ik na een snelle hap terug op de club om te kijken hoe het ging tegen de Vennep 3 of het stond al 3-0. Ook Marcel was deze avond niet op een foutje te betrappen. Deze keer geen va-banque Hogeschool schaak maar een opponent die niet op kwam dagen. Waarschijnlijk was zijn reputatie hem vooruitgesneld en bedeesd heeft de goede man voor de eer bedankt.

Robin Engelberts was de vervanger voor Tilly Vissers, die helaas wegens ziekte op het laatste moment moest afhaken.

Zo rond half elf was het tijd om naar huis te gaan en een plus remise was voldoende om het team op een veilige 4½ – ½ voorsprong te zetten. Multitalent Sam had namelijk reeds gewonnen middels een gemeen schaakje. Ondertussen wist Joery zich niet meer uit een lastige stelling te ontworstelen. De les is dat hij nu weet dat het beter is zelf d4 te spelen dan een stuk toe te laten op dit sterke centrum veld. Sander maakte het zichzelf te moeilijk en raakte verstrikt in zijn eigen vallen en listen. Bij de Open Hillegomse zie ik dat zijn vorm er weer aankomt. Dus dat belooft nog wat voor de rest van het seizoen.

Gentleman Pim probeerde geen ijzer met handen te breken tegen het Nieuw-Vennepse monument de heer Meij. De sympathieke man was het halfje van harte gegund.

Eindstand 5-3 voor de Uil 3.

Volgende keer vrijdag 3 december gaan we een appeltje schillen met Santpoort 4.

Ad Reijneveld

Storm over Purmerend.
Purmerend 4 – De uil 4 : 3-5

19.15 u vertrek bij De Hoeksteen; storm regen (file?) Jan zegt: “Reis duurt 47 minuten; halen we niet voor achten!”. Iedereen aanwezig?; waar blijft Beijk? Uit de deur van De Hoeksteen klinkt timide: “Staan jullie op mij te wachten? Ik moet nog even afwassen”.

19.20 u starten we de route die door Tom Tom wordt aangegeven. Peter blijft goed in het spoor. Via een verkeersovertreding (Piet rijdt door rood) bereiken we om 20.10 u onze bestemming: Wijkcentrum Het Noot in Purmerend. Dus in het vervolg toch maar om 19.00 u vertrekken als we in Purmerend moeten spelen.

Terwijl regen en storm het sfeerloze gebouw geselen nemen de Uilen trots plaats achter hun bord. En jawel, binnen de kortste keren staat het 1½-½ voor de Uil door een degelijke remise van André (“met minder neem ik geen genoegen”) en een eindelijk weer eens voortreffelijke aanvalspartij van Peter. Hierna volgde Ab (invaller voor Kick) het voorbeeld van André; 2-1.

Pim staat twee pionnen voor en denkt het karwei rustig te kunnen klaren. Waarschijnlijk afgeleid door het gebeuk op het gebouw overspeelt de Noord-Hollander zijn hand. Hij ziet een pion pakt hem maar ziet tot zijn verbijstering dat de boer gedekt staat. “Nemen moet”, stamelt hij verbouwereerd. Maar hoe? Helaas voor hem kan alleen de dame het kleinood slaan; ergo dame- en partijverlies (3-1). Hierna tilde Gerard de stand door een ingenieuze matcombinatie naar 4-1. Hiermee was de koek voor De Uil wel zo’n beetje op. Anton, Jan en Piet stonden niet fraai. 4-4 lag in de lijn der verwachtingen.

Jan ziet het nutteloze van zijn missie in en geeft op (4-2).

Toen voltrok zich een stormachtig tafereel op het bord van Anton. Z’n tegenstander dacht dat hij in tijdnood verkeerde en begon als een bezetene te schaken. De pionnen rolden over het bord en beiden promoveerden. Anton stond materiaal achter maar had een gevaarlijke dreiging met een pion op a7. In opperste vreugde dat hij Anton te pakken heeft roept hij na een damezet: “Schaakmat!”. Anton keek of dat wel zo was en werd daarbij goed geholpen door een toeschouwer die riep: “Nee hoor hij heeft nog een gaatje!” Anton vlucht met zijn koning naar veiligere oorden en kan het initiatief overnemen. Na enkele schaakjes kan hij weer promoveren met schaak. Met twee dames en slechts 8 seconden ziet zijn tegenstander van verder spelen af (5-2). Helaas voor hem was dit pas de eerste tijdcontrole en waren er al meer dan 36 zetten gespeeld. De arme man krijgt daarna diverse verwensingen van zijn ploeggenoten over zich heen. Voor Piet was het nu tijd om op te geven. Met minus twee pionnen in een toreneindspel is het spelen tegen de bierkaai.

Dus een mooie 5-3 overwinning voor het gepromoveerde De Uil 4.

Piet (Interim coach)

De Uil 2 wint ook tweede wedstrijd

Ondanks dringend verzoek had de wedstrijdleider van de NHSB toch weer twee vrijdagavonden voor onze teams ingepland. Een daarvan was op 5 november (Guy Fawkes Day, the Gunpowder, Treason and Plot!) voor ons tweede, tegen Aalsmeer 2. Dat team was vorig seizoen met enig geluk gepromoveerd (door het afhaken van andere teams) en had de eerste wedstrijd nipt verloren. Helaas moest Cok ontbreken, hij had verplichtingen voor de eerste ronde van het Voges Hillegom Open toernooi. Richard Copier speelde daarom weer mee en omdat het eerste team een vervanger nodig heeft voor Ronald van der Linden zal hij verder als vaste speler fungeren.

De openingsfase was rustig, kennelijk hadden de Aalsmeerders zich goed voorbereid. Aan het tweede bord was het allerminst rustig. Wit had de Aljechinopening omgebogen naar een Blackmar-Diemergambiet en dat bleek een gouden greep. Nadat de eerste kruitdampen opgetrokken waren had wit 2 pionnen meer en kansen tegen de zwarte koning. Dick kon nog wel een pionnetje terugwinnen, maar kon daarna een paard niet meer verdedigen. Derhalve een 1-0 achterstand. Die werd goedgemaakt door Rob, die vanuit de opening een licht voordeel kon behouden en, toen de mogelijkheid zich voordeed, in de aanval te winnen.

Daarna kwam een tweetal remises, de eerste aan bord 1, waar Theo geen kans kreeg om voordeel te halen, daarna bij Jan van den Bergh, die maar ternauwernood een aanval kon afslaan.

Gerie bracht ons team op voorsprong. De tegenstander speelde een vrijpion op naar c3, waar hij verloren ging. Toen nog een tweede pion er aan ging gaf hij op.

Het volgende punt kwam van Jacob, die een hachelijke situatie op de damevleugel zonder kleerscheuren doorkwam. Toen de tegenstander nog een stuk weggaf voor een vrijpion was het een kwestie van techniek om de partij te winnen.

Dat betekende een 4-2 voorsprong. Op dat moment had Jan de Jong een gelijke stand en bij Richard was de stelling met pionnen dichtgeschoven. Jan raakte echter knullig een pion kwijt en wit kon een pion laten oprukken naar a7. Met behulp van de dame zou die zonder probleem kunnen promoveren en was het spel uit. Echter, Jan speelde een pion naar g4 met de bedoeling om op d1 en f3 eeuwig schaak te geven. Hij (en ook zijn tegenstander!) vergat dat er een gat in de combinatie zat. Er ontbrak namelijk een pion op h2, dus na Dd1 schaak kon zou wit naar h2 kunnen. De zetten werden echter herhaald en het was remise.

Richard had weliswaar een pion op a2 gewonnen, maar het was niet zo gauw te zien hoe dat verzilverd kon worden. Alles draaide uiteindelijk om de diagonaal h3 – c8. Wit verhinderde steeds dat zwart binnen kon komen, maar toen de witte dame uiteindelijk die diagonaal wel kon bezetten werd de situatie chaotisch. Wit offerde een toren, kon met dame en loper een koningsaanval beginnen en won een handvol pionnen. Echter, toen de dames werden geruild was wits voordeel verdwenen. Alle pionnen werden geruild en het was remise.

Gedetailleerde uitslagen Aalsmeer 2 – De Uil 2 (3 – 5)

1 E. Korenwinder - T. Bakker ½-½   5 Arie Spaargaren - Rob Warmerdam 0-1
2 Peter Verschueren - Dick Roosa 1-0   6 Koen Beentjes - Richard Copier ½-½
3 Huup Joosten - Jan van den Bergh ½-½   7 Gerrit Harting - Gerie Opgenhaffen 0-1
4 Elham Wasei - J.Q. de Jong ½-½   8 Jan van Willigen - J. van Aalst 0-1

Jan Havenaar

Eerste Ronde De Uil 5

Maandag 18 Oktober kon De Uil 5 aan de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen beginnen. De enige verandering in de teamsamenstelling is dat Ab Högeman nu aan bord 1 de plaats van Ron van de Linden in neemt.

Na het voorzien van de tegenstander Chess Society Zandvoort 3 van notatielatten hadden we een zeer voorspoedige start. Richard Grannetia dwong zijn tegenstander in 8 zetten op de knieën, het eerste punt was binnen! Vlak daarna sloot Ed van der Haak uit pure galanterie remise met zijn tegenstandster.

Helaas verliep het op de andere Uil-borden minder voorspoedig, Ab Högeman kwam een kwaliteit achter en Richard Nigten een stuk achter.

Hans de Groot kwam in grote problemen met een gepend paard en moest als eerste capituleren. Helaas kon zelfs Willem Brandsma aan bord 5 het niet bolwerken en was ons tweede verliespunt binnen. Ook Peter Kaptein moest het na geruime tijd met een stuk minder opgeven evenals Richard Nigten.

Ook Piet van Schie kon het niet bolwerken tegen zijn tegenstander van Chess Society Zandvoort. Er was nog één positief puntje voor ons team, na een zeer lange en taaie strijd slaagde Ab Högeman er nog in om remise uit het vuur (en tijdnood) te slepen.

Zodat het team van Chess Society en hun supporters met een 6-2 overwinning terug naar Zandvoort konden reizen.

Cas Grannetia

De Uil 3 begint rustig aan

Door de verhuizing van Claudia naar Leiden en de promotie van Roonaldo naar de Uil 1 is de Uil 3 het seizoen 2010- 2011 begonnen met 2 nieuwe spelers in de basis. Het zijn mega talent Joery Snapper en natuurlijk Marcel Bolhuis. Dat Joery veel scoort voor de club is bekend. Dit nu gebeurt vooral bij het zaalvoetbal, maar ook met schaken heeft hij zijn talenten al bewezen. Marcel is misschien wel het grootste talent dat de Uil ooit heeft voortgebracht. Daar kunnen we weer mooie dingen van verwachten.

Zo ook deze avond in de kelder van het Witte Paard uit Haarlem. Het zevende bleek daarheen verbannen op de avond dat ik de wedstrijd Nederland-Zweden veilig kon verlaten bij een 2-0 ruststand. De Zweden werd duidelijk gemaakt dat zij beter kunnen gaan ijshockeyen. Zij werden flink de oren gewassen. De mooie dingen, die Marcel deze avond liet zien op het schaakbord waren voor het gewone menselijke brein niet te vatten. Elke zet was scherp met een pointe, maar ging ook gepaard met materiële offers. Dit nu bleek fataal toen de machine stokte.

Ondertussen waren Nico en Pim soepel naar winst gewandeld in hun- naar ik aanneem- bekende stijl. Deze partijen heb ik niet kunnen aanschouwen, maar wel de slotstelling van een glunderende Stefan, die zijn positionele visitekaartje weer eens af gaf. Een voorsprong van 3-1 (beter 1-3, want we speelden uit) als tussenstand. Echter gingen we nog 1,5 binnen halen voor de team overwinning? Het heeft niet zo mogen zijn. Sander liet Willem de Ruig –himself- met Paard en Dame zijn stelling binnenkomen. De pluspion van Sam was onvoldoende voor de winst en Joery kon een afwikkeling naar een verloren pionnen eindspel niet ontlopen.

Tilly speelde voor het eerst in maanden weer eens een schaakpartij. Het begin was dan ook aarzelend, maar toen de remmen werden losgegooid hing een sensatie in de lucht. Tegenstander Theo Elsgeest zweette peentjes, maar mocht zich gelukkig prijzen dat aan het eind van de avond de pijp leeg was bij onze heldin. Een gelijkspel van 4-4, rustig aan dan breekt het lijntje niet. Volgende keer thuis tegen de Vennep 3, maandag 8 november 20.00.

Ad Reijneveld

De Uil 4: Gevochten als leeuwen.

Het is maandag 11 oktober 2010 en onze eerste externe wedstrijd van het nieuwe schaakseizoen staat op het punt van beginnen. Het is een thuiswedstrijd en de eerste opponent is meteen al een geduchte tegenstander: De Vennep-2. Dat team heeft een gemiddelde speelsterkte van 1623 en ligt daarom 100 punten hoger dan ons gemiddelde. Dat dit soort vergelijkingen niet altijd opgaan heeft De Uil 4 op maandagavond bewezen.

Een korte opsomming van de heldendaden: Na 1 uur spelen en zet 9 was net opgeschreven, gingen beide koninginnen er op bord 6 af. Later vertelde Kik van Rooijen mij dat hij beter stond en het spel in zijn voordeel kon beslissen; en dat gebeurde ook.

Op dat zelfde moment pikte, aan bord 8, Jan Plomp een pionnetje weg en dat heeft hem ook de overwinning bezorgd. Even later zag ik aan bord 2 (waar Gerard Draaisma schaakte) dat zijn tegenstander een loper offerde voor 2 pionnen; dat het geen goed offer was kon Gerard waarmaken en ons derde punt was binnen.

Niet alle partijen eindigden in een hoera stemming want aan bord 1 (Andre Beijk) verwachtte ik een remise, maar door een mooi toren-offer kon Andre de partij weldra opgeven. Ook Pim Redeker (bord 3), Piet Muller (bord 4) en Peter de Haas (bord 7) moesten opgeven en aanvaarden dat hun tegenstanders zeer nauwkeurig en sterk speelden.

Rest dan nog de remise van Anton Warmerdam te vermelden, met als eindresultaat een kleinst mogelijke nederlaag : 3½ - 4½.

Geweldig gedaan mannen en zet dit niveau voort!!

Gerard van Pruissen

De Uil 1 - HWP 2: 5-3

Marcel Bolhuis beleefde een grandioos debuut in het eerste team met een beslissende remise die de tussenstand op 4-3 bracht. Aanval en verdediging bleven in harmonie en in de slotstelling wist zijn tegenstander nog net een vesting van toren tegen Dame op te bouwen. Dit betekende dat de opponent van Hennie op winst moest spelen in een remise stelling. Na 6 uur spelen had onze topscorer nog een volle minuut over en dat was meer dan genoeg voor het 5e punt.

Achteraf een verassend overtuigende zege, die na een paar uur spelen bepaald niet in het verschiet lag. Ik zou voor een 4-4 getekend hebben na een eerste blik op de borden. De meeste stellingen waren niet echt veelbelovend. Niet echter de stelling van Fred. Daar was ook Vivian Roosa, de dochter van Dick, zeker van: Die gaat winnen. Het heeft niet zo mogen zijn. Fred zal zich troosten in de gedachte dat zijn deceptie het beste bij de overige uilen naar boven heeft gehaald.

Zo daar was de andere invaller Rob Warmerdam. Weinigen zullen het geduld en de moed hebben kunnen opbrengen voor het kruip door/ sluip door spelletje dat zo waar een onverwacht vol punt opleverde. Zo daar ook weer was Jan Havenaar. Plots zag ik een beter toreneindspel naast mij verschijnen en dat is bij Jan steevast in goede handen. Zo ook Jan Vreeburg. Eerst ontworstelde hij zich knap aan het initiatief van Eduard Leinwand. Daarna kwam hij zelfs iets beter te staan. Een goede remise.

Inmiddels zult u hebben gemerkt dat ik over 1 partij het zwijgen heb gedaan. Ondanks de steun van clubgenoot Rein Thierry is onze goede Leidse vriend Jerry Bey deze zaterdagmiddag niet in zijn spel gekomen. Een gewaarschuwde Peter Beerens telt voor twee, daar kan ik van mee praten. Tegenover deze snelle nederlaag stond het mat van Ad. Geen klachten deze keer aan zijn adres. De two knights tango swingde weer als vanouds.

Ik eindig, zoals ik het vorige verslag ben begonnen. De Uil strijdt voort op weg naar de gulden middenmoot.

Ad Reijneveld

De Uil 2: Voor de poorten van de hel!

Na de promotie uit de 3e klasse is het toch wel even afwachten wat het gaat worden een klasse hoger. Maken we kans op promotie of worden we kop van jut? De teams van de tegenstanders bestaan toch uit iets sterkere spelers dan die van vorig jaar? Maar een team van winnaars laat zich natuurlijk niet zo makkelijk wegzetten en opzien tegen een tegenstander is er niet bij.

De eerste wedstrijd was meteen een forse: Wijker Toren 3 was vorig seizoen tweede geworden en dus net niet gepromoveerd. Wel zijn ze een sterke speler kwijtgeraakt aan een hoger team. Voor ons geldt dat ook enigszins, maar wij kregen er wel weer sterke spelers voor terug.

Na ruim een uur spelen ging ik eens kijken hoe de borden er voor stonden. Dat bleek zorgelijk te zijn: 3 borden stonden aantoonbaar slechter, op de overige borden was echter geen voordeel te bespeuren. Aan bord 6 had wit een licht initiatief, maar zag een tussenschaak over het hoofd en dat kostte een pion.

Naarmate de wedstrijd vorderde kwamen er al wat meevallers: Jacob had aan bord 8 zijn loper begraven tussen zijn eigen pionnen en met de zware stukken werd een aanval opgezet, die echter werd afgeslagen. Door het gemis van de loper zou je denken dat de tegenstander op winst gaat spelen, echter hij nam met zetherhaling genoegen en het werd remise.

Naast hem had Gerie een paard geplaatst op d4; nogal riskant, omdat die verloren dreigde te gaan, maar tevens zette hij een sluwe pionopmars door. Op het moment dat het paard genomen kon worden dreigde Gerie al mat! Zijn tegenstander wist de dreiging niet te pareren en gaf op.

Aan bord 1 had Theo een stelling opgebouwd, weliswaar met een dubbelpion op de c-lijn, maar waarbij hij geduldig kon wachten op een misstap. Hij manoeuvreerde zijn aanvankelijk slechte loper naar het ideale veld e4, waar die sterker stond dan het witte paard op e5. Op het cruciale moment kon Theo een kwaliteit offeren en met de overige stukken de witte stelling binnenwandelen waar ze paniek zaaiden. Dat betekende een onverwachte 2½ - ½ voorsprong.

Kort daarna moest Dick opgeven. Hij had vanuit de opening al niet de juiste speelwijze gekozen en zwart beheerste het spel. Aanvankelijk kon wit materiaalverlies voorkomen, maar aan het eind bouwden de zwarte lopers en torens een beslissend matnet.

Aan bord 6 had Cok zich snel hersteld van het materiaalverlies. De pion werd teruggewonnen en na een zwakke fase van zwart kon hij een stuk winnen. Dit was meteen beslissend, omdat de overige stukken geruild konden worden.

De overige 3 borden gaven nog weinig reden tot vreugde: Rob en Richard stonden duidelijk slechter en Jan had geen voordeel. Een gelijkspel lag voor de hand. Jan kreeg remise aangeboden en nam dat gelijk aan, waardoor wij in ieder geval al 4 punten hadden met nog 2 borden te gaan.

Rob probeerde nog een tegenaanval, maar de tegenstander was sneller en kon mat geven. Als enige bleef Richard nog knokken in een stelling waarin de tegenstander het loperpaar had en een pion meer. Richard verdedigde hardnekkig en omdat zwart snel ging spelen om hem door de vlag te jagen kon hij materiaal winnen. Hij ging weliswaar door zijn vlag, maar zwart had alleen nog maar een koning en loper en accepteerde dat dat geen voldoende materiaal is om mat te zetten. Dat bleek echter wel het beslissende halfje voor ons te zijn. Een zege, voor de poorten van de hel weggesleept.

Gedetailleerde uitslagen De Uil 2 – De Wijker Toren 3:

1 T. Bakker - T. Morcus 1-0   5 R. Warmerdam - W. v.d. Laan 0-1
2 D. Roosa - H. Wiemerink 0-1   6 C. Ippel - C. Pieters 1-0
3 J. v.d. Bergh - T. de Vries ½-½   7 G. Opgenhaffen - J. Out 1-0
4 R. Copier - C.Meens ½-½   8 J. van Aalst - J. Zweers ½-½

Jan  Havenaar

Heerhugowaard 1 – de Uil 1 4½ – 3½

Het vlaggenschip van de Uil heeft de weg naar de gulden middenmoot reeds ingeslagen. Het risico op promotie en de landelijke klasse was dit jaar aanzienlijk zonder Santpoort, maar met dit onnodige verlies maken we voorlopig pas op de plaats. Het gebrek aan ambitie wil echter niet zeggen dat wij achter het bord niet de uiterste wil om te winnen vertonen. Zo ook deze middag in Heerhugowaard, waar invaller Cok stellig was dat hij deze keer niet als Cok van Jut tegen Harmen Jonkman wilde spelen. Aan bord 8 heeft talent Stolwijk dat geweten. Onbekend van het feit dat onze nestor tot een dergelijke model partij in staat is.

Over oudere jongeren gesproken. Eeuwig talent Henny van Eeuw-ijk wist ook op fraaie wijze een winstpunt binnen te brengen. Helaas op het moment dat wij al 4½ in de min stonden. Kortom nu komen de slechte berichten. De andere invaller Dick (voor Jerry) reed een scheve schaats in de opening en al snel was daar geen redden meer aan. Edwin en Jan Havenaar kregen met zwart vertrouwde stellingen op het bord, maar meer dan remise heeft er niet ingezeten. Fred heeft er een handje van in Heerhugowaard zijn stellingen dicht te metselen. Zo ook deze middag.

Blijven over de nullen van Jan Vreeburg en Ad. Jan was bereid gevonden aan bord 1 plaats te nemen, daar waar wij eerst gewoon Ad wilden opstellen. Ad tegen Harmen Jonkman en Jan aan bord 3. In de praktijk speelde Harmen echter aan bord 3 en speelde Ad alsnog tegen hem. Bij Jan ging het op een gegeven moment mis, maar bij Ad leek er geen vuiltje aan de lucht en lange tijd was het de vraag wie nu eigenlijk de grootmeester was. De einduitslag sprak boekdelen, maar vertelde niet de stap 1 blunder van onze gewaarde –nog wel- teamleider.

Ad Reijneveld