In het eerste weekend van april vond het St. Albans Chess Congress 2019 plaats. Er waren 5 secties: Open, Challengers, Major, Intermediate en Minor. Van de Uilen speelden Ad Reijneveld en ik in het Open toernooi, evenals Stephan Lehmann. Rob Warmerdam speelde in de Major en Peter Kaptein in de Minor. Ad en Stephan konden gezien hun rating meedoen bij de Challengers, maar verkozen toch in de Open te spelen. Traditioneel namen we op zaterdagavond een BYE op, zodat we ieder 4 partijen speelden.

Het toernooi werd niet gewonnen door de gedoodverfde favorieten Chris Ward (GM) of Richard Pert (IM), maar de titelloze John Merriman, die de titelhouders wist te ontlopen. Pert en Ward werden gedeeld 2^e.

Vrijdag

De reis naar Engeland leek nog een spannend avontuur te worden als het VK op 29 maart de EU uit was gestapt, maar gelukkig werd Brexit uitgesteld. Ad, Peter en ik vlogen vanaf Schiphol naar Luton met EasyJet, Stephan vanuit Frankfurt naar Stansted. Rob en zijn vrouw Marjolein namen de nachtboot uit Hoek van Holland naar Harwich en aan het eind van de vrijdagmiddag waren we verenigd in de Lower Red Lion in de historische Fishpool Street. Op de eerste verdieping kraakte de vloer als vanouds. De koffie was er goed (geserveerd in een stijlvolle cafetière) en het ontbijt een Full English Breakfast.

In Nederland kozen de schakers de laatste tijd veelal voor Chinees of pizza, in Engeland was dat niet anders: de vrijdagavond lieten we ons het Thaise eten goed smaken in de Thai Square.

Zaterdag

De eerste ronde leverde slechts 1 winstpartij op: Peter won tegen een zwakke tegenstander (rating 856). Ad en ik speelden remise. De tweede ronde bracht aanzienlijk meer succes. Stefan won van een talentvolle jongedame: ruil van 2 torens voor een dame gaf hem het betere van het spel. Peter en Rob speelden remise. Bij Ad deed zich een incident voor: zijn tegenstander riep op een gegeven moment de arbiter erbij en vroeg wat er gebeurde als zijn tijd op was. De arbiter, Tony Corfe, gaf aan dat hij er dan nog 15 minuten tijd bij zou krijgen. Echter, de arbiter had niet gezien dat de tweede tijdsperiode van een kwartier al was ingegaan. In het tumult dat volgde toen de vlag viel bood Ad uit piëteit remise aan. Hetgeen dankbaar werd geaccepteerd. Zelf won ik mijn partij, na enige tijd slechter te hebben gestaan.

De slotavond zouden we met enkele leden van St. Albans Chessclub Indiaas gaan eten. Daarom op zaterdagavond wat anders en dat werd het Italiaanse restaurant Zizi. De inrichting was wel wat veranderd sinds 1993, toen we daar de vorige keer waren. Het restaurant was volgeboekt, maar de dame die ons ontving ging toch even navragen of we terecht konden en dat bleek het geval.

Zondag

De ochtendsessie bracht wisselend succes. Rob, Peter en ik kwamen niet verder dan remise. Stephan had opnieuw geen geluk met het tegengambiet van Albin (nee, geen Alban, dat was geen schaker maar een martelaar). Tegenstander was Colin Purdon, waar ik op Guernsey vorig jaar nog van mocht winnen. De enige overwinning was voor Ad.

’s Middags de laatste ronde. Een hoofdprijs zat er niet meer in, maar misschien een ratingprijs? Ad kwam tegen de Litouwse Rasa Norinkeviciute niet verder dan remise, maar won daarmee wel de (gedeelde) ratingprijs onder 185. Stephan speelde tegen landgenoot Jens Mueller en kwam materiaal achter. Toen ik een uur later weer ging kijken (mijn partij was al snel remise geworden) had hij echter een gewonnen stelling. Een verkeerde torenzet had hem de partij moeten kosten, maar zijn tegenstander zag de winstzet niet. Daarna was Stephans vrijpion niet meer te stoppen. Rob boekte zijn derde remise en Peter moest de koning omleggen.

Al met al is er prima gescoord. Rob had alleen sterkere tegenstanders, Peter had maar 1 makkie. Ad, Stephan en ik scoorden op basis van rating min of meer naar verwachting:

Na het toernooi werden we naar The Mermaid gebracht, alwaar een ruime keus was uit lagers, ales en ciders. Vervolgens naar de Veer Dara, het Indiaas restaurant waar we onder het genot van heerlijk eten nog vrolijk discussieerden over de Brexit en andere zaken. Onder de disgenoten waren Terry Douse, Paul Lawrence, Ray Claret, Jeremy Fraser-Mitchell en Ian Cross. Peter Baker had zich geëxcuseerd, hij had thuis bezoek, en ook Mike Witworth was verhinderd.

Maandag

Aan alle leuke dingen komt ook weer een eind. Ad werd door zijn zuster opgehaald, Stephan spoedde zich naar Stansted, Rob en Marjolein gingen nog enkele uren de stad in en Peter en ik hadden alle tijd om de middagvlucht naar Amsterdam te halen. Daarom nog even een bezoekje gebracht aan de Abbey. Er was daar veel te zien. Op zeker moment hoorde ik een zacht fluisterend geroep. Het was Peter, die mij maande opzij te gaan. Ik stond namelijk in de weg van Meneer Pastoor, die op het punt stond de mis op te dienen. De mis werd daarna bijgewoond door wel 2 gelovigen, in het deel van de kerk waar ook Sint Alban lag opgebaard.

Uiteraard werd Cok in St. Albans gemist. Maar dat wordt vast wel weer goed gemaakt.

Jan Havenaar